Liefde in de derde levensfase
Liefde in de derde levensfase wordt gefilterd door geleefde ervaring en de sereniteit van het hart. We hebben het over mensen in de herfst van hun leven die liefde begrijpen, niet langer als een verovering of een invasie, maar als een verbinding gebaseerd op vreugde, tederheid en betrokkenheid. Dit zijn meestal eerlijke relaties die geweldige ervaringen opleveren.
Er wordt vaak gezegd dat ware liefde ons wacht in de volwassenheid. Het moet echter gezegd worden dat dit niet altijd helemaal waar is. Soms hebben we de neiging om de fout te maken voortdurend al onze levenservaringen te willen vergelijken. Toch kan de werkelijkheid iets eenvoudiger zijn.
Leven betekent immers weten hoe je alles kunt waarderen wat er in elke fase van ons leven gebeurt. We kunnen bijvoorbeeld dankbaar zijn voor onze successen en fouten van de jeugd, en tegelijkertijd kunnen we genieten van elk geschenk dat volwassenheid ons biedt.
“Volwassen liefde is vereniging onder de voorwaarde van het behoud van iemands integriteit, iemands individualiteit.”
Elke cyclus stelt ons in staat om alles te ontvangen wat op een bepaalde manier tot ons komt. Als we jong zijn, leggen we bijvoorbeeld nauwelijks filters op en omarmen we alles wat we vinden met een enorm verlangen en oneindige energie.
We zijn als intense zomerstormen. Later worden we selectiever, voorzichtiger. Hoewel we nog steeds de herinnering aan die intens hete zomers hebben, geven we nu de voorkeur aan warmere briesjes, rustige, heldere middagen en stille stranden.
Liefde in de derde levensfase betekent niet dat we onze jovialiteit of onschuld opgeven. We zorgen er echter voor dat we niet dezelfde fouten herhalen. We weten heel goed dat we als partner niet zomaar ‘de helft van de sinaasappel’ zijn.
In feite zijn we heel. Wij zijn mensen die uiteenlopende en soms zeer verschillende ervaringen op onze rug dragen. Wij zijn zielen met onze eigen individualiteit die liefde nog een kans willen geven… en waarom niet? Laten we eens kijken naar liefde in de derde levensfase.
Liefde in de derde levensfase, wanneer oud worden synoniem is met geluk
Albert en Margaret zijn allebei in de zestig en hebben besloten samen te gaan wonen. Aan kritiek van sommige van hun kinderen is geen gebrek. Ze zeggen dat het om economische redenen moet zijn. Een ander beweert dat ze het alleen doen omdat ze niet eenzaam willen zijn. Het is een opwelling, over een paar maanden zullen ze terugkeren naar hun eigen plaats, hun kleinkinderen, hun leven…
Noch Albert noch Margaret geven echter te veel om al deze kritieken en meningen. Hun rimpels en littekens, hoewel ze de huid een beetje bezoedelen, geven kracht aan hun hart en wil.
Wat ze doen, doen ze bewust. Het zijn geen kinderen. Volwassenheid gaat inderdaad niet samen met naïviteit, maar met goede wijsheid. Bovendien bevatten hun emotionele en ervaringsgerichte rugzakken oneindig veel ervaringen. Dit betekent dat ze hun beslissing zeker niet in een opwelling hebben genomen.
Hun liefde in de derde levensfase gaat trouwens veel verder dan wat hun kinderen denken en al die anderen die vreemd naar hen kijken. Blikken die ze zien, maar ze kiezen ervoor om ze te negeren.
Hun liefde heeft niets te maken met egoïsme en ze hoeven ook niets aan anderen te bewijzen. Omdat er niets kunstmatigs aan is. Hun gedachten, hun doelen en hun liefkozingen zijn zo oprecht dat ze worden verlicht door het licht van de waarheid. Hun liefde is zelfs zo compleet dat het hun hoofd, handen en hart vult.
Albert en Margaret weten echter heel goed dat veel jongere mensen volwassenheid en de derde levensfase associëren met passiviteit en berusting. Het is alsof ze geloven dat liefde en passie een houdbaarheidsdatum hebben, alsof het verboden terrein is voor mensen met grijs haar, voor degenen die meer van hun leven achter zich hebben dan voor zich.
“Jonge liefde leeft op enthousiasme, volwassen liefde op harmonie.”
Ze hebben het mis. Als er één ding is dat positieve psychologie ons leert, is het dat de curve van geluk in dit stadium zijn hoogste piek bereikt. Het is inderdaad een moment waarop liefde op een veel duidelijkere en schonere manier wordt beleefd.
De nieuwe tijdlijn en het belang van liefde
Liefde in de derde levensfase is meer dan alleen bevredigend. Het is geen vuur dat brandt, maar een rivier die ons als koppel meeneemt op een ontdekkingsreis, waar we kunnen blijven groeien, experimenteren en een nieuw soort geluk koesteren. Want buiten wat sommige sceptici misschien geloven, ervaren we in dit stadium gemiddeld een groter psychologisch welzijn.
De economen Blanchflower en Oswald voerden een interessant onderzoek (Engelse link) uit waarin ze beweerden dat de perceptie van welzijn en persoonlijke bevrediging in werkelijkheid intenser wordt ervaren in de kindertijd en op middelbare leeftijd.
Het geluk dat gedurende onze hele levenscyclus wordt vertegenwoordigd, zou daarom een ‘U’-vorm hebben en zijn eerste hoogtepunt bereiken in de kindertijd en de tweede in onze vijftiger jaren.
De voorbijgaande jaren zijn echter niet noodzakelijk altijd synoniem met een verhoogde psychologische volwassenheid. Emotioneel evenwicht is in dit stadium ook niet gegarandeerd de norm. Niettemin gaat een groot deel van de bevolking de herfst van hun leven in met uitzonderlijke integriteit en een geweldige instelling.
Het zijn mensen die niet beperkt zijn tot het overwegen van hun opgebouwde jaren, maar die hun hoop en verlangens voeden. Het zijn mannen en vrouwen die zichzelf hebben overwonnen. Ze hebben charisma en een soort alchemie waarin ze wijsheid combineren met hoop, sereniteit met passie en verlangen met nederigheid.
Liefdes in de derde levensfase zijn misschien niet zo uitbundig als de eerste liefde van de adolescentie. Ze zullen echter ongetwijfeld veel vruchtbaarder en bevredigender zijn.
