In elke vrouw huist een wolf

De publicatie van het boek De ontembare vrouw, als archetype in mythen en verhalen, geschreven door Clarissa Estés, lijkt een nieuw vrouwelijk archetype te hebben ingeluid: de wilde vrouw. Het boek is een groot succes, met vertalingen in 18 talen, verschillende edities en herdrukken. Het interessante aan het boek is de magische en jubelende manier waarop het het feminisme benadert.

Het uitgangspunt van het boek is dat er in elke vrouw een wilde ziel schuilgaat, een wolvenziel. Deze ziel herbergt vitale en krachtige energie die geboren wordt uit de spontaniteit van haar natuurlijke manier van zijn. Dit vrouwelijke dier is ook fel, ze weet hoe ze zichzelf moet beschermen tegen roofdieren en overwint haar gebrek aan ervaring of naïviteit. De wolf is sterk en weet hoe ze haar kracht moet tonen, zelfs als deze lange tijd inactief is geweest.

De wolf is een verkeerd begrepen en gestigmatiseerd dier. Haar wilde kant is niet pure wreedheid. Ze weet hoe ze de matriarch moet zijn van haar roedel, ze weet hoe ze de anderen moet begeleiden. Ze heeft het in zich om de leider te zijn zonder angst of onzekerheid. Ze leert van haar ervaringen en ze weet hoe ze voor zichzelf moet zorgen.

De wolf en de moderne vrouw

Hoewel moderne vrouwen ongelooflijke prestaties hebben verricht en machtsposities hebben veroverd, zijn ze ver verwijderd geraakt van hun wilde wolf essentie. De wilde vrouw onderwerpt zich niet aan bevelen zoals moderne vrouwen doen in reclames. Noch staat zij anderen toe om haar te vertellen welke weg ze moet volgen. De wilde vrouw is creatief, gepassioneerd, instinctief, en wijs.

Een vrouw zijn is een privilege. Onze cultuur begraaft dit feit echter. Soms begraven vrouwen het zelf. De oorsprong van onze civilisatie draait om vrouwen. In het begin, liepen de enige vastgestelde bloedlijnen door vrouwen. Groepen mensen verzamelden zich rondom moeders omdat er niet veel bekend was over vaderschap. De menselijke maatschappij begon met vrouwen in het middelpunt.

In het begin van de mensheid had de ‘wilde vrouw’ haar plek. Vandaag de dag wordt vrouwelijkheid echter ondergewaardeerd. Veel vrouwen proberen autonomie te bereiken door mannen te imiteren, maar een wilde vrouw is niet mannelijk. Ze is een wilde en vastberaden vrouw die haar vrouwelijkheid waardeert.

Wat een wilde vrouw vooral niet toelaat is dat iemand anders macht heeft over haar lichaam. Ze danst alleen of met een partner. Ze omarmt en houdt degenen die haar omringen dicht bij haar. Ze is vrolijk en verbonden met haar gevoelens en verlangens. Ze laat zich door niemand vertellen wat ze moet wegen, wanneer ze kinderen moet krijgen, of hoe ze zich moet gedragen om de goedkeuring van anderen te ontvangen.

De uitdaging van de wolf

Onze cultuur legt ons stereotypen op van de ‘goede vrouw’ en de ‘slechte vrouw’. De eerste wordt gerespecteerd, velen beschouwen haar als het perfecte voorbeeld van deugdelijkheid. De slechte vrouw, daarentegen, riskeert stabiliteit omdat ze wil verbeteren en vooruit wil komen. Dit is waarom veel samenlevingen dit type vrouw ‘bitches’ of ‘sletten’ en zelfs wolven noemen. Zij zijn degenen die de mensen iets geven om over te praten. Ze veroorzaken schandalen. Interessant genoeg komt het woord ‘puta’ (Spaans voor ‘slet’) van het woord ‘buzda’, dat wijsheid betekent.

Rome, ooit de hoofdstad van de wereld, werd opgericht door Romulus en Remus. Deze verlaten jongens overleefden dankzij de wolvin die hen zoogde. In het klassieke Rome waren prostituees geen vrouwen die voorzagen in 15 minuten seks aan de hoogste bieder.

Over het algemeen hadden zij geleerd over politiek, astrologie, wiskunde en veel meer. Ze boden niet alleen seks, maar ook veelzijdig gezelschap. Ze waren geweldige gesprekspartners. Het concept was te vergelijken met dat van de geisha’s. Dit laat het misschien lijken alsof de wilde vrouw te vergelijken is met een prostituee, maar dit is niet het geval.

De wilde vrouw eist niet, zij biedt. Ze vraagt niet, ze geeft. Ondanks dat is zij niet tam. Als ze op deze manier handelt, dan is dat omdat ze zich krachtig voelt, niet omdat ze zich onderwerpt. Ze weet dat ze op elk moment weg kan gaan, zonder een bestemming te hoeven kiezen. Ze weet dat ze zichzelf toebehoort, wat de reden is dat ze zichzelf kan wijden aan andere dingen. Ze is niet bang om zichzelf aan iemand te geven omdat ze vrij is. Ze is niet bang om te lijden omdat ze weet dat ze sterk is.

De wilde vrouw is een geweldige vriendin. Ze is loyaal en beschermend. Ze is ook heel spiritueel: ze richt haar leven op universele waarden en niet op eind-van-de-maand doelen. Ze houdt van kunst omdat het de beste manier is voor mensen om zich vrij te uiten. Ze houdt van zichzelf, zonder narcistisch of egoïstisch te zijn. Het beste van alles is dat deze wilde wolf in elke vrouw huist. Het enige wat vrouwen hoeven te doen is de moed verzamelen om haar wakker te maken.