Het uniforme protocol voor transdiagnostische behandeling van emotionele stoornissen

In dit artikel zullen we het hebben over de nieuwste transdiagnostische behandelingen om een ​​breed scala aan emotionele stoornissen te behandelen. Het uiteindelijke doel is het bereiken van emotionele zelfregulatie.

Op dit moment wint het uniforme protocol voor transdiagnostische behandeling veel belang bij de aanpak van verschillende emotionele stoornissen. Ze zijn gebaseerd op de erkenning dat verschillende diagnostische categorieën vaak gemeenschappelijke factoren delen.

De Amerikaanse psycholoog en emeritus hoogleraar psychologie, David Barlow, ontwierp een zeer interessante behandeling. De naam is Unified Protocol for Transdiagnostic Treatment of Emotional Disorders.

Hiermee probeerde hij een breed spectrum van emotionele stoornissen te behandelen die bepaalde kenmerken gemeen hebben. Door dat te doen, zou het volgens hem mogelijk zijn om te profiteren van dezelfde technieken en strategieën.

Deze cognitief-gedragsmatige behandeling omvat principes van andere behandelingen die zijn goedgekeurd voor de diagnoses waarmee het kan werken.

Het starten van behandelingen volgens de transdiagnostische behandeling van emotionele stoornissen kan zeer efficiënt en effectief zijn. UP maakt het mogelijk om een integrale behandeling uit te voeren, niet alleen voor het hoofdprobleem van de patiënt, maar ook voor de comorbiditeiten die hij vertoont. Angst en depressie blijken bijvoorbeeld bij een groot percentage van de patiënten naast elkaar te bestaan.

Dit uniforme protocol is niet het enige, er zijn andere zoals Fairbum’s transdiagnose voor eetstoornissen of Norton’s voor angststoornissen. Het UP richt zich op angststoornissen, affectieve stoornissen en stoornissen met een emotionele component, zoals somatoforme en dissociatieve stoornissen.

Bovendien is het met succes gebruikt bij mensen met agorafobie, patiënten met hypochondrie, specifieke fobieën, PTSS en ernstige depressies. Vanuit deze benadering lijkt de belangrijkste gemeenschappelijke factor een tekort aan emotionele regulatievaardigheden te zijn.

Wat is emotionele regulatie precies?

Emotionele regulatie verwijst naar het vermogen van emotionele intelligentie op basis van een goed beheer van emoties. Weten hoe de gedachte-emotie-gedragscyclus werkt, is absoluut noodzakelijk, omdat het in feite de enige manier is om beter in staat te zijn meer emotionele controle uit te oefenen. Emotionele regulatie herbergt op zijn beurt verschillende subcompetenties. Hier zijn er een paar:

• Passende emotionele expressie.
• Emotie- en gevoelsregulatie.
• Copingvaardigheden.
• Competentie om zelf positieve emoties te genereren.

Vaak gebruiken mensen met emotionele stoornissen ook onaangepaste strategieën voor emotionele regulatie die bijdragen aan het in stand houden van symptomen. Deze onaangepaste strategieën zijn aanwezig in bijna alle aandoeningen waarvan het negatieve effect intens is.

Om deze strategieën te vervangen, doorloopt de patiënt een reeks modules. Kortom, elk is toegewijd aan het werken aan een soort strategie. In totaal zijn er acht modules, waarover we het hieronder zullen hebben.

Modules van het uniforme protocol voor transdiagnostische behandeling

Het uniforme protocol voor transdiagnostische behandeling van emotionele stoornissen bestaat uit acht modules waarin verschillende strategieën worden uitgevoerd met als uiteindelijk doel de eigen emoties te leren reguleren en meer adaptieve coping uit te voeren.

Module 1. Verbetering van de motivatie voor commitment aan therapie

In het begin is het belangrijk dat de patiënt de juiste motivatie ontwikkelt om op de reis van therapie te springen. De technieken die in deze fase worden gebruikt, zijn de beslissingsbalans, waarmee de patiënt de redenen voor het veranderen en starten van de therapie analyseert.

Ze moeten ook een fase doorlopen waarin ze persoonlijke doelen stellen en ten tweede hun zorgen worden gevalideerd. Zo krijgen ze namelijk nieuwe perspectieven om problemen op te lossen.

Module 2. Emoties begrijpen

Psycho-educatie wordt uitgevoerd met de patiënt. Daar legt de professional uit dat emoties niet goed of slecht zijn, maar adaptief of disfunctioneel. Deze psycho-educatie is nodig vanwege de sterke neiging in de samenleving om de meest negatieve emoties te vermijden en te ontvluchten, alsof ze afschuwelijk zijn.

