Het meisje dat haar innerlijk licht ontdekte
Dit is het verhaal van een meisje dat naar de hemel keek, de helderheid van een ster zag en haar innerlijk licht ontdekte. Ik geef toe dat ik dat meisje was. Dit verhaal is geïnspireerd op wat mijn moeder me zo vaak als nodig, geduldig en liefdevol vertelde. Ik zal haar altijd dankbaar zijn dat ze me heeft geleerd de moed te hebben mijn ster te volgen en mijn innerlijk licht te waarderen.
“Als je licht in je hebt, zie je het van buiten.”
– Anais Nin –
Het verhaal van het meisje dat haar innerlijk licht ontdekte
Er was eens een klein meisje met grote blauwe ogen en donker haar die graag met haar vrienden speelde. Haar favoriete spel was verstoppertje. Ze bracht het grootste deel van haar tijd door met zoeken. Toen ze zich moest verstoppen, zocht ze een schuilplaats in de buurt omdat ze moe werd als ze ver weg rende.
Ze vond het niet erg als ze ‘verloren’ was. Maar haar vrienden zouden op zoek gaan naar zeer originele schuilplaatsen: tussen bomen, achter geparkeerde auto’s. Sommigen van hen zouden zelfs jassen ruilen of proberen vals te spelen… Deze kleine dingen maakten haar aan het lachen.
Toen, op een dag, sloot een nieuw meisje zich aan bij de groep vrienden en begon het meisje met de blauwe ogen te pesten omdat ze verloor. Ze vertelde haar dat ze een betere, verder weg gelegen schuilplaats moest vinden. Het meisje met de blauwe ogen werd bedroefd maar bleef spelen.
Uiteindelijk, vanwege het nieuwe meisje, stemde het meisje met de blauwe ogen erin toe zich in het park te verstoppen, ver weg van waar ze het spel begonnen waren. Deze keer won ze het spelletje, maar ze was zo uitgeput dat ze moest stoppen met spelen en naar huis moest gaan.
Terwijl ze naar huis liep, groeide haar verdriet en begon ze te huilen. Toen ze de deur, veel eerder dan verwacht, opendeed, kwam haar moeder naar haar toe en vroeg: “Waarom huil je, dochter?” Het meisje legde haar moeder uit wat er met het nieuwe meisje en verstoppertje was gebeurd. Ze kon niet stoppen met huilen en zichzelf anders noemen dan de andere kinderen. Ze was eenzaam.
De helderste ster
Haar moeder nam haar hand en, zonder iets te zeggen, gingen ze naar het balkon van hun kleine huis. Voor hen scheen een ster. Het was de helderste ster in de hele hemel, maar het leek alleen te zijn. Er waren geen andere sterren omheen. De moeder haalde een zachte, witte zakdoek uit haar broekzak en droogde de tranen van haar dochter. Ze pakte de kin van het meisje stevig en lief vast en tilde haar hoofd op, terwijl ze tegelijkertijd naar de ster wees.
- “Zie je die ster?” – Vroeg de moeder haar dochter met een glimlach op haar lippen.
- “Ja, het is mooi en helder.” – Antwoordde het meisje geïnteresseerd.
- “Die ster ben jij.” – Zei de moeder heel serieus.
- “Maar mama, is die ster niet eenzaam?”
- “Het is niet de enige. Het schijnt gewoon zo helder dat we de andere sterren niet kunnen zien. Maar hoewel we ze niet kunnen zien, zijn ze er wel.”
- “Heb ik echt zoveel licht?” – Zei het meisje terwijl ze de paar tranen droogde die nog steeds uit haar ogen vielen en begon te glimlachen.
- “Je hebt zoveel dat sommige mensen bang worden. Maar anderen zullen van je houden vanwege jouw innerlijk licht. Houd nooit op jezelf te zijn, liefje. Je bent zoveel waard.”
- “Bedankt mama. Ik hou van je.” – Het meisje gaf haar moeder een kus en een dikke knuffel.
Denk aan je innerlijk licht
Vanaf die dag zou haar moeder, wanneer ze zich verdrietig voelde, haar meenemen naar het balkon zodat ze de ster kon zien en haar licht kon herinneren. Beetje bij beetje groeide het meisje op. Toen leerde ze alleen naar haar balkon te gaan op zoek naar haar ster.
Na verloop van tijd hoefde ze alleen maar naar boven te kijken en het te vinden. Ze vond altijd haar ster en herinnerde zich haar licht. Dat meisje, nu een vrouw, zal nooit vergeten dat haar ster nog steeds in de lucht schijnt en haar pad verlicht.
Verhalen leren ons waardevolle lessen die we kunnen gebruiken als dingen moeilijk zijn en we moeten doorgaan om onze dromen waar te maken. In dit verhaal leren we over hoe we duisternis nodig hebben om het licht te zien.
“Om het licht zo helder te laten schijnen, moet er duisternis aanwezig zijn.”
– Francis Bacon –
De sterren hebben de mensheid altijd begeleid toen we verloren waren, als een kaart in de lucht. Hun helderheid herinnert ons eraan hoe klein en onbeduidend we zijn en tegelijkertijd hoe groot we zijn. De sterren schijnen sterker, hoe groter de duisternis. Ze tonen ons bovendien dat mensen kunnen schijnen met hun eigen licht.
Kortom, in dit verhaal ziet het meisje, dankzij de hulp van haar moeder, haar innerlijk licht weerspiegeld in de helderheid van een ster. Laat de meningen van anderen je er niet van weerhouden om jezelf te zijn. Leef je leven.
