House: een medisch drama met psychologische elementen
House or House MD is een tv-serie die in 2004 in première ging. Sommige mensen vonden het gewoon vermakelijk. Het heeft echter echt zijn sporen achtergelaten bij anderen. De serie won talloze prijzen en onderscheidingen.
De hoofdrol van deze tv-serie is Dr. House, gespeeld door de Britse acteur Hugh Laurie, een excentrieke arts die vaak zeer complexe gevallen moet diagnosticeren. Maar waarom was deze serie zo succesvol? Ontdek het hieronder.
Dr. House
Een tv-serie maken die draait om een centraal personage kan riskant zijn. Als het personage echter coherent, gebrekkig en uiteindelijk geloofwaardig is, is de kans groot dat de serie succesvol zal zijn. Dit is echter geen eenvoudige taak.
In deze tv-serie werd de persoonlijkheid van Dr. Gregory House vakkundig geconstrueerd. Zijn zwarte gevoel voor humor, gewetenloosheid en buitengewone intelligentie maken een personage waar je niet omheen kunt.
Desalniettemin heeft de aantrekkingskracht van dit personage meer te maken met zijn kwetsbaarheden dan met iets anders. Zowel zijn intelligentie als zijn houding laten zien dat hij een echt genie is.
Maar zelfs genieën hebben duistere kanten. In dit geval maakt House zijn neiging om alles te rationaliseren, het moeilijk voor hem om emotionele beslissingen te nemen. Dit leidt vaak tot crises.
Zijn rationalisatie creëert een beeld van een egoïstisch karakter dat de neiging heeft weg te lopen van elke emotionele of romantische betrokkenheid. Een goede samenvatting van hoe Dr. House naar andere mensen kijkt, komt in feite uit zijn eigen slogan “Iedereen liegt.”
Een ander fascinerend feit over hem is dat hij met een stok loopt vanwege chronische pijn in zijn been.
Niet zozeer genezing als wel begrip
Het karakter van Dr. House was eigenlijk geïnspireerd door Sherlock Holmes. Omdat hij een dokter is, geloof je waarschijnlijk dat zijn belangrijkste drijfveer het genezen van mensen is. Het lijkt er echter op dat zijn belangrijkste motivatie meer is om te begrijpen.
Om wat te begrijpen? Alles. Niet alleen antwoorden op de klinische symptomen van zijn patiënten, maar op alle andere vragen die hen omringen. Hij vindt vaak de antwoorden. Maar in plaats van hem gelukkig te maken of hem een gevoel van welzijn te geven, maakt het hem gewoon een nogal ellendig en genotzuchtig persoon.
Je zou Dr. House kunnen omschrijven als een rationele radicaal. Een personage wiens procedures alle morele normen omzeilen en links laten liggen.
Er zijn maar weinig fictieve personages die een duidelijk antwoord kunnen geven op de vraag “Heiligt het doel de middelen?” In het geval van Dr. House, ja, dat doen ze. Als hij tegen zijn patiënt moet liegen om een test te doen om zijn hypothese te bevestigen, zal hij dat doen zonder enige spijt.
Het altijd aanwezige element van psychologie
House verwijst in elke aflevering vaak naar psychologie. Ten eerste heeft Dr. House de neiging om zijn zaken op te lossen door plotseling met een idee te komen. In psychologische termen staat dit bekend als inzicht. Het verwijst naar het plotselinge begrip van een probleem door er vanuit een ander perspectief naar te kijken.
Ten tweede voert House voortdurend gedragscontingentieanalyses uit. Contingenties verwijzen naar de relaties tussen stimuli, versterkingen en gevolgen. Deze komen voor in wat bekend staat als het proces van conditionering.
House gaat echter tot het uiterste in de analyse van gedragscontingentie. In feite anticipeert hij op het gedrag van mensen om hem heen en voorspelt hij hun toekomstig gedrag. Dit doet hij automatisch. Dit toont zijn hoge cognitieve activiteit en zijn deductieve vaardigheden aan.
Hoewel deze tv-serie draait om het medische, houdt House rekening met emoties en psychologie om zijn patiënten te diagnosticeren.
