Het gevolg van een open wond: slachtoffer wordt beul

Sommige mensen zijn niet in staat om anderen te zien lijden door het gewicht van hun eigen wonden. Die trauma's die ontstaan door mishandeling of verlating worden littekens die verrotten, niet genezen en soms veranderen in agressie.

Een open wond kan soms een afgrond worden die geïnfecteerd is door wrok, woede en kwetsbaarheid. Mensen die het slachtoffer zijn geweest van misbruik, verlating of mishandeling kunnen dit zo ervaren.

Ze zijn blijvend getekend door die ervaringen, en het onvermogen om te genezen zorgt er vaak voor dat ze deze blijvende wond op anderen projecteren. Dit manifesteert zich soms als maladaptief gedrag.

Iedereen gaat anders om met pijn. Sommigen kunnen er beter mee omgaan dan anderen. Toch doen sommige mensen het op de slechtst mogelijke manier: met agressie. Wat is de reden hiervoor?

Er zijn bepaalde gevallen waarin verschillende bepalende factoren plotseling samen kunnen komen. Een daarvan kan de ernst van het trauma zijn. Het kan ook moeilijker zijn voor een persoon die niet over de juiste sociale middelen of steungroepen beschikt om ermee om te gaan. We moeten ook rekening houden met het belang van biologische en genetische factoren.

De belangrijkste factor is echter de persoonlijkheid van het individu. Je weet bijvoorbeeld dat bepaalde mensen die lijden aan narcisme hun pijn als wapen gebruiken.

Hun identiteit als slachtoffer en het gewicht van een verleden vol misbruik verandert hen vaak in gecamoufleerde beulen. Dit kan zelfs gebeuren zonder dat ze het willen. Ze worden mensen die hun drang naar represailles niet onder controle kunnen houden en hun woede op verschillende manieren op anderen projecteren.

Als een open wond door trauma verandert in agressie

Het concept van het “slachtoffer” als zodanig is vaak controversieel. Je moet als eerste begrijpen dat niet iedereen op dezelfde manier met een trauma omgaat.

Sommige mensen gaan, dankzij hun psychologische middelen of de sterke steungroep die ze hebben, goed om met dramatische gebeurtenissen in hun leven. Deze mensen maken zich al snel los van de slachtoffersmentaliteit.

Andere mensen daarentegen absorberen die pijn, die open wond, gedurende een groot deel van hun leven. Deze wond heeft op zijn beurt nog meer negatieve gevolgen.

Een voorbeeld van deze effecten is de posttraumatische stressstoornis. Een vraag die je je kunt stellen is waarom dit gebeurt. Waarom zijn er mensen die, in plaats van de pijnlijke gebeurtenis uit hun verleden te overwinnen, deze als een last dragen?

Een andere vraag die je jezelf zou kunnen stellen is waarom iemand die traumatische gebeurtenissen ervaart op een maladaptieve of gewelddadige manier reageert?

Aan de Universiteit van Monterotondo in Italië hebben onderzoekers een interessant onderzoek uitgevoerd om deze kwestie te analyseren. Dokter Giovanni Frazzetto leidde dit onderzoek. Het team heeft de volgende gegevens verkregen.

Vroege trauma’s en het MAOA-gen

Volgens dit onderzoek dat is uitgevoerd in 2007, heeft blootstelling aan bepaalde negatieve gebeurtenissen tijdens de eerste 15 jaar van je leven de neiging om zijn stempel te drukken op je emotionele en psychologische weefsel. Natuurlijk hebben sommige mensen meer kans om deze uitdagingen te overwinnen dan anderen.

• Mensen die het moeilijker hebben met deze problemen kunnen het MAOA-gen hebben, dat vooral gelinkt wordt met het mannelijk geslacht. Dit gen wordt op zijn beurt weer geassocieerd met een duidelijk gedragsfenotype – dat van meer agressie.
• Iets wat de onderzoekers ontdekten tijdens het project is dat kinderen die waren opgegroeid zonder ouders, die waren verwaarloosd, misbruikt, of opgegroeid rond alcoholisten, meer agressief en asociaal gedrag vertoonden in de volwassenheid.
• Het gen werd ook geassocieerd met een grotere neiging tot drugsmisbruik. Daarnaast hadden de mensen met dit gen meer problemen met het opbouwen van solide en significante sociale en emotionele relaties.

De open wond en de kwetsbaarheid die je ervan weerhoudt om de pijn van andere mensen te zien

Een open wond is een probleem dat je niet hebt opgelost. Het vreet je dag na dag op. Het maakt je een slachtoffer omdat het je  steeds weer dwingt om jezelf opnieuw te definiëren.

Je ziet jezelf niet als een product van wat je vandaag doet, maar van wat er in het verleden met je is gebeurd. Er zijn zoveel mensen die vast komen te zitten in hun eigen kwetsbaarheid, onderdrukte woede, verstikkende angst en het gewicht van de herinneringen. Dit alles leidt zonder dat ze het weten tot “emotionele blindheid.”

Ze zijn niet in staat om  emotionele realiteiten behalve die van henzelf te zien of te voelen. Dat gebrek aan empathie komt voort uit de open wond zelf, uit dat trauma dat veranderingen in hun hersenen teweegbrengt.

Uiteindelijk verandert de persoonlijkheid van de persoon. Ironisch genoeg kan iemand die zichzelf als slachtoffer beschouwt op een gegeven moment zelfs in een beul veranderen.

• Dat is bijvoorbeeld het geval bij een tiener die thuis wordt misbruikt. Ze kunnen gewelddadig gedrag vertonen op school.
• Dit is ook het geval met mensen die zich zo machteloos en kwetsbaar voelen dat ze zich op een extreme manier verdedigen.
• De open wond kan ervoor zorgen dat je geweld uiteindelijk ziet als een vorm van communicatie. Als je als kind getuige bent geweest van agressief gedrag of er zelf slachtoffer van bent geworden, is het waarschijnlijk dat je als volwassene dezelfde modellen als referentie gebruikt.

Hoe behandel je open wonden en trauma’s?

Tegenwoordig is de ideale focus voor de behandeling van trauma’s zonder twijfel traumagerichte cognitieve gedragstherapie. Een uitgebreid aantal wetenschappelijk werken ondersteunt de effectiviteit van dit middel (Echeburua en Corral, 2007; Cohen, Deblinger en Mannarino, 2004).

Aan de andere kant is ook acceptance and commitment therapy (Hayes, Strosahl, Wilson, 1999, 2013) beschikbaar. Dit is een derde generatie cognitieve gedragstherapie. Het is gericht op het verminderen van de angst, zodat de patiënt beter om kan gaan met bedreigende situaties.

Op vrijwel dezelfde manier, en niet minder belangrijk, is het belangrijk om te werken aan het beheersen van je woede als je er last van hebt. Zulke tendensen beginnen zich zelfs vanaf de kindertijd al te laten zien. Deskundigen weten bijvoorbeeld dat ongeveer 45% van de kinderen die getuige zijn van huiselijk geweld gedragsproblemen ontwikkelen.

Een open wond veroorzaakt angst, verdriet, woede en een aantal mentale beelden die je niet kunt uitwissen. Gespecialiseerde deskundigen moeten verantwoordelijk zijn voor het leren omgaan met dit soort dramatische realiteiten. Niemand verdient het om een leven te leiden waarin het lijden het vermogen om gelukkig te zijn uit laat doven.