Het onvolmaakte huis: een verhaal om over na te denken
Het verhaal van het onvolmaakte huis gaat als volgt. Er was eens een hoopvolle man die niet veel geld verdiende. Hij had hoop in die zin dat hij altijd een betere toekomst voor zichzelf voor ogen had.
Hij was een goede, hardwerkende man die altijd gedisciplineerd was en alles deed wat hij moest doen zonder al te veel pauzes te nemen. Zijn doel was om meer geld te verdienen, in staat te zijn voor zijn gezin te zorgen en comfortabel te leven.
Deze man had alleen tijdelijke, onderbetaalde banen. Dit zorgde ervoor dat zijn gezin geconfronteerd werd met schaarste en financiële problemen. En de vrouw van de man gaf hem altijd de schuld van de situatie.
Ze verweet haar man altijd dat hij niet genoeg geld had verdiend. Ze hadden bijna niets te eten en konden nooit kleren of andere belangrijke dingen kopen. De man was dan ook altijd verdrietig en angstig.
Een kans
Volgens het verhaal van het onvolmaakte huis opende een grote zakenman een grote meubelfabriek in de stad waar ze woonden. De man was de eerste die solliciteerde naar een van de functies. Hij hoopte dat zijn vrouw zijn harde werk zou waarderen.
Hoewel de man niet was opgeleid, zag de aannemer dat hij een fatsoenlijke, hardwerkende persoon was. Hij besloot hem dan ook in dienst te nemen en hem een goed salaris aan te bieden.
De man en zijn vrouw waren dolgelukkig. Op dat moment begon een nieuwe fase van hun leven. Er was altijd eten in de voorraadkast en hun kinderen konden zich concentreren op hun schoolwerk. Over het algemeen veranderden hun levens ten goede.
Het verhaal van het onvolmaakte huis neemt een onverwachte wending
De man probeerde zijn werk zo goed mogelijk te doen. Om die reden werd hij al snel hoofdtimmerman. Zijn gezin had alles wat ze ooit wilden, dus begonnen ze geld te verspillen aan onnodige dingen. Ze kochten niet langer alleen wat ze nodig hadden. Ze kochten zelfs weelderige meubels die eigenlijk niet echt pasten bij hun eenvoudige huis.
Op een dag besefte de eigenaar van de fabriek echter dat zijn bedrijf niet genoeg winst opleverde. Als gevolg hiervan besloot hij de fabriek te sluiten en elders een nieuw bedrijf te starten. Zo gewonnen zo geronnen.
De familie in het verhaal van het onvolmaakte huis raakte opnieuw financieel in de problemen. Ondanks alles vond de goede man snel een andere baan. Hij werd metselaar in een bouwbedrijf en verdiende een bescheiden salaris.
Zijn vrouw en kinderen, die al een beter leven gewend waren, gaven de man de schuld. Ze wilden niet teruggaan naar hun oude leven. Dus besloot de man om salarisverhoging te vragen. Zijn baas vertelde hem dat het op dit moment onmogelijk was, maar dat hij zou overwegen om hem in de toekomst een verhoging te geven als hij hard genoeg zou werken.
Het verhaal van het onvolmaakte huis: een reflectie
De goede man vertelde zijn familie wat zijn baas hem vertelde, wat hen van streek maakte. Ze herinnerden hem eraan hoe hard hij in de fabriek had gewerkt, wat uiteindelijk niet eens uitmaakte omdat het bedrijf toch failliet ging. Zijn familie vertelde hem om van het verleden te leren en niet zo hard te werken. Uiteindelijk konden ze hem op elk moment ontslaan.
In eerste instantie negeerde de man in ons verhaal wat ze zeiden. Na verloop van tijd begonnen deze woorden echter door te klinken. Wat had het voor zin om zo hard te proberen? Vanaf dat moment werkte hij niet zo hard. Hij maakte huizen met de slechtste materialen en besteedde geen aandacht aan details.
“Luiheid kan dan aantrekkelijk lijken, maar werk geeft meer voldoening.”
-Anne Frank-
Na jarenlang te hebben gewerkt, besloot hij eindelijk met pensioen te gaan. Toen hij zijn baas op de hoogte bracht van zijn beslissing, vroeg deze hem vriendelijk om een laatste huis te bouwen.
Hij bouwde dat laatste huis met tegenzin en met nauwelijks enige interesse. Hij had alleen nog maar zijn pensioen in gedachten. Toen hij klaar was, ging zijn baas het huis controleren, gaf hem de sleutels en zei: “Dit huis is voor jou.”
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Díaz, G. (1987). Cómo tirar la casa por la ventana, de la desidia. Chile Vive: memoria activa, 34-37.
