Ik houd van mensen die rede en emotie niet van elkaar scheiden

Eduardo Galeano zei ooit eens “De taal die de waarheid spreekt is voelende-denkende taal” en dat de beste mensen, mensen zijn die in staat zijn om te denken door te voelen en te voelen door te denken.

Hierdoor vormde hij de stelling dat hij “houdt van voelende-denkende mensen die rede niet van hun hart scheiden. Die tegelijkertijd denken en voelen. Zonder hun hoofd van hun lichaam te scheiden of hun emoties van hun rede”.

Hoeveel we ons hier ook mee bemoeien, handelen we met ons hart aan de hand van de logica van onze geest en vice versa. Wij zijn één geheel, we denken en voelen tegelijkertijd en dit is hoe we dichter bij de werkelijkheid komen.

Hetgeen we voelen onder controle houden is noodzakelijk om te onthouden wat we verdienen

Voelen-denken is hoe we onszelf in verband brengen met onze liefde, vriendschap, teleurstelling, vreugde, onze engelen en onze demonen. We kunnen onszelf niet in meerdere stukjes breken of onze gevoelens gescheiden houden van onze gedachten.

Wanneer we geconfronteerd worden met een ingewikkelde relatie, kunnen we niet proberen om onszelf volledig te laten leiden door wat we voelen. Soms moeten we deel van wat we voelen aan de kant schuiven om meer waarde te hechten aan wat we verdienen.

Onze gevoelens en emoties zullen echter invloed hebben op elke beslissing en gebeurtenis in ons leven (en dit is maar goed ook, anders zouden we namelijk slechts robots zijn).

Voelende-denkende gevoeligheid, de basis voor empathie

Sommige mensen hebben een gevoeligheid die min of meer voelend-denkend is. Sommige mensen denken en handelen aan de hand van de overtuiging dat de omstandigheden van het leven je zullen verslinden als je in onze huidige wereld gevoelig bent en aandacht schenkt aan je emoties.

Daarom is het noodzakelijk om te reflecteren. Om namelijk tegelijkertijd het gevoel te hebben dat je leeft en met de stroming mee te gaan, is het belangrijk om zowel te denken als te voelen. Hoe zullen we onze kinderen opvoeden als we alleen maar prioriteit geven aan logica? Hoe kunnen we liefhebben als we veel meer belang hechten aan onze rede?

Velen zijn ervan overtuigd dat het een teken van kracht is om je rede sterker aanwezig te laten zijn dan je emoties en dat onze emoties en onze gevoeligheid tekenen van zwakte en breekbaarheid zijn. Niets is echter minder waar: de combinatie van deze twee aspecten is juist hetgeen ons echt groots kan maken.

Een voelende-denkende filosofie aanhouden is een manier om het leven en wie we werkelijk zijn te omarmen. Het is zelfs zo dat voelende-denkende mensen degene zijn die het meeste charisma hebben en het sterkste vermogen om in contact te komen met hun omgeving.

Een voelend-denkend persoon is een evenwichtig persoon die anderen vertrouwen, goede intenties, emotionele intelligentie, macht en de kracht om hun vleugels te spreiden en hun doelen de vrije loop te laten schenkt.

Voelende-denkende mensen zijn de mensen die het beste in staat zijn om te begrijpen hoe belangrijk kleine details zijn wanneer we onszelf in verband willen brengen met de wereld. Ze zijn veel beter in staat te begrijpen dat ons leven zonder de banden die ons één maken en ervoor zorgen dat we elkaar respecteren geen betekenis heeft.

De samenkomst tussen onze rede en ons hart vieren vormt de basis voor ons gevoel van welzijn

We moeten de tijd bedanken. De tijd heeft ons laten zien dat goede dingen op elk moment kunnen gebeuren, soms in de handen van onze gevoelens en soms ter omarming van onze rede.

Daarom is het zo belangrijk om onze logica niet te scheiden van onze emoties. Beide zijn namelijk van belang om de wereld om ons heen en de dingen die ons overkomen te begrijpen en om keuzes te kunnen maken.

Een voelende-denkende geest stelt ons in staat om samen te werken met onze omgeving en verbintenissen te vormen met anderen, zodat elke relatie bevredigender wordt. We weten echter niet altijd goed hoe we deze aspecten in balans kunnen brengen.

Een goed sociaal brein is een brein dat rede en evenwicht met elkaar in balans brengt. Geen van beide is namelijk beter, slechter of superieur. Zonder emotionele gevoeligheid kunnen we een wereld die is voortgebouwd op een fundament van rede niet begrijpen en andersom ook niet.

In werkelijkheid is denken zonder te voelen (of juist andersom) eigenlijk zien zonder te zien, luisteren zonder te luisteren, liefhebben zonder lief te hebben en leven zonder te leven. En dit is net zo min mogelijk als het bestaan van een perfecte en oprechte glimlach zonder ware blijdschap te voelen.