Jouw kritiek weerspiegelt vaak jouw tekortkomingen
Jouw tekortkomingen en de kettingen die je op je weg ontmoet, heb je heel vaak jezelf opgelegd. Het zorgt ervoor dat je je gefrustreerd voelt. Bovendien wil je de harde werkelijkheid niet aanvaarden. Dit komt dan vervolgens tot uiting in kritiek op andere mensen.
Maar waarom rem je jezelf af? De oorzaak is angst en dan vooral angst voor alle overtuigingen waaraan je je zo krampachtig vastklampt. Die wou je eigenlijk nooit. En je wist ook nooit hoe je ze in twijfel moest trekken. En toch zorgt dat nog steeds voor een grote invloed in jouw leven en bezorgt het je problemen. De oplossing voor al die problemen kan je binnenin jezelf vinden.
Telkens als je kritiek op iemand hebt, vraag jezelf dan af: is dit aspect dat ik bij hen zie, ook iets dat ik bij mezelf zie?
De parabel van de twee monniken
Om over deze tekortkomingen die we onszelf opleggen, na te denken, zullen we de parabel van de twee monniken bekijken. Dit verhaal bezit een heel diepgaande les. Het zal je helpen om al deze kritiek die je op andere mensen hebt, in een nieuw daglicht te zien.
“Er waren ooit eens twee Zenmonniken, Tanzan en Ekido. Ze waren na een lange reis op de terugweg naar hun klooster. Het had de dag ervoor geregend en het pad lag vol modder. Toen ze een klein dorp naderden, ontmoetten ze een jonge vrouw die gekleed was in een elegante gouden kimono.
Om haar weg te vervolgen, moest de vrouw een enorme vijver oversteken. Ze wist niet wat ze met dit obstakel moest doen. Want ze dacht eraan hoe ze haar kimono zou beschadigen als die nat werd en hoe haar moeder haar zwaar zou straffen. Zonder zelfs een seconde te aarzelen ging Tanzan naar de jonge vrouw en bood zijn hulp aan. Op zijn rug droeg hij haar naar de andere kant van de vijver. Daarna zetten de beide monniken hun weg verder.
Toen ze in het klooster aankwamen, gaf Ekido, die zich de rest van de reis ongemakkelijk leek te voelen, op een brute manier commentaar op zijn reisgezel:
“Waarom heb jij die jonge vrouw in je armen gedragen? Je weet dat onze geloften dit niet toelaten!”
Tanzan werd niet boos maar keek zijn reisgezel aan en antwoordde met een glimlach:
“Ik ben uren geleden al opgehouden met die jonge vrouw in mijn armen te houden, maar jij draagt haar nog steeds op je rug.”
Wat leert deze parabel ons?
Tanzan deed iets goed. Maar toch wogen het plichtsbesef en alles wat andere mensen hen zeiden dat ze niet mochten doen, zwaarder op zijn metgezel. Hij zei niets tot er enkele uren voorbijgegaan waren.
Dit verhaal zal je helpen om na te denken hoe dit alles te maken heeft met tobbende gedachten. Het zijn die gedachten die je steeds weer in je geest herhaalt. Ze doen niets productiefs voor jou. De kritiek van Ekido toonde een conflict dat in zijn geest bestond. Hij remde zichzelf af op het moment dat het erover ging om iets te doen waaraan hij waarschijnlijk zelf dacht: een jonge vrouw helpen.
Geweldige lessen om een einde te maken aan jouw tekortkomingen
Heb je ooit kritiek op iemand gehad omdat hij zich niet op de juiste manier kleedde? Dan wilde een deel van jou hem niet bekritiseren omdat jij je misschien niet goed voelde in de kleding die jij droeg. Soms beseffen we niet dat onze kritiek een tekortkoming weerspiegelt die we onszelf opleggen. Het maakt niet uit wat de regels zijn of wat “aanvaardbaar” is. We hebben altijd het laatste woord.
Je kan een eind te maken aan jouw tekortkomingen en inzien dat kritiek een manier is om delen van jezelf te zien die je niet altijd kan ontdekken. Het is belangrijk dat je aan het heden denkt. Als je iets wil doen of op een bepaalde manier wilt handelen, denk dan niet of anderen mensen het oké zullen vinden. Twijfel niet aan jezelf.
Denk op een positieve manier en je zal je bevrijden van de situatie, net als Tanzan. Want als je stopt met luisteren naar jouw tekortkomingen, dan zal je ophouden met jezelf onder druk te zetten. Want dit zal alleen maar steeds meer op jou wegen wanneer soortgelijke situaties zich voordoen.
Het is ook belangrijk dat je leert om je overtuigingen in twijfel te trekken. Je denkt dat je overtuigingen je een beter persoon maken als je ze letterlijk opvolgt. Maar daden hebben meer gewicht. Heel starre ideeën zullen je tegenhouden om op een vrije manier en op het moment zelf te handelen. Je zal barrières creëren en jezelf beperken. Je zal je allesbehalve goed voelen.
Hou op met jezelf vragen te stellen als: “moet of kan ik het doen?”
Begin met de vraag te stellen: “wil ik het doen?”
Kritiek is niet iets slecht
Je overtuigingen zijn er zodat je ze in vraag kan stellen. Kritiek is er om je de delen van jezelf te laten zien waarmee je niet vertrouwd bent. Dit gebeurt via andere mensen. Dit alles is geen kans om de dingen te ontkennen die je niet wil accepteren. Het is een kans om te leren en te groeien. We hebben allemaal tekortkomingen. Maar de meeste ervan leggen we onszelf op. We komen dan vast te zitten in onze gedachten in plaats van te handelen op om het even welke manier waarop we op het moment willen handelen.
