Hoe je je innerlijke kind kunt herontdekken

Opgroeien en volwassen worden betekent niet alleen oud worden en de jaren optellen, een rimpel op je gezicht zien of dingen gedaan krijgen. Opgroeien betekent leren om met de tijd te rijpen, met behoud van al het goede van iedere fase van je leven.

Het is echter niet altijd eenvoudig om op een harmonieuze en gelukkige manier volwassen te worden. Er zijn momenten in ons leven waar de volwassene die we geworden zijn gefrustreerd is en gevuld met onopgeloste interne conflicten; die verstrikken en verdrinken ons. We kunnen ons enthousiasme voor de dingen en de mensen om ons heen en, erger nog, voor onszelf verliezen.

Wanneer we praten over ons “innerlijke kind” verwerpen veel mensen dit waarschijnlijk, omdat ze de betekenis ervan niet begrijpen. Soms wordt het geassocieerd met een letterlijke kindertijd, die periode van “blinde onschuld”, waar je geen diep begrip hebt van hoe de zogenaamde wereld of het leven werkelijk is. Vanwege deze onvermijdelijke onschuld, of liever naïviteit, staan we kinderen nog een zeker vleugje waanzin en spontaniteit toe, omdat “ze nog moeten leren.”

Hoewel het misschien moeilijk is voor ons volwassenen om te geloven, kunnen kinderen echter veel meer dan we weten – ze hebben nog steeds bepaalde waarden die wij allang verloren hebben. Er wordt ook wel gezegd dat we allemaal door het leven gaan met een innerlijk kind, ergens verborgen in de diepten van onze psychologie. Het is ons innerlijke kind dat ons een zeker evenwicht toestaat tussen het rationele denken en een andere, vrijere, zuivere en hoopvoller manier van denken, die nog steeds onze liefde en aandacht vraagt.

De stem van ons innerlijke kind

Geloof het of niet, ons innerlijke kind is nergens heengegaan om plaats te maken voor de serieuze volwassene die we nu zijn. Het bevindt zich nog steeds diep binnenin je, maar het is meestal verborgen en onderdrukt. We denken dat we het ons niet kunnen veroorloven om het naar buiten te laten komen, als gevolg van wat het was en wat het vandaag de dag vertegenwoordigt.

Het innerlijke kind eist een aantal dingen van ons, maar het lukt ons niet altijd om te luisteren:

• Het vraagt je om niet zo veel belang te hechten aan de dingen, het belang van problemen minder serieus te nemen en je te ontdoen van die schil van verdriet en in die plaats daarvan te vervangen met een vrolijke uitdrukking, zodat je vrij op deze wereld rond kunt lopen.
• Je innerlijke kind vraagt je om van hem te houden en fatsoenlijk voor hem te zorgen. Het vraagt liefde en dat je op jouw beurt in staat bent om die liefde te bieden. Het wil worden omarmd, geknuffeld, verzorgd en de focus van je leven worden.
• Soms vraagt je innerlijke kind je ook om niet zo hard te zijn voor jezelf. Het vraagt je om een beetje te ontspannen en je te richten op de eenvoudige dingen die je omringen in het leven. Het wil dat je de kleine dingen, de kleine vreugden en triomfen waardeert. En het wil dat je speelt en experimenteert! Het smeekt je vooral dat je niet je enthousiasme verliest voor het leven en voor jezelf. Het wil dat je spontaan bent – dat je durft te zijn.

Er is echter een essentieel aspect dat we niet kunnen negeren als we praten over het innerlijke kind. Het is heel goed mogelijk dat je jeugd niet bepaald gelukkig was en dat je nog te veel wonden, leegtes en verdriet van binnen voelt – in dit geval kan het zijn dat je nooit echt een echt kind bent geweest.

Je omstandigheden kunnen je hebben gedwongen om met geweld op te groeien zonder het voorrecht te genieten van de verschillende dimensies die ieder wezen verzorgen: liefde, erkenning, warme emotionele banden en ondersteuning.

Dit alles zorgt ervoor dat we opgroeien met onzekerheden, algemeen wantrouwen en angsten. Wat kunnen we in die gevallen doen?

Je innerlijke kind herontdekken en redden

Er wordt vaak gezegd dat iemand die leeft door het creëren van kunst weet hoe je minimalistisch kunt leven, de waarde begrijpt van het zonder aanwijsbare reden sturen van een glimlach richting anderen en nooit de pech heeft gehad van het breken van banden met zijn innerlijke kind.

Het is mogelijk dat zulke mensen als ‘gek’ worden bestempeld vanwege hun spontaniteit of occasionele excentriciteit. Maar of we het geloven of niet, het behouden van de denkbeeldige navelstreng verbonden aan een gezond en gelukkig innerlijk kind kan een verrijkende ervaring zijn, die veel van onze emotionele wonden kan genezen en ons gevoel van eigenwaarde kan versterken.

Hoe kunnen we ons verenigen met ons zogenaamde “innerlijke kind” en het genezen?

1. Stel je jezelf als een kind voor, kijk naar een oude foto als dat nodig is. Dit is een eenvoudige oefening om te proberen om jezelf weer te geven. Je probeert een moment van zelfreflectie te inspireren in je essentie en geschiedenis, waar het kind dat je was schuilt.
2. Denk in je hoofd na over dat plaatje en breng je geheugen terug naar een moment waar je 7 of 8 jaar oud was. Wat zie je? Ben je een zorgeloos schepsel, luid, eigenzinnig en uitgesproken? Vraag jezelf of je nu enige overeenkomst hebt met wat je ziet. Was je een kind dat genoot van je ouders knuffelen? Houd vast aan die liefde. Zie je misschien verdriet uit het verleden of een pijnlijke wond? Accepteer het en vergeef en je zal je veel vrijer en lichter voelen. Je moet een kalmte aan die herinnering koppelen -een evenwicht- waar je geen wrok voelt tegen wat je dan ook maar heeft gedeprimeerd en die je in vrede laat leven.
3. Ga door met je persoonlijke visualisatie en werk eraan om een dialoog aan te gaan met het kind, met de jongere zelf. Je moet er een sterke band mee aangaan en het vragen wat het nu nodig heeft om jullie beiden weer gelukkig te laten zijn. Neem zijn woorden en pleidooien in je op. Je moet het overtuigen dat je van nu af aan beter op zijn behoeften zal letten, dat je er meer van zal houden, dat je er goede zorg voor zal dragen en dat je samen verder vooruit zal gaan met een nieuw enthousiasme: minder belang hechten aan de impact van de problemen die je hebt, lachen, zuiverder zijn en je meest elementaire behoeften niet meer onderdrukken.

Neem je innerlijke kind stevig bij de hand en verlies hem of haar niet weer.