Gru: de verlossing van een schurk

Hoewel Despicable Me een animatiefilm is, heeft het betrekking op een aantal zware onderwerpen. Het biedt een verrassend positieve weergave van een alleenstaande vader, maar schildert tegelijkertijd een onrealistisch en oppervlakkig beeld van adoptie.

Despicable Me is een animatiefilm van Universal Pictures. Het hoofdpersonage is Gru, de meest kwaadaardige slechterik aller tijden. Zijn hele leven lang wilde Gru zich alleen maar geaccepteerd voelen. Om zijn droom waar te maken besluit hij een schurk te worden.

Gru is bereid alles te doen wat nodig is om de grootste schurk ter wereld te worden. Het maakt hem niet uit of hij tijdens dit proces anderen schaadt. Op een dag, wordt hij echter overtroffen door een rivaliserende schurk genaamd Vector, doordat hij de Grote Piramide van Gizeh steelt.

Gru bedenkt daarom een plan om een ​​krimpstraal te stelen van de overheid. Vervolgens wil Gru de straal gebruiken om de maan te stelen. Hierdoor zou Gru bekend kunnen komen te staan als de allergrootste schurk ter wereld.

De dingen gaan echter niet zoals gepland. Vector steelt de krimpstraal namelijk direct onder Gru’s neus vandaan. Wat kan Gru hiertegen doen? Nog een plan bedenken natuurlijk.

Het nieuwe kwade plan van Gru betreft het gebruik van drie weesmeisjes als spionnen. Gru wil dat ze bij Vector aankloppen en doen alsof ze koekjes verkopen, zodat hij het hol van Vector kan infiltreren en de straal terug kan stelen.

Zijn kwade plan heeft echter een zwakke schakel. Gru begint namelijk genegenheid te voelen voor de meisjes. Deze liefde verandert hem. In het begin is Gru een volledig incompetente ouder.

Verder in de film moet Gru echter leren om zijn eigen plannen om de bezigheden van de meisjes (balletlessen, klusjes, maaltijden enz.) heen te plannen. Hierdoor komen de kwade plannen van Gru op een lager pitje te staan.

Alleenstaande vaders worden verlost

Het is ongelooflijk zeldzaam dat een kinderfilm een ​​alleenstaande vader in zo’n positief daglicht stelt. Natuurlijk heeft Gru een zeer slechte baan, maar tegelijkertijd zien we ook een paar ongelooflijk lieve momenten tussen hem en de drie kleine meisjes. Deze genegenheid wordt versterkt door het contrast tussen de lieve, gevoelige meisjes en de grote, slechte Gru.

Veel alleenstaande ouders moeten een manier vinden om zowel hun professionele taken als hun taken als ouder goed te hanteren. En Gru is hierin geen uitzondering. Hij probeert zijn werk te doen en tegelijkertijd een vader te zijn.

Zoals veel alleenstaande ouders waarschijnlijk wel herkennen, maken zijn dochters het soms extreem lastig voor hem om zijn werk te doen. Zo valt bijvoorbeeld het balletoptreden van zijn dochters precies op de dag dat hij gepland heeft de maan te stelen.

In dit geval besluit Gru dat zijn werk belangrijker is dan het balletoptreden van zijn meisjes. Hierdoor geeft hij zijn aartsvijand echter de kans om de meisjes te ontvoeren. Wanneer hij de meisjes terug weet te krijgen, moet hij dus opnieuw een balans zien te vinden tussen zijn professionele leven en zijn persoonlijke leven.

De verlossing van een schurk

Aan het einde van de film wordt de maan weer haar normale grootte en komt deze weer in haar eigen baan terecht. Gru heeft spijt van wat hij heeft gedaan en probeert zichzelf te verlossen. In zijn streven om al zijn slechte gedrag ongedaan te maken, besluit hij ook om te proberen de piramide die Vector stal terug op zijn plaats te krijgen.

Gru accepteert dat hij nu eenmaal van de meisjes is gaan houden en adopteert ze opnieuw. Hierdoor verandert de grootste schurk ter wereld in een ware familieman.

