Gewichtstoename en stress zijn met elkaar verbonden
Als het elk jaar zomer wordt, stressen mensen of ze wel in hun zomerkleding zullen passen. Dit leidt ertoe dat ze een streng regime beginnen van geen brood, geen alcohol, geen toetjes en geen vetten om wat gewicht te verliezen.
Tegelijkertijd begint je geest vooruit te lopen op het gevoel van opoffering en lijden dat je onvermijdelijk zult voelen in de strijd tegen de honger en de verlangens van je aankomende afslankkuur.
Het ergste is dat je, ondanks het volgen van een caloriebeperkend dieet, soms niet zoveel gewicht verliest als je zou willen. Het kan echter raadzamer zijn om meer te ontspannen, in plaats van alleen maar minder te eten.
Dit komt omdat de stress en angst die veroorzaakt worden door de beslissing om op dieet te gaan, je eetlust kunnen vergroten en ervoor kunnen zorgen dat je meer vet ophoopt. Experts denken dat dit komt door de werking van bepaalde hormonen.
Kortom, de beste oplossing voor gewichtsverlies zou kunnen zijn om te kalmeren, geest-lichaamsoefeningen te doen (yoga, meditatie, mindfulness, etc.), wat lichaamsbeweging te doen (bijvoorbeeld elke dag in een goed tempo wandelen) en evenwichtig te eten. Alles lijkt er namelijk op te wijzen dat stress gewichtstoename bevordert.
Stress ontreguleert de eetlust, wat leidt tot gewichtstoename
Ghreline is een hormoon dat je eetlust stimuleert. Het speelt ook een rol bij de stofwisseling van vetten en suikers. Als het in het bloed van je hersenen terechtkomt, reguleert het bovendien de functies die te maken hebben met je spanningshuishouding.
Als je gestrest bent, veranderen je ghreline-niveaus. Dit heeft weer invloed op je gedrag, je stemming en je stofwisseling. Met andere woorden, stress leidt tot verhoogde ghreline-spiegels, waardoor je eetlust toeneemt.
Sommige recente onderzoeken bevestigen dat ghreline ook een rol speelt bij stress, angst en depressie. In feite zou dit hormoon bescherming kunnen bieden tegen de psychologische belasting door constante stress. Het nadeel is echter dat het leidt tot gewichtstoename.
Als je besluit om minder te eten, neemt je ghreline-productie toe. Dit gaat zelfs door vlak nadat je klaar bent met eten. In plaats van een verzadigd gevoel, voel je je dus gefrustreerd, wat bijdraagt aan je stress. Bovendien stimuleert ghreline de productie van cortisol. Dit is een ander hormoon dat toeneemt als je gestrest bent.
De yin en yang van cortisol bij gewichtstoename
Cortisol heeft meerdere functies. Het wordt vaak geclassificeerd als “het stresshormoon.” Het heeft verschillende functies in de stofwisseling, zoals het op peil houden van de bloedsuikerspiegel.
In normale situaties heeft je lichaam ‘s ochtends vroeg en na de lunch hogere cortisolniveaus. Dit hormoon helpt om glucose aan te maken uit vetten. Het heeft echter niet dezelfde effecten wanneer het tijdig stijgt als wanneer het onregelmatig verhoogd is.
Wanneer je cortisolspiegels vaker stijgen dan zou moeten, kan zelfs het tegenovergestelde effect optreden. Met andere woorden, het vergroot de vetopbouw in de buik.
Stress en weten wanneer je genoeg hebt gehad
Leptine is een hormoon dat je vertelt dat je genoeg hebt gehad nadat je hebt gegeten. Met andere woorden, het vermindert je eetlust. Soms, als je je niet verzadigd voelt na het eten, kan dat komen doordat je leptine-niveaus te laag zijn.
In feite ontwikkelen veel mensen met overgewicht of obesitas leptine-resistentie. Dit betekent dat ze zich minder vol voelen, waardoor ze gaan overeten.
Recente onderzoeken geven aan dat leptine ook wordt beïnvloed door stress. Dit zou de verzadiging bij het eten verminderen.
Leven om te eten
Veel andere factoren die met stress te maken hebben, vergroten je eetlust. Bijvoorbeeld te weinig slaap, onregelmatige maaltijden, te weinig vezels in je dieet of het gebruik van antidepressiva en anxiolytica.
Kortom, soms voldoet voedsel niet aan je metabolische behoeften. In plaats daarvan gebruik je het misschien om gaten in je steeds stressvollere levensstijl op te vullen. Als je dus in je zomerkleding wilt passen, moet je het leven misschien wat rustiger aan doen en lief zijn voor jezelf. Misschien merk je dan dat eten een secundaire factor wordt.