Ik heb geleerd dat met de mensen zijn die ik leuk vind genoeg is
Laten we eens nadenken over hoe goed we ons voelen wanneer we op een feestje zijn en omringd worden door mensen die van ons houden. Laten we eens nadenken over het verschil tussen je wel en niet op je gemak voelen op je werk.
We kunnen een overvloed aan situaties opnoemen die aantonen hoe belangrijk het is om te waarderen wat we hebben. Wat ons gelukkig maakt, is de verzameling van prikkels die ervoor zorgen dat we met bepaalde mensen op één plek willen blijven.
Teleurstelling, een kwestie van verwachtingen
Het is heel normaal dat we zo nu en dan teleurstelling ervaren. Het zou zelfs ontzettend moeilijk zijn als dit niet zo was. We kunnen er uiteindelijk niet op hopen dat onze verwachtingen voldoen aan de realiteit of de wereld die ons omringt. Dat zou tenslotte pas teleurstellend zijn.
Om dit in zekere zin te nuanceren… het zou oneerlijk en narcistisch zijn om te verwachten dat alles is zoals wij dit willen. Tegelijkertijd zouden we onze hoop hierop niet moeten opgeven en dit is waar onze houding belangrijk wordt.
Stel je eens voor dat je een feestje aan het voorbereiden bent voor iemand die speciaal voor je is en dat je gedurende dit hele proces zeer hoge verwachtingen van jezelf had. Wanneer de persoon in kwestie dan eindelijk arriveert, heeft hij echter van alles te klagen omdat wat jij hebt voorbereid ‘niet past bij wat hij voor ogen had’.
De houding van deze persoon is oneerlijk en getuigt van weinig emotionele intelligentie, aangezien hij niet inziet dat wat werkelijk belangrijk is, is dat er mensen aanwezig zijn op zijn feestje die van hem houden, iets wat we normaal gesproken altijd wel waarderen.
We willen met dit voorbeeld zeggen dat als wij ons opstellen als de automatische demonstrant die altijd maar loopt te klagen over elk klein detail dat niet aan onze verwachtingen voldoet, we:
- Een onwerkelijke wereld wensen te creëren die niet ideaal is.
- Misbruik maken van de essentie van gebeurtenissen.
- Geen aandacht besteden aan wat werkelijk belangrijk is.
Onze eigen omstandigheden zetten ons vaak weer met beide voeten op de grond, waarbij we inzien dat als we ons werkelijk niet op ons gemak voelen, dit komt omdat we iets weigeren te accepteren dat op zichzelf uiteindelijk geweldig uit kan pakken.
Het accepteren van onze emoties en onze werkelijkheid
Een wereld waarin alles altijd rozengeur en maneschijn is, bestaat NIET. Het is belangrijk dat we accepteren dat het ervaren van verdriet, angst of boosheid niet iets slechts is. Het helpt ons leren en voelen. Soms kan het zelfs ontzettend aangenaam voelen om verdrietig te zijn, iets waar we ons vaak over verbazen.
Hoe kan het dat we ons soms op ons gemak voelen terwijl we een onaangename emotie ervaren? Het is simpelweg een kwestie van het op elkaar afstemmen van de dingen waar we op dat moment behoefte aan hebben. Het eerste wat we hiervoor moeten doen, is ophouden te geloven dat de wereld een plek vol rozengeur en maneschijn is.
We zijn geen machines en we komen niet altijd overal beter uit in het leven. Dit inzien zal ons in staat stellen om een juiste houding aan te nemen ten opzichte van de stortvloed aan problemen die onze innerlijke rust soms behoorlijk kunnen verstoren. Welzijn wordt niet alleen bereikt door middel van geluk, maar ook door middel van het accepteren van onze ervaringen, de zoektocht naar wat goed voor ons is en het vinden van onze plek.
Als afsluiter geven we je een gedeelte van een gedicht van Borges dat we in meerdere artikelen reeds gebruikt hebben, In Time I learned:
Mettertijd besef je dat hoewel je gelukkig bent met je vrienden, je op een dag zult huilen om degenen die je loslaat.
Mettertijd besef je dat elke ervaring met elke persoon uniek is.
Mettertijd besef je dat iemand die een ander vernedert of omlaag haalt vroeg of laat onder dubbel zo veel vernedering of minachting zal lijden.
Mettertijd leerde je om met de dag te leven, omdat de dag van morgen te onzeker is om op te bouwen.
Mettertijd besefte je dat het forceren van dingen ervoor zal zorgen dat dingen eindigen op een manier die je niet verwachtte.
Mettertijd besef je dat het beste eigenlijk niet de toekomst was, maar de tijd dat je precies op dat moment leefde.
Mettertijd zul je zien dat hoewel je gelukkig bent met al die mensen die bij je zijn, je verschrikkelijk zult verlangen naar degenen die gisteren bij jou waren, maar nu weg zijn.
Mettertijd leerde je dat vergeven of verontschuldigen, zeggen dat je van iemand houdt, dat je iemand mist of nodig hebt, zeggen dat je vrienden wilt zijn… terwijl je aan een graf staat… geen zin meer heeft…