Naast het praten over emoties, is het van vitaal belang om het driecomponentenmodel van emotionele ervaring uit te leggen. Ze leren hoe gedachten emoties en, op hun beurt, gedrag beïnvloeden.

Ook is het van belang dat de patiënt leert een functionele analyse van het eigen gedrag uit te voeren, antecedenten en consequenties te identificeren. Op deze manier is het gemakkelijker om te zien wat het probleem veroorzaakt en wat het in stand houdt.

Module 3. Training in emotioneel bewustzijn

In deze module leert de patiënt beetje bij beetje dat hij de verleiding kan weerstaan om zijn emoties te beoordelen. De persoon wordt aangemoedigd om in contact te komen met hoe hij zich voelt, maar zonder labels op te leggen; gewoon focussen op het huidige moment. Een van de technieken die ook in deze module wordt uitgevoerd, is stemmingsinductie met muziek.

Module 4. Cognitieve evaluatie en herbeoordeling, een noodzakelijke stap in het uniforme protocol

In deze module ondergaat de patiënt een training om negatieve automatische gedachten te detecteren. Zodra de patiënt ze kan vastleggen, leren ze de vervormingen te analyseren die ze normaal maken (onder meer catastroferen, vergroting en willekeurige gevolgtrekkingen) en leren ze ook een cognitieve herinterpretatie uit te voeren om de flexibiliteit van denken en kom met alternatieve gedachten.

Module 5. Emotionele vermijding

Hier presenteren de professionals in de geestelijke gezondheidszorg het concept van veilig gedrag voor die acties die emotionele vermijding zoeken. Er zijn drie strategieën voor emotionele vermijding die de patiënt correct moet begrijpen om ze aan te passen:

• Vermijding door subtiel gedrag. Gedrag waarvan men zich nauwelijks bewust is. Bijvoorbeeld geen cola drinken met cafeïne uit angst voor een paniekaanval.
• Cognitieve vermijding. Het verwijst naar die ontsnappingen die door de hersenen worden bedacht. Bijvoorbeeld afleiding, dissociatie of rationalisatie.
• Veiligheidsgedrag. Het doel is om negatieve emoties te voorkomen. Een voorbeeld kan zijn het dragen van een anxiolyticum in je tas, voor het geval je het nodig hebt.

Module 6. Emotiegestuurd gedrag (EDB)

Deze module van het uniforme protocol heeft onder andere tot doel de intensiteit van bepaalde sensaties en emoties te verminderen; zowel die geassocieerd met een externe stimulus als die geassocieerd met een interne stimulus die de patiënt als aversief beschouwt.

De angst die iemand op de dag voor een sollicitatiegesprek ervaart kan er bijvoorbeeld toe leiden dat iemand zich zeer goed voorbereidt op het sollicitatiegesprek, soms overdreven.

In deze module moet de patiënt onaangepaste EDB’s identificeren en verschillende actietendensen ontwikkelen. Zoals je in het voorbeeld kunt zien, is in de EDB de negatieve emotie al aan de gang.

Integendeel, bij het hierboven beschreven vermijdingsgedrag is de emotie nog niet opgetreden en doet de patiënt zijn best om ze te vermijden.

Module 7. Bewustwording en tolerantie van fysieke sensaties

Interoceptieve blootstelling wordt meestal gedaan om vrijwillig de fysieke sensaties op te wekken die een persoon kan vrezen tijdens een paniekaanval.

Module 8. Psycho-educatie over medicatie en comorbiditeiten en prestaties en terugvalpreventie

Zoals de naam al doet vermoeden, helpt de laatste module de patiënt de effecten van medicamenteuze behandeling te begrijpen, de mogelijkheid om deze te implementeren te beoordelen, zich bewust te worden van de resultaten en alle geleerde strategieën te blijven oefenen om terugval te voorkomen.

Het uniforme protocol voor transdiagnostische behandeling voor emotionele stoornissen blijkt in de loop van de tijd ook steeds effectiever te worden. Het is meer dan effectief, het is efficiënt omdat het een groot aantal mensen dezelfde behandeling kan bieden.

De professional selecteert de technieken op basis van hun mate van werkzaamheid en heeft tot op de dag van vandaag goede therapeutische resultaten gehad. Het belangrijkste is echter de aanpassing van de psychologische behandeling aan elke patiënt.

Hoewel er geprotocolleerde behandelingen zijn met degene die we presenteren, is het essentieel dat de arts onderscheid maakt tussen de patiënten bij wie ze het kunnen toepassen of de gevallen die andere interventie-alternatieven vereisen die ook effectief zijn gebleken.