Het tragedie van vluchtelingen - in niemandsland

Vluchtelingen zijn mensen die op zoek zijn naar een beter leven omdat hun thuis niet langer een plek is waar ze kunnen wonen.

Er is een aanval. Een moeder pakt haar zoontje bij zijn hand. Dit is hoe hij zijn laatste adem uitblies, in de armen van dezelfde persoon als de persoon die er was bij zijn geboorte. Op dit moment raakt een jongen ook gescheiden van zijn familie, hij weet niet wanneer hij ze weer zal zien. Hij zegt vaarwel met tranen en hoop op een betere toekomst. Vluchtelingen.

Het tragedie van vluchtelingen spreekt tot de pijn van duizenden mensen. Mensen die dromen, die hunkeren naar hetzelfde als jij. Kinderen die niet meer weten hoe ze moeten lachen vanwege al hun lijden.

Wie zijn vluchtelingen?

Ze kunnen gedwongen immigranten worden genoemd omdat ze in hun land van herkomst worden vervolgd vanwege redenen als hun ras of ideologie. Ook omdat hun land niet genoeg voorraden heeft of de veiligheid voor een menswaardig leven niet kan garanderen.

De vluchtelingen komen niet om ons van ons werk te beroven. Ze komen niet in een opwelling. Het zijn geen terroristen.

Wat zijn de psychologische gevolgen van een leven als vluchteling?

Leven als een vluchteling houdt in dat je in niemandsland woont. Je kunt geen normaal leven leiden op die plek waar je thuis was en je merkt tegelijkertijd dat veel landen waar je asiel zoekt je niet willen hebben. Dit veroorzaakt hoge niveaus van angst of depressie…en het zorgt tegelijkertijd gevoelens van wraak.

Tel daarbij ook nog voortdurende bombardementen op. Dit zorgt er allemaal voor dat iemand in een staat van hypervigilantie en chronische stress terechtkomt. Dit veroorzaakt vaak nog ernstigere aandoeningen zoals schizofrenie of posttraumatische stressstoornis.

Het is dan ook niet zo gek dat een persoon met sociale en psychologische instabiliteit handelingen verricht die niet legaal en ethisch zijn. Of verbonden raakt met een groep die hem veiligheid, redding en gerechtigheid belooft. Wie zou niet op zoek gaan naar een bondgenoot als alles om hem heen in elkaar stort?

Dat zien wij allemaal echter niet. We zien maar al te snel de splinter in het oog van onze broeder, maar niet de balk in ons eigen oog! Het extreme wint aan kracht. Zijn al deze vluchtelingen niet ook gewoon mensen die in sociale en psychologische onzekerheid verkeren en op zoek zijn naar veiligheid?

Wat is onze rol in het tragedie van vluchtelingen?

Wanneer de geringste mogelijkheid om een ​​helse reis in een boot, door een woestijn of jaren van bedevaart in de handen van de maffia te overwinnen, beter is dan in je eigen land blijven…dan zullen noch hekken, noch grenzen, noch regeringsbesluiten, politie, prikkeldraad of zelfs de Middellandse Zee zelf genoeg zijn om een ​​gezin te stoppen dat op zoek is naar een beter leven, een waardig leven.

De andere kant op kijken is geen oplossing voor dit probleem. Het conflict financieren zal het ook niet helpen. Waarom zijn we niet bereid om vluchtelingen te ontvangen, maar zijn we wel bereid om bij te dragen aan de financiering van wapens? Deze dubbele moraliteit is zorgwekkend.

Waarom? Omdat alles altijd driedubbel bij ons terugkomt. Hoe verder we de boemerang gooien, hoe sneller hij bij ons terug zal komen. Dit is wat er gebeurt als we de wrede realiteit van deze massale exodus niet onder ogen komen.

Of als we het bestaan ​​ervan niet ontkennen, maar het ook niet accepteren in onze landen. Of als we vluchtelingen wel accepteren en ontvangen, maar ze vervolgens niet betrekken in onze samenleving.

We moeten vluchtelingen accepteren en in onze samenleving betrekken

Als we slechts in staat zijn één van de bovenstaande dingen te doen en niet alle, creëren we een tikkende tijdbom. Hoe zou je reageren als iemand je huis zou vernietigen, je kind zou hebben gekidnapt of je familie zou hebben gebombardeerd?

Wat zou je doen als je alles had verloren en geen kans had om iets beters te vinden? Wat zou je doen als je je hulpeloos voelde met betrekking tot alles wat je overkwam? Als je het gevoel had dat iedereen om je heen donders goed wist wat er gaande was en niets deed?

Het antwoord is vrij eenvoudig. Op het punt waarop je leven geen zin meer heeft: ben je bereid jezelf te vernietigen, je zoekt wraak of redding. Dit is het punt waarop onze betrokkenheid zo belangrijk is.

Er is aangetoond dat de meeste terroristische aanslagen niet zijn uitgevoerd door “verschrikkelijke buitenlanders die gekomen zijn om ons allemaal te vermoorden,” maar door burgers van het land zelf. De tweede generaties die zich niet welkom voelen in hun adoptieland.

Ze werden afgewezen omdat ze niet werden herkend als echte Franse of Duitse of Amerikaanse burgers, maar ook niet als Syriërs, Irakezen, Somaliërs enz. Mensen die gewoon vrienden of volgelingen zijn van mensen die ze als wapens willen gebruiken.

We zijn niet beter of anders dan anderen … en soms vergeten we dat

Het lijkt erop dat we ons dat niet meer herinneren. Slechts 76 jaar geleden staken 465.000 Spanjaarden de Franse grens over om asiel te zoeken om aan de burgeroorlog te ontsnappen. 220.000 van hen zijn nooit teruggekeerd naar Spanje.

Zoals Neruda schreef: “De liefde is zo kort en het vergeten zo lang.”

Maar het is zelfs nog treffender als we even de tijd zouden nemen om onszelf te observeren, Onze jonge mensen vertrekken. Ze gaan naar de VS, China, Frankrijk, Ierland…ze gaan op zoek naar een betere toekomst. Dit immigratieverhaal kan van hen zijn, van jou of van ons.

Het is aan ons om onze stem te laten horen voor degenen die schreeuwen om hulp en verdrinken in hun tranen. De stemmen van de meer dan 10.000 kinderen die vermist zijn geraakt in Europa, wiens families nog steeds hopen dat ze weer gevonden worden. En vele anderen die hun lichamen in vluchtelingenkampen verkopen in ruil voor hun leven.

UNICEF verklaart dat er in 2015 bijna 1.500 ernstige schendingen tegen minderjarigen hebben plaatsgevonden, waaronder moord, verminking, rekrutering of ontvoering. In 400 van deze gevallen werden kinderen dood aangetroffen en bijna 500 van deze kinderen werden verminkt.

Zijn deze kinderen ook terroristen? Geef hen alsjeblieft het voordeel van de twijfel. De beste oefening om te helpen is om je geest en hart open te stellen voor je gelijken.