Om zichzelf te verlossen, moet Gru tot inkeer komen, de meisjes die hij pijn heeft gedaan om vergeving vragen en een manier zien te vinden om de schade die hij heeft veroorzaakt weer recht te zetten. De verlossing van deze schurk vereist ook dat hij zijn schuldgevoel en pijn loslaat.

De behoefte aan verlossing is reëel en krachtig voor slachtoffers en agressors. In het genezingsproces moeten beide partijen weten dat ze liefde, vriendelijkheid en mededogen waard zijn. We zeggen niet dat je die dingen alleen kunt vinden door verlossing, maar dat je jezelf kunt genezen en bevrijden door middel van vergeving.

De overgang tussen goed en kwaad

Het moraal van dit verhaal is dat zelfs de grootste schurk ter wereld kan veranderen. Despicable Me verschilt in die zin erg veel van de meeste andere kinderfilms. In de meeste kinderfilms worden goed en kwaad namelijk als absoluut omschreven.

Veel kijkers vinden Gru’s overgang van slecht naar goed maar moeilijk te verdragen. Voor de kijkers die echt in het verhaal zitten is dit daarentegen vaak het meest bevredigende deel van de film.

In de meeste kinderfilms moet het ‘slechte’ personage vaak een heldhaftige daad verrichten aan het einde van het verhaal. Veel van de ‘slechte’ personages die bereid zijn dit te doen sterven echter tijdens het proces. Hoewel het publiek een dergelijk einde vaak zeer op prijs stelt, geeft het de hoofdpersoon geen kans om te veranderen.

In Despicable Me komt Gru tot inkeer, gooit hij zijn leven om, en zijn de meisjes bereid hem te vergeven. Uiteindelijk blijken ze dus een zeer positieve invloed te hebben op deze schurk en maken ze zijn verlossing mogelijk.

Gru: een slechte weerspiegeling van een adoptievader

Hoewel hij het risico loopt de liefde van zijn dochters te verliezen, blijft Gru zijn kwade leventje voortzetten. Ja, hij maakt bepaalde veranderingen, maar vrijwel alleen om egoïstische redenen. Vreemd genoeg neemt Gru, ook al geeft hij de dingen terug die hij gestolen heeft, geen afscheid van zijn team van onheilstichters. Hij laat zijn Minions niet gaan.

Over het toekomstige werkleven van Gru kunnen we dus niet helemaal zeker zijn. De kijker kan aannemen dat het nieuwe gezinsleven van Gru het onmogelijk voor hem kan maken om zijn kwade daden voort te zetten. Dit wordt echter niet erg duidelijk in de film.

Een belangrijk aspect van dit verhaal is dat het lijkt alsof alle personages Gru’s slechtheid moeten vergeven. Ondanks het feit dat hij zich slecht gedroeg en de meisjes gebruikte voor zijn eigen kwade doeleinden, vergeeft iedereen hem.

Adoptie is een gevoelig onderwerp en deze film gaat hier eigenlijk niet erg diep op in. Despicable Me laat zien dat weeskinderen kunnen worden gebruikt en vervolgens terzijde worden geschoven.

Er had ten minste één personage moeten zijn die het gedrag van Gru niet kon vergeten en eraan zou twijfelen of hij wel geschikt was om ouder te zijn. Het was wellicht iets realistischer geweest als sommige personages weigerden hem te vergeven.

Tot slot…

Het gelijkstellen van vergeving met gelukkige eindes kan een oneerlijke last leggen op de slachtoffers in de echte wereld. Dit type einde geeft het publiek daarom het gevoel dat de slechterik niet voldoende heeft geboet voor zijn wandaden. Sterker nog, de meeste mensen die kritiek hebben op Despicable Me zijn ouders van geadopteerde kinderen.

Desalniettemin zijn verhalen over verlossing vaak erg leuk, bevredigend en populair. We willen graag geloven dat de verlossing van een schurk mogelijk is. We willen allemaal geloven dat iedereen, hoe verachtelijk een persoon ook is, zijn leven kan veranderen.