Intelligente mensen hebben minder vrienden

Het wordt niet gezien als intelligent om slechts een paar vrienden te hebben. Juist het tegenovergestelde is waar: het gebrek aan vrienden plaatst je in de categorie van de vreemde vogel, tussen het soort mensen dat er niet van houdt om met anderen om te gaan. Maar is dit de waarheid? Klopt het dat het hebben van weinig vrienden vreemd is? Sommige mensen zeggen juist dat het gelijk staat aan intelligentie.

Dit is een revolutionair statement waar veel mensen zich mee kunnen identificeren, terwijl anderen erg verbaasd reageren op dit nieuws. Eén onderzoek onthulde dat intelligente mensen misschien veel minder vrienden hebben omdat ze zich erg anders gedragen dan we gewend zijn.

Psychologen Satoshi Kanazawa en Norman Lee concludeerden dat mensen die op plekken leven met een hoge populatiedichtheid zich minder gelukkig voelen. Deze uitspraak klinkt logisch voor veel mensen, maar het was nog nooit bewezen of zelfs onderzocht, zo bleek. Maar nu wordt het bijgestaan door statistieken, die bevestigen dat de legende waar is.

Intelligente mensen en vrienden

Als je denkt aan slimme mensen, denk je misschien aan mensen die goede cijfers halen of altijd een boek in hun handen hebben. Ze geven de voorkeur aan het doorbrengen van tijd in de bibliotheek om aan opdrachten te werken die ze toegewezen hebben gekregen door hun professor. Socialisatie is niet iets wat ze nodig hebben, sterker nog, ze zijn gelukkig in hun eenzaamheid.

Een onderzoek, dat werd uitgevoerd door de London School of Economics en de Singapore Management University, onthulde dat mensen met een hoog IQ niet zoveel interactie nodig hebben als andere mensen om zich goed te voelen.

Aan de andere kant lieten de mensen met een veel lager IQ de behoefte zien om te socialiseren, om meer tijd te besteden aan het leren kennen van mensen. Dit laat zien dat intelligente mensen tegen de stroom van de rest van de bevolking in zwemmen. Ze doen niet wat wordt beschouwd als ‘normaal’. Ze zijn gelukkig zonder zo’n actief, sociaal leven.

Er deden 15.000 deelnemers mee aan het onderzoek, die tussen de achttien en achtentwintig jaar oud waren. Dit is een jong leeftijdsbereik, waarbij de behoefte aan interactie en kennismakingen met andere mensen groter is. Desondanks voelden intelligente mensen zich niet zo gelukkig wanneer ze socialiseerden als anderen. Dat plezierige gevoel van tijd doorbrengen met andere mensen en het ontmoeten van nieuwe mensen werd door hen niet op dezelfde manier ervaren, wat een significant resultaat was.

Eenzaamheid en onafhankelijkheid

Veel mensen hebben serieuze problemen met eenzaamheid en emotionele afhankelijkheid. We zijn niet opgevoed om te leven in de marge van alles en iedereen. We zijn sociale wezens die van goed gezelschap genieten en dit gezelschap soms zelfs nodig hebben. Maar wat als je gelukkig bent in je eenzaamheid?

Het onderzoek laat zien dat intelligente mensen veel meer voldoening halen uit de tijd die ze alleen doorbrengen. Dit betekent overigens niet dat ze zich isoleren van de wereld; natuurlijk hebben ze interactie met anderen, maar alleen met mensen die dicht bij hen staan en bekende mensen.

Intelligente mensen kunnen hun vrienden op één hand tellen en als een van deze mensen hen op de een of andere manier tekort doet, dan hebben ze totaal geen moeite om verder te gaan met hun leven zonder deze persoon. Ze zijn bereid om door het leven te gaan zonder enige ondersteuning. In tegenstelling tot veel mensen laten ze hun geluk niet afhangen van anderen.

Intelligente mensen zijn in harmonie met zichzelf en socialiseren is niet een van hun prioriteiten.

Ze zijn een stuk onafhankelijker en genieten van hun alleen-zijn, iets dat voor de meeste mensen ondenkbaar is. In dit opzicht keken onderzoekers naar de Savanna-theorie, die zich focust op de evolutie van het menselijk brein van het begin tot nu.

Toen de Homo sapiens voor het eerst op deze planeet liepen leefden ze niet gescheiden van elkaar. Ze leefden juist samen in grote, open plekken. Er waren erg weinig mensen en ze vormden groepjes om zichzelf te beschermen en te overleven.

Intelligente mensen voelen zich alsof ze zich op deze wijde en eenzame plekken bevinden, met weinig mensen om zich heen. Dat is waarom ze bereid zijn om uitdagingen alleen aan te gaan, zonder hulp of ondersteuning van vreemden. Ze zijn zeker van zichzelf, en rekenen op mensen die ze amper kennen, zal ze alleen maar tegenwerken.

De mensen die geweldige uitvindingen hebben bijgedragen aan de wereld staan nu niet bepaald bekend om hun sociale vaardigheden. Misschien maakten hun projecten en doelen hen wel veel gelukkiger dan hun omgang met andere mensen. Kanazawa, werkzaam aan de London School of Economics, liet nog een bom vallen: de meest intelligente vrouwen hebben of geen kinderen, of krijgen deze later in hun leven.

Als je even om je heen kijkt, zul je zien dat Kanazawa een goed punt heeft. Mensen met een hogere opleiding, een carrière, of ander soort training, hebben geen kinderen totdat ze de dertig zijn gepasseerd. Maar de meeste mensen die hun opleiding na de middelbare school eindigen hebben al ver voor hun dertigste een familie met een of meer kinderen.

Het lijkt erop dat meer of minder intelligent zijn een hoop te maken heeft met afhankelijkheid en de richting die je inslaat in het leven. Onderzoekt toont aan dat jouw intelligentie je naar verschillende wegen kan leiden.