Het emotionele letsel bij slachtoffers van pesten en hun familie

Het volgende artikel probeert het lijden te verwoorden van een kind dat het slachtoffer van pesten is. We willen dat verdriet tonen dat mensen verteert en ook wat de onmiddellijke gevolgen van deze kwelling en het emotionele letsel bij het slachtoffer en zijn familie zijn.

Signalen die wijzen op pesten

Gedragsveranderingen bij het kind

“We weten niet wat er scheelt. Hij klacht voortdurend over maagpijn en hoofdpijn. Bovendien raakt hij niet zoals gewoonlijk in slaap. Hij wordt midden in de nacht overstuur wakker en staat op uit zijn bed. We kunnen zien dat hij zich zorgen maakt over iets dat hem voordien niet eens interesseerde.

Hij heeft plotse stemmingswisselingen. Het ene moment lijkt hij zich rustig te voelen. Vervolgens wordt hij erg boos of begint hij ongecontroleerd te huilen.

Soms gedraagt hij zich zelfs opstandig wanneer we hem zeggen dat hij moet ophouden met op zijn nagels te bijten of aan zijn haar te trekken. Dit zijn gedragingen die we vroeger niet bij hem gezien hebben.

Iets stoort hem. We weten echter niet wat het is. Hij wil immers niet met ons praten. We vermoeden dat er op school iets gebeurt. Misschien staat hij te veel onder druk of misschien maakt een ander kind het hem moeilijk.

We blijven in zijn omgeving graven. We hebben zelfs vragen gesteld aan zijn leraar, zijn broers, de ouders van zijn vrienden. Niemand vertelt ons echter iets.

Soms is hij heel knuffelig. Hij is inderdaad een aanhankelijk kind. Toch is zijn afhankelijkheid zorgwekkend. Soms vraagt hij op een onmetelijke manier onze aandacht. Aangezien we niet weten wat de oorzaak van deze veranderingen is, proberen we met hem te praten en te begrijpen wat er aan de hand is.

Soms sluit hij zich af. Hij zegt dan dat hij niet wil praten, dat hij beschaamd is. Op andere momenten zegt hij ons echter dat hij niet naar school wil en dat er iets erg gebeurt. Uiteindelijk onthult hij dat kinderen op school hem lastig vallen. Sommige kinderen hebben hem beledigd. Andere kinderen hebben hem zelfs geslagen.”

De machteloosheid van de ouders

“Onze wereld stort in. Zonet hebben we de bron van zijn pijn, van zijn verdriet en van zijn onbehagen een naam gegeven: pesten.

Onmiddellijk nemen we de eerste stap. We praten met de school. Zij moeten dit oplossen. Deze kinderen moeten met de gevolgen van hun daden geconfronteerd worden. Ons kind mag dit niet opnieuw meemaken. Niet ons kind en niemands kind.

Het is tijd dat we onze ideeën ordenen en bekijken wat we kunnen doen en hoe we kunnen handelen. Wanneer dit gebeurt, dan is het moeilijk om de pesters en hun familie niet te beledigen.

We weten echter dat de beste manier voor ons kind is dat dit vermijden. We moeten voorkomen dat we deel uitmaken van conflicten en rechtstreekse confrontaties.

Om die reden wachten we nu en laten we onze onbeheerste emoties bedaren. Deze borrelende gevoelens verhinderen immers dat we op een heldere manier denken. Wanneer we echter wat tijd nemen en de situatie vermijden, dan zal dit onze emoties tot rust brengen.

Een veilige omgeving

Het belangrijkste is dat we een veilige omgeving creëren voor ons kind. We werken reeds aan dit aspect en doen alles wat we kunnen. Ook de school onderneemt actie. Leraren en vrienden zullen op de hoogte zijn van elke beweging en elk gebaar dat de pesters tot onze zoon richten.

Dit is echter niet alles. Het emotionele letsel dat het pesten bij ons kind veroorzaakt heeft, is er nog steeds. Hoewel hij het ons al verteld heeft, is hij nog steeds bang en ongerust. Hij weigert naar school te gaan. Wat kunnen we dan doen?”

Help een kind om met het emotionele letsel van pesten om te gaan

Voor de familie is het niet gemakkelijk om een kind te helpen dat het slachtoffer geweest is van pesten. Ze willen het kind helpen om met het emotionele letsel om te gaan dat het misbruik voortgebracht heeft.

Creëer een veilige ruimte en een omgeving van vertrouwen

Het is essentieel dat je het kind verzekert dat er mensen rond hem zijn die ervoor zorgen dat niets gebeurt. Zeg hen dat hun omgeving aan hun kant staat. De aanvallers zullen de gevolgen van hun gedrag moeten dragen.

Voor de ouders kan het moeilijk zijn. Ze moeten echter voorkomen dat ze hun kind gaan overbeschermen. Dit kan immers negatieve gevolgen hebben.

Opmerking: Ook al stelt de school de nodige controlemaatregelen in om pesten te voorkomen, toch kan de weigering van het kind om naar school te gaan blijven bestaan. Om deze reden is het dan ook belangrijk dat je hen laat weten dat de omgeving veilig is. Naar school gaan is iets positiefs.

Zeg hen ook dat terugkeren naar de klas hen zal helpen om zich beetje bij beetje beter te voelen. We kunnen dit proces van herintegratie bovendien bevorderen door het kind langzaam bloot te stellen aan de schoolomgeving.

Laat hem vriendjes ontmoeten. Ga in de buurt van de school wandelen. Je kan het kind zelfs telkens enkele uren laten opnieuw integreren tot het begrijpt dat er geen gevaar is.

Praat met het kind op een duidelijke manier over zijn lijden

Onbehagen moet benoemd worden. Het kind is misschien niet in staat om zijn gevoelens van angst, verdriet of woede te verwoorden. Emotioneel bewustzijn is de eerste stap die het kind moet zetten om uit te werken wat er hem overkomt of overkomen is en met het emotionele letsel om te gaan.

Gebruik termen die aangepast zijn aan de leeftijd en het ontwikkelingsniveau van het kind. Dit zal hen helpen om het te begrijpen. Doe dit alles ook zonder hen onder druk te zetten. Geef hen niet het gevoel dat ze verantwoordelijk zijn voor wat ze voelen.

Leer het kind ontspanningstechnieken en andere hulpmiddelen die emotionele verlichting brengen

Het is ook fundamenteel dat het kind hulpmiddelen leert die hem toelaten de spanning te verlichten. Ontspanning zal helpen om om het even welke fysiologische spanning tot rust te brengen die ze wellicht ervaren. Het zal ook de emoties verlichten die hen overvallen.

Het zal voor hen dan mogelijk zijn om hun geest op orde te brengen en aan troostende en positieve dingen te denken. Dit alles helpt bij de verwerking van het emotionele letsel.

Vul hun dagen met positieve ervaringen

Op die manier zullen ze het lijden kunnen tegenwerken dat veroorzaakt werd door de ingewikkelde situaties die ze doorgemaakt hebben. Deze momenten zijn enorm krachtig.

Ze zullen het kind helpen om aangename gedachten en herinneringen aan te trekken. Die zullen dan de negatieve gedachten vervangen die het onbehagen laten ontstaan.

Werk een actieplan uit voor eventuele toekomstige conflictsituaties

We kunnen met hen praten over hoe ze kunnen handelen in een situatie waarin ze zich bedreigd voelen. Wees echter voorzichtig en gebruik geen terminologie of uitdrukken die hun vroegere, huidige of toekomstige handelingen geringschatten.

Versterk hun sociale vaardigheden

We moeten het kind ook trainen in vaardigheden op het gebied van conflictbeheersing. Die zullen de basis zijn van de sterkte van hun gedrag en helpen om met het emotionele letsel om te gaan. Assertieve communicatie is de beste manier om conflictsituaties op te lossen.

Dit kan dus verhinderen dat het kind in de aanwezigheid van anderen ‘klein wordt’. Het zal hem ook helpen om te weten hoe hij gewenste beslissingen kan nemen zonder zich af te sluiten.

Praat over het belang van hulp vragen

Hulp vragen maakt jou niet zwak of minder bekwaam op sociaal en persoonlijk vlak. Het is dus belangrijk dat je het kind deze boodschap geeft, of hij nu wel of niet een slachtoffer is en lastig gevallen wordt.

Versterk tegelijkertijd en voortdurend hun zelfvertrouwen

Slachtoffers van pesten zijn beroofd van hun identiteit. Om deze reden is het belangrijk dat je dagelijks het beeld versterkt dat ze van zichzelf hebben. Doe dit echter zonder te vervallen in overdreven lofprijzingen.

Zoals je wellicht ziet, lijden de kinderen en de families die het slachtoffer zijn van pesten, enorm. Het emotionele letsel is erg groot. Daarom is het essentieel dat de mensen rond deze families begrip tonen. Het is van belang dat ze empathie tonen voor de pijn die deze situatie veroorzaakt.

Bovendien is het even belangrijk om kinderen te onderwijzen in de waarden van respect en ‘zero tolerantie’ voor geweld en wreedheid. De beste manier om dit te doen is ongetwijfeld door er vanaf een jonge leeftijd met hen over te praten en het goede voorbeeld te tonen.