Landen waar de doodstraf nog wordt toegepast
De doodstraf of terdoodbrenging betekent de executie van een crimineel die tijdens een proces is veroordeeld. Het dient als een strafrechtelijke sanctie tegen de zogenaamde ‘zware misdrijven’. Dit zijn zeer ernstige misdaden.
De doodstraf heeft geleid tot talloze interne en externe conflicten in de landen waar deze nog steeds wordt uitgevoerd. De internationale gemeenschap heeft daarom zelfs nieuwe maatregelen genomen die dit soort sancties verbieden.
In dit artikel zullen we de belangrijkste internationale normen bestuderen die de handhaving van de doodstraf regelen, evenals de gevallen waarin het van toepassing is in de wereld van vandaag.
Beleid met betrekking tot de afschaffing van de doodstraf
Door de geschiedenis heen is de doodstraf geëvolueerd, zowel in de uitvoering ervan als in de gevallen waarin de doodstraf van toepassing is. Het is van toepassing op specifieke misdaden en het was vaak een oplossing voor een conflict tussen personen uit een gemeenschap.
De doodstraf was de basis waarop tribale samenlevingen waren gebaseerd. Het was het middel om de vrede te herstellen dankzij het afschrikwekkende effect. Tegenwoordig hebben de meeste democratische landen het echter afgeschaft.
In Spanje bijvoorbeeld bestond de doodstraf sinds de middeleeuwen tot aan de goedkeuring van de Spaanse grondwet in 1978. Artikel 15 zegt: “De doodstraf wordt hierbij afgeschaft, behalve zoals bepaald door het militaire strafrecht in oorlogstijd.”
Als gevolg heeft de organieke wet 11/1995 het enige geval afgeschaft waarin de doodstraf uitvoerbaar was. Het Militair Wetboek van Strafrechten kan het daarom niet langer meer toepassen.
Daarnaast heeft de internationale gemeenschap verschillende normen aangenomen die de toepassing ervan verbieden:
- Het Tweede Optionele Protocol van het Internationale Verdrag inzake Burger- en Politieke Rechten, bedoeld om de doodstraf af te schaffen.
- Het Protocol van het Amerikaanse Verdrag van San José om de Doodstraf af te schaffen.
- Artikel 6 en 13 van het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens. Deze artikelen spreken over de afschaffing van de doodstraf in alle omstandigheden.
Internationale wetten bepalen dat de doodstraf internationaal moet worden beperkt. Maar veel organisaties, zoals Amnesty International, zijn van mening dat de doodstraf nooit een optie mag zijn, omdat het een symptoom is van een cultuur van geweld.
Handhaving van de doodstraf
Tegenwoordig hebben meer dan twee op de drie landen wereldwijd de doodstraf afgeschaft. Daardoor worden er minder criminelen geëxecuteerd. In 20 jaar hebben meer dan 50 landen het uit hun wetgeving verwijderd.
Een totaal van 108 landen hebben het geëlimineerd, 7 landen hebben het afgeschaft voor strafbare feiten volgens de gewone wet en 29 landen hebben executies geschorst. Het wordt echter nog steeds in 55 landen gehandhaafd.
Hoewel het moeilijk is om het totale aantal executies te bepalen vanwege het ontbreken van officiële gegevens van sommige landen, registreerde Amnesty International in 2018 690 executies (Engelse website) in 20 landen.
Dit was 31% minder dan in het jaar daarvoor en de laagste tot nu toe in een jaar. De landen die de meeste executies uitvoerden waren China, Iran, Saoedi-Arabië, Vietnam en Irak, in die specifieke volgorde.
Executies van mensen die ten tijde van het misdrijf minderjarig waren
Sommige landen veroordelen mensen nog steeds tot de doodstraf die ten tijde van de gepleegde misdaad minderjarig waren. Dit gebeurt vandaag de dag nog steeds, hoewel de internationale wetten met betrekking tot de mensenrechten in deze gevallen de doodstraf verbieden.
Sinds 1990 heeft Amnesty International 145 executies van minderjarigen gedocumenteerd in tien landen:
- Saoedi-Arabië
- China
- de Verenigde Staten
- Iran
- Niger
- Pakistan
- de Democratische Republiek Congo
- Sudan
- Zuid-Sudan
- Jemen
Hoewel het aantal executies van minderjarigen is gedaald in vergelijking met het totale aantal, gaat het belang ervan verder dan alleen de gegevens. Deze praktijk plaatst namelijk vraagtekens bij de toewijding van de uitvoerders om zich aan de internationale wetgeving te houden.
In ieder geval is dit een zeer controversieel onderwerp dat een grote impact heeft op politieke campagnes van ontwikkelde landen zoals de Verenigde Staten. Daarom is het belangrijk om het debat gaande te houden.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Badinter, Robert (2008). Contre la peine de mort: Écrits 1970-2006 (en francés). Paris: Le Livre de Poche.
- García, José Juan (2015). «La pena de muerte.». Philosophica: Enciclopedia filosófica on line. doi:10.17421/2035_8326_2015_jjg_1-1. Consultado el 27 de agosto de 2016.
