Jorge Luis Borges: een van de meest invloedrijke schrijvers aller tijden

Jorge Luis Borges was een Argentijnse schrijver, essayist en dichter. Vanwege zijn blindheid had hij een groot deel van zijn leven de hulp van zijn vrienden en familie om zijn literaire werk voort te zetten.

Beoordeeld en goedgekeurd door de psycholoog Gema Sánchez Cuevas.

Geschreven door Valeria Sabater

Laatste update: 27 december, 2022

Jorge Luis Borges was een Argentijnse schrijver, essayist en dichter. We durven te stellen dat zijn nalatenschap in het literaire DNA van elk individu zit.

Hij was een meester in alles wat met woorden te maken heeft. In feite werd hij de favoriete schrijver van veel wetenschappers vanwege zijn profetische geest. Hij was vooral een ongelooflijk creatieve maker van verhalen, iets wat we allemaal kunnen zien door het magisch realisme in elk van zijn werken, zoals bijvoorbeeld The Aleph.

Het werk van deze schrijver heeft een grote invloed gehad op de universele cultuur. Hierdoor is hij een van de belangrijkste referenties in de twintigste-eeuwse literatuur geworden. Dankzij zijn vele werken won hij tal van prijzen. Onder zijn prijzen vinden we de Miguel de Cervantes-prijs, de Commandeur in de Orde van Kunsten en Letteren van Frankrijk, en zelfs de Commandeur in de Orde van het Britse Rijk.

Er is echter één prijs die hij niet heeft gekregen: de Nobelprijs voor de Literatuur. De mensen die dicht bij hem stonden, merkten op dat de redenen hiervoor te wijten waren aan politieke kwesties. Aan de andere kant merkten sommigen op dat zijn stijl te beschaafd en fantastierijk was om deze prijs te krijgen.

Het niet winnen van de Nobelprijs maakte hem echter niet zoveel uit. Hij had zijn eigen stijl en hij wist dat die onmiskenbaar was. Vertelling was zijn favoriete genre.

De filosofische reflecties die hij in elk van zijn verhalen geeft, volgen een uniek en uitzonderlijk universum dat tot nu toe door geen enkele andere auteur is overtroffen.

Jorge Luis Borges, een jeugd vol boeken

Jorge Luis Borges werd geboren in 1899 in Buenos Aires, Argentinië. In zijn familie waren er twee zeer unieke sferen: het leger en het literaire. Aan de ene kant was zijn grootvader, Francisco Borges Lafinur, een Uruguayaanse kolonel. Aan de andere kant waren zijn overgrootvader en zijn oom van vaderskant dichters en componisten.

Zijn vader, Jorge Guillermo Borges, doceerde psychologie, wat zijn voortreffelijke literaire smaak verklaart. In feite, zoals Borges zelf ooit zei, was hij het die de kracht van poëzie en de magische symboliek van woorden onthulde. Wat zijn jeugd het meest markeerde, was ook precies de bibliotheek van zijn vader. Eigenlijk bracht Borges het grootste deel van zijn jeugd door op deze plek.

Hij was zijn leeftijd ver vooruit. Hij leerde lezen en schrijven toen hij nog heel jong was, misschien vanwege de behoefte die hij voelde om dat literaire universum te betreden waarin hij leefde. Nu, buiten de muren van die bibliotheek en de familiale omgeving, was zijn jeugd niet wat je ‘gemakkelijk’ zou noemen.

Jorge Luis Borges was die jongen die twee klassen oversloeg en die andere kinderen uitlachten. Hij bleek een “zwakke schakel,” vooral door zijn stotteren.

Tijd van ballingschap, tijd van schepping

Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak, bevond de familie Borges zich in Europa. Zijn vader had net zijn gezichtsvermogen verloren (een ziekte die Jorge Luis Borges later erfde) en ze waren in een kliniek voor oogheelkundige behandeling.

Het oorlogsconflict bracht hen ertoe voortdurend door Europa te reizen. Als gevolg daarvan vestigden ze zich enkele jaren in Spanje. Gedurende deze tijd kwam hij in contact met schrijvers die relevant werden voor zijn latere werk, zoals Ramón Gómez de la Serna, Valle Inclán en Gerardo Diego.

Later, in het jaar 1924 en terug in Buenos Aires, begon Jorge Luis Borges talloze tijdschriften te maken om van zijn ideeën te getuigen; van alles wat hij in Europa leerde, zag en voelde. Zijn verhalen, essays en gedichten maakten hem tot een van de jongste en meest veelbelovende schrijvers in Amerika.

In deze periode zou je zijn stijl kunnen definiëren tussen avant-garde en kosmopolitisch. Later werd het echter behoorlijk metafysisch. Beetje bij beetje dook hij dieper in zijn fascinatie voor tijd, ruimte, het oneindige en leven en dood.

In korte tijd werd hij een meester in deze zaken. Hij was geobsedeerd door het onderzoeken van de zaken in het leven waar de realiteit wordt gemengd met fictie. Bovendien wilde hij de lezer inspireren om dieper in te gaan op filosofische vragen.

Blindheid, de overgang naar een ander ontwaken

In 1946 werd Perón de president van Argentinië. Dit was geen goed nieuws voor Jorge Luis Borges. Mensen wisten dat hij anti-peronist was en een aanhanger van een meer conservatieve vorm van politiek. Nu, in de jaren ’50, benoemde de Argentijnse Vereniging van Schrijvers hem tot president. Toch verliet hij de positie een paar jaar later.

Zijn literaire carrière markeerde al zijn verplichtingen. Hij werd op verschillende plaatsen in de wereld herkend. Zo werd zijn werk Death and The Compass met veel succes verkocht in Parijs.

Tegelijkertijd was zijn essay met de titel Andere inquisities behoorlijk populair geworden in Argentinië. Zijn belangrijkste werk, The Aleph, was in zijn tweede druk. Ten slotte produceerden filmmakers films op basis van enkele van zijn verhalen, zoals Days of Hate, dat was gebaseerd op zijn verhaal Emma Zunz.

Toen, in die jaren, veranderde een gebeurtenis zijn leven voor altijd. De peronistische regering was verslagen na een militaire staatsgreep en Borges werd benoemd tot directeur van de Nationale Bibliotheek. Het was op dat moment dat de ziekte die hij van zijn vader had geërfd de kop opstak: hij werd blind. Hij kon niet meer lezen of schrijven.

Succes ondanks de duisternis

Ondanks zijn blindheid bleef hij werken. Zijn familie, vooral zijn moeder, zijn vrouw, Elsa Astete Millán, en later zijn laatste partner, de Argentijnse schrijfster María Kodama, waren in die tijd de sleutel tot zijn literaire werk. Hij bleef werken schrijven zoals het Boek van denkbeeldige wezens, Dreamtigers en gedichtenbundels zoals The Gold of the Tigers. Hij werkte zelfs twee jaar samen met Harvard University.

Zijn artistieke leven was intens, rijk en zeer productief, ongeacht de duisternis in zijn ogen. Bovendien vroeg hij in 1973 om zijn pensionering als directeur van de Nationale Bibliotheek van Buenos Aires. Hij had bijna 20 jaar van zijn leven aan dat werk gewijd.

Jorge Luis Borges stierf in 1986 in Genève aan alvleesklierkanker. Hij werd begraven op een kerkhof in Zwitserland, op een grafsteen met een wit kruis met de volgende inscriptie And ne forhtedon na comes (Wees niet bang) in verwijzing naar Ulrica, een Noors werk uit de dertiende eeuw die in een van zijn verhalen verscheen.