Het nut van neuropsychologische revalidatie
Momenteel staat neuropsychologische revalidatie in de schijnwerpers vanwege het nut bij traumatische gebeurtenissen die betrekking hebben op de hersenen. We moeten benadrukken dat een revalidatieproces van het grootste belang is voor een persoon om autonoom te kunnen zijn. Daardoor zullen ze beter in staat zijn om te re-integreren in hun gemeenschap.
Bij het kiezen van een neuropsychologisch revalidatieplan moet je met verschillende zaken rekening houden. Elk van deze zaken kan namelijk de ontwikkeling van de therapie als de resultaten ervan beïnvloeden. Maar wat zijn deze variabelen?
Letselvariabelen gerelateerd aan neuropsychologische revalidatie
Allereerst zijn er letselvariabelen (Engelse link). Ze benadrukken aspecten die rechtstreeks verband houden met de verwondingen van een patiënt. Het gaat vooral om de directe schade aan de hersenstructuur en de functie ervan.
Locatie
Een van de dingen om te overwegen is de locatie of de reden van de hersenbeschadiging. Craniocerebraal trauma, een beroerte, hersentumoren of infectieziekten die de hersenen aantasten, behoren tot de belangrijkste oorzaken.
Een beroerte kan twee hoofdvarianten hebben:
- Ischemisch, dat bestaat uit de obstructie van een of meer slagaders van de hersenen. De belangrijkste schade treedt op in de witte stof.
- Hemorragisch, wat resulteert in een gescheurde slagader. Het veroorzaakt bloedingen en heeft daarom meer invloed op de grijze stof.
Er zijn ook twee soorten craniocerebraal trauma:
- De eerste is open hoofdletsel waarbij de laesies meer focaal kunnen worden en specifieke delen van de hersenen kunnen aantasten.
- Ten tweede, inwendig hoofdletsel, waarbij de laesies meestal meer diffuus zijn.
Het identificeren van de oorsprong en locatie van een laesie is belangrijk om zowel de aangetaste als de delen die nog goed zijn te kennen. Dit is namelijk de basis om de meest geschikte strategieën en activiteiten te ontwikkelen die nodig zijn voor neuropsychologische revalidatie.
Intensiteit
De ernst van de laesies weegt in veel gevallen op tegen het belang van de gevolgen. Een van de maatregelen om hun intensiteit te bepalen, is de duur van amnesie na een beschadiging. Met andere woorden, de hoeveelheid tijd die een bepaalde patiënt nodig heeft om te herinneren dat hij hersenbeschadiging heeft opgelopen en dat ze aan het herstellen zijn.
Een andere manier om de intensiteit van een verwonding te meten is via de Glasgow-comaschaal op het moment van ziekenhuisopname. Deze vragenlijst meet het bewustzijnsniveau via de oculaire, verbale en motorische reacties van een gewonde patiënt.
De ideale score is 15 punten, wat de score is van iemand zonder schade. Mensen met scores van 3, 4 en 5 hebben vaak problemen om in de toekomst onafhankelijk te zijn.
Tijd van evolutie
De evolutieperiode is de tijd die een patiënt nodig heeft om verbetering te vertonen. In dit geval moet je rekening houden met de tijd tussen het letsel en het begin van de behandeling.
Het snelle begin van neuropsychologische revalidatie is dus relevant. Als er in korte tijd verbetering is, betekent dit dat er slechts een lichte hersenbeschadiging is. Wanneer iemand er echter langer over doet om te herstellen, is zijn letsel ernstiger.
Persoonlijke variabelen die invloed hebben op neuropsychologische revalidatie
Deze variabelen zijn belangrijk om te weten hoe een patiënt was vóór zijn verwonding. Het helpt namelijk bij de planning van neuropsychologische revalidatiedoelen op de lange termijn. Artsen moeten rekening houden met de functionele status van een patiënt voorafgaand aan een verwonding, samen met de individuele kenmerken van die persoon.
Leeftijd is de eerste persoonlijke variabele waarmee rekening wordt gehouden. Hoe jonger iemand is, hoe sneller hij zal herstellen. Met andere woorden, neuropsychologische revalidatie verloopt sneller bij jongere patiënten.
Een andere variabele om in gedachten te houden is de cognitieve reserve, omdat deze werkt als een neuroprotector. Onderzoekers ontdekten dat mensen met een hogere opleiding een groter aantal neurale verbindingen hebben. Ze genieten dus van een meer volledige functionele compensatie. Zo zijn de symptomen minder beperkend en is neuropsychologische revalidatie effectiever bij deze patiënten.
Contextuele variabelen in neuropsychologische revalidatie
Contextuele variabelen hebben betrekking op de omgeving van een patiënt na hersenbeschadiging. Ook houden ze rekening met de ondersteuning die mensen hebben tijdens het neuropsychologische revalidatieproces.
Familie is de eerste factor. Ze kunnen informatie geven over de ontwikkeling van de patiënt in verschillende contexten. Bovendien kunnen ze helpen bij de continuïteit van wat een patiënt tijdens de therapie doet en wat hij thuis moet doen.
De familieleden van een patiënt helpen (Engelse link) wanneer ze de onafhankelijkheid bevorderen en de motivatie stimuleren. Dit vergemakkelijkt het revalidatieproces wanneer het zich vertaalt in hun dagelijkse activiteiten. Ook kan de tussenkomst van de familie van een patiënt erg belangrijk zijn, omdat het kan helpen om wat er in de therapie is bereikt, over te dragen naar hun dagelijks leven.
Ook het revalidatieteam is een variabele. Hierbij moet je zowel rekening houden met de omgeving waarin we werken als met hun professionele gedrag. Een positieve houding van zowel het team als de patiënt zal altijd de prognose verbeteren. Met andere woorden, de therapie zal effectiever zijn.
Neuropsychologische revalidatie: conclusie
Tot slot is het belangrijk op te merken dat het revalidatieproces moet worden uitgevoerd door een professioneel team. In deze periode spelen ook de verschillende factoren die het resultaat beïnvloeden een rol.
Om het proces goed te laten verlopen, moeten de patiënten, het gezin en het revalidatieteam zich op hun gemak voelen en tevreden zijn met het interventievoorstel. Het helpt om een adequate omgeving te hebben, activiteiten die passen bij de behoeften van de patiënt en een goede aanpassing aan hun dagelijks leven.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- García-Molina, A., López-Blasquéz, R., García-Rudolph, A., Sánchez-Carrión, R., Enseñat- Catallops, A., Tormes, J. & Roig-Rovira, T. (2015). Rehabilitación cognitiva en daño cerebral adquirido: variables que median en la respuesta al tratamiento, Rehabilitación (Madrid), 49(3), 144-149. http://dx.doi.org/10.1016/j.rh.2015.02.002
- Horwitz, J. & Horwitz N. (2013). Neurological Recovery and Plasticity. En Noogle, C. & Dean, R. (Ed.) Neuropsychological Rehabilitation (13-21). Nueva York, Estados Unidos: Springer Publishing Company,
- Prigatano, G. (1999). Principles of Neuropsichological Rehabilitation. New York: Oxford University Press, Inc.