Liefde sterft nooit, zij wordt getransformeerd

Wanneer iemand weggaat, worden de gevoelens die we koesteren intenser. Na verloop van tijd bestaat de mogelijkheid dat we ze transformeren en uitwerken, zoals de meststof die leven geeft aan een prachtige wilg. Gaat liefde dood of transformeert het?

Iemand verliezen die licht in je leven brengt plaatst je aan het begin van een pijnlijke weg. De leegte die je voelt verscheurt je van binnen, omdat er iets uit je gerukt is. Inderdaad, als een relatie blijft bestaan, maar de draad is gebroken, is het gemakkelijk om overweldigd te worden door het gevoel dat het leven grijzer, kouder en donkerder is geworden. Maar sterft de liefde ooit? De ervaring leert ons dat liefde  nooit sterft, maar getransformeerd worden.

De symptomen die gepaard gaan met een verlies vallen onder het rouwproces. Algemeen wordt aangenomen dat rouw alleen optreedt als iemand overlijdt. Maar in werkelijkheid kan rouw in verschillende situaties voorkomen. Bijvoorbeeld een scheiding van je partner, het verlies van een voorwerp van persoonlijke waarde, of zelfs processen als ghosting.

Transformatie

De uitwerking van rouw (Spaanse link) is moeilijk. Het omvat de transformatie van vele emoties, gedachten en gedragingen die verband houden met wat verloren is gegaan. Het nagestreefde doel is gemakkelijk te begrijpen.

Het is het accepteren van de werkelijkheid en het overwinnen van de pijn. Het uiteindelijke doel is de recompositie van de interne wereld van de lijder. In narratieve therapie sterft niets, maar wordt het getransformeerd.

Sterft de liefde ooit?

Als je iemand verliest omdat hij is gestorven of verdwenen, blijft je liefde bestaan. Hun afwezigheid doet je huilen en ze zijn nog steeds aanwezig in je gedachten. Bovendien sluimert de liefde die je voor hen belijdt, op een andere manier dan voorheen.

Zin geven aan de pijn van het verlies houdt ook in dat je zin geeft aan jezelf. Volgens de psychiater, Kübler Ross, zijn de stadia die mensen doorlopen als ze een verlies lijden:

• Ontkenning. Hierdoor kunnen we de emotionele impact van het verlies verzachten.
• Woede. Hiermee kunnen we de pijn die we voelen uiten.
• Onderhandelen. De poging om terug te krijgen wat we verloren hebben.
• Depressie. Door het besef dat we niet kunnen terugwinnen wat we verloren hebben.
• Acceptatie. Gevoelens van vrede en rust die ons in staat stellen onze gemoedstoestand en persoonlijke stabiliteit geleidelijk te herstellen.

Verhalen over rouw

De verhalen die je vormt over rouw verwijzen naar de taal die je construeert om er betekenis aan te geven. In feite probeer je betekenis te vinden in de dingen die je zijn overkomen. Door na te denken over de liefde die je in het verleden beleed aan een persoon die er nu niet meer is, kun je nadenken, de relatie die jullie hadden en de feiten die jullie deelden opnieuw evalueren en betekenis geven.

Na verloop van tijd blijven er, waar eens pijn was, nu mooie herinneringen, anekdotes en bewondering over. In narratieve therapie heeft de manier waarop je praat over de mensen die je hebt verloren grote waarde.

Dus, hoe meer manieren je gebruikt om te denken, na te denken en te praten over wat er gebeurd is, hoe groter de mogelijkheid om een minder pijnlijke versie van de gebeurtenissen op te bouwen.

Het uitwerken, opbouwen en transformeren van pijn impliceert het genereren van nieuwe verhalen. Het betekent ook het weven en vermengen ervan, het verenigen van je leven vóór het verlies met je huidige leven, zodat ze kunnen samenkomen. Zoals Brian Jacques zei: “Schaam je niet om te huilen; ‘t is goed om te rouwen.

Tranen zijn slechts water en bloemen, bomen en vruchten kunnen niet groeien zonder water. Maar er moet ook zonlicht zijn. Een gewond hart zal mettertijd genezen, en als dat gebeurt, is de herinnering aan en de liefde voor onze verlorenen binnenin verzegeld om ons te troosten.”