Je verliest nooit door liefde te geven

Je verliest nooit door liefde te geven. Dat komt omdat het oprecht, met passie en genegenheid aanbieden van liefde, je waardig maakt.

Je verliest nooit door liefde te geven, omdat het aanbieden van liefde met oprechtheid, passie en delicate genegenheid jou als persoon waardig maakt. Aan de andere kant, degenen die niet weten hoe ze dit immense geschenk moeten accepteren of verzorgen, zijn degenen die echt verliezen.

Om deze reden zou je nooit spijt moeten hebben van lief te hebben en verloren te hebben, want het ergste is om niet te weten hoe je moet liefhebben.

Gelukkig biedt de neurowetenschap elke dag nieuwe en onthullende informatie die verklaart waarom je handelt zoals je doet met betrekking tot dat wat liefde wordt genoemd. Het eerste dat je moet onthouden, is dat je menselijk brein niet is voorbereid op verlies. Vandaar dat het je overvalt, je immobiliseert en je gevangen houdt in lijden.

Je bent genetisch geprogrammeerd om contact te maken met anderen en emotionele banden op te bouwen. Deze geven je een veilig gevoel en helpen je om je leven op te bouwen. In feite is dit hoe we als soort hebben overleefd door contact te maken met anderen. Daarom kan een verlies, een scheiding of zelfs een eenvoudig misverstand onmiddellijk een alarmsignaal in je hersenen veroorzaken.

Een ander complex aspect van emotionele relaties is de manier waarop je met deze scheidingen en verliezen omgaat. Vanuit neurologisch oogpunt komen stresshormonen onmiddellijk vrij, wat in veel gevallen het zogenaamde ‘gebroken hart’ vormt. Vanuit emotioneel en psychologisch oogpunt kun je echter een ander soort realiteit ervaren.

In feite ervaar je niet alleen de pijn die gepaard gaat met het verlies van je geliefde. Je voelt ook een verlies van energie, van vitale adem. Het is alsof alle liefde die je hebt gegeven, alle hoop en genegenheid die je aan die persoon hebt gegeven ook zijn verdwenen, waardoor je je leeg, onvruchtbaar en verdord voelt.

Hoe kun je ooit weer liefhebben als de enige dingen die in je achterblijven slechte herinneringen zijn? Eigenlijk moet je deze momenten op een andere manier onder ogen zien. Laten we dat eens van dichterbij bekijken.

Doorgaan met liefde geven of niet opnieuw liefhebben?

Je bestaat uit een delicaat en chaotisch compendium van verhalen uit het verleden, geleefde emoties, begraven bitterheid en gecamoufleerde angsten. Wanneer je een nieuwe relatie begint, gooi je niet al je eerdere ervaringen in de prullenbak. Je begint niet bij nul. Alles is er nog, en de manier waarop je je verleden hebt beheerd, zal bepalen of je je emotionele heden met meer volwassenheid en volheid leeft.

Een bitter verraad of het simpele feit dat de liefde van je partner voor jou is gestorven, verandert je kijk op dingen enorm. In feite kan het geven van liefde op een gegeven moment zo intens, om later te merken dat je je leeg en gevangen voelt door je herinneringen en verloren dromen, de samenstelling van je persoonlijkheid volledig kan veranderen.

Je kunt bijvoorbeeld wantrouwend worden. Als alternatief zou je de isolerende houding kunnen aannemen door te denken dat het beter is om helemaal niet lief te hebben om lijden te vermijden. Dit zijn echter langzame processen van zelfvernietiging.

Je mag er nooit spijt van hebben liefgehad te hebben. Van alles of niets op het spel te hebben gezet voor die ene persoon. Het zijn deze daden die je waardig maken, die je een geweldig mens maken. Leven is liefhebben en liefde geven geeft zin aan je leven door alle dingen die je doet: je werk, je hobby’s en je persoonlijke en emotionele relaties.

Als je afstand doet van liefde of spijt hebt van liefgehad te hebben, doe je ook afstand van het mooiste deel van jezelf.

Genezing van verloren liefde

Binghamton University (VS) en University College, Londen (VK) voerden een onderzoek (Engelse link) uit waarin werd vastgesteld dat er bepaalde verschillen zijn tussen mannen en vrouwen als het gaat om het omgaan met emotionele inzinkingen.

In feite zijn hun emotionele reacties heel verschillend. Vrouwen voelen bijvoorbeeld veel meer de impact van een scheiding. Ze hebben echter ook de neiging om eerder te herstellen dan mannen.

Aan de andere kant lijken mannen op het eerste gezicht meestal in orde. Ze wekken de indruk sterk te zijn. Ze hebben de neiging om hun toevlucht te zoeken in hun beroepen en verantwoordelijkheden. Toch slagen ze er niet altijd in om de breuk te boven te komen. Bovendien kunnen ze daar jaren over doen.

De reden hiervoor is dat vrouwen doorgaans betere vaardigheden hebben in het beheren van hun emotionele wereld. In feite krijgen ze verlichting omdat ze hulp zoeken en ze onder ogen zien wat er is gebeurd vanuit een vergevingsgezind perspectief. Dit maakt het makkelijker om verder te gaan.

Ongeacht het geslacht of de reden die de breuk heeft veroorzaakt, is er echter één ding waarmee rekening moet worden gehouden. Het is het feit dat geen enkele emotionele mislukking je ooit zou mogen weerhouden om weer gelukkig te zijn. Daarom moet je nee zeggen tegen een slaaf van het verleden en een gevangene van eeuwig lijden.

Een ander aspect dat je moet onthouden, is dat liefhebben niet synoniem is met lijden. Om deze reden moet je nooit een relatie in stand houden die ver voorbij de houdbaarheidsdatum is.

Jezelf verwijderen zal onnodig liefdesverdriet besparen en je dappere afscheid zal een deur sluiten en een andere zal openen, degene waar liefde zal worden vervoegd met het woord geluk.

Uitgelichte afbeelding met dank aan Amanda Cass