Gevoeligheid voor beloning of straf: welk soort persoon ben je?
Sommige mensen zijn open, optimistisch en gedurfd. Ze houden van nieuwigheid en zien altijd mogelijkheden. Aan de andere kant zijn sommigen vermijdend. Ze houden niet van risico’s en blijven liever op bekend terrein. Geen van deze twee persoonlijkheden is beter dan de andere. Maar deze neigingen veroorzaken wel grote verschillen in het dagelijks leven. Daarom gaan we het hebben over gevoeligheid voor beloning en gevoeligheid voor straf.
De manier waarop je situaties waarneemt, hoe je je voelt, en de beslissingen die je neemt worden sterk door deze factoren beïnvloed. Daarom zijn er mensen die uitdagingen verwelkomen en hun impulsen volgen, en mensen die voorzichtiger en terughoudender zijn. Als je de redenen achter deze eigenschappen wilt weten, lees dan verder.
Gevoeligheid voor beloning en gevoeligheid voor straf
Deze twee termen vallen onder de theorie van gevoeligheid voor bekrachtiging (RST) (Engelse link) die in 1970 door de psycholoog Jeffrey Alan Gray werd voorgesteld. Het is een neuropsychologisch model over emotie, motivatie en leren dat rekenschap geeft van de invloed die bepaalde omstandigheden op ons hebben.
Gray postuleert dat er drie systemen (Spaanse link) zijn waaruit dit proces bestaat. We beschrijven ze hieronder.
Het gedragsaanpak systeem
Het Behavorial Approach System (BAS) is een positief feedback-systeem. Het voorspelt de gevoeligheid voor de beloning van ieder mens, omdat het inwerkt vóór de positieve, aantrekkelijke stimuli en kansen die ons worden voorgeschoteld. Het genereert activering en beloningsgerichtheid. Als gevolg daarvan houdt het verband met optimisme, impulsiviteit, en de neiging om risico’s te nemen.
Wie een sterk ontwikkeld BAS heeft, herkent de kansen die een situatie biedt in minder tijd en nauwkeuriger. Bovendien zijn ze geneigd doelen na te streven en te bereiken, waarbij ze vaker de positieve effecten ervan, zoals vreugde of hoop, ervaren.
Het vechten-of-vluchten systeem
Ook wel de Acute Stress Response (ASR) genoemd, reageert dit systeem op aversieve stimuli (stimuli die onaangenaam zijn of negatieve gevolgen teweegbrengen). Het doet dit door vermijdings- of vluchtreacties op te wekken. Het is verbonden met negatieve affecten, zoals pijn, angst en zorgen. Bovendien houdt het ons alert voor mogelijke risico’s in de omgeving.
Dit is een nuttig en noodzakelijk overlevingsmechanisme. Het brengt echter ook een risico met zich mee. Dat komt omdat het geactiveerd kan worden in situaties die niet echt gevaar opleveren en ons ertoe brengen gedrag te vertonen dat niet het meest geschikt is. Je zou bijvoorbeeld een waardevolle kans kunnen missen door niet dapper genoeg te zijn om die aan te grijpen en te handelen.
Het gedragsremmingssysteem
Dit derde systeem is het Behavioral Inhibition System (BIS) (Engelse link). Het fungeert als een bemiddelaar tussen de vorige twee. Het bemiddelt bij het oplossen van het conflict tussen de neiging tot naderen, die wordt opgewekt door het BAS, en de neiging tot vermijden, veroorzaakt door het ASR.
In elke gegeven omstandigheid zal het van het BIS of van onze gevoeligheid voor straf afhangen of we reageren door te naderen of te vermijden. Bij sommige mensen zal die gevoeligheid zodanig zijn dat ze vanaf echt lage drempels ASR in werking zetten. Dit komt omdat ze bepaalde situaties als uiterst bedreigend zullen ervaren, situaties die voor anderen geen enkele bedreiging zouden vormen.
Om straf en onaangename ervaringen en emoties te vermijden, nemen ze dus de beslissing om te vluchten of te vermijden en veilig of op de achtergrond te blijven. Kortom, om gedrag af te remmen.
Daarentegen zullen degenen met een lage gevoeligheid voor straf de signalen niet als bedreigend ervaren. In feite zal de mogelijkheid dat er iets mis zou kunnen gaan voor hen niet bijzonder relevant zijn. Daarom is het waarschijnlijker dat hun benaderingssysteem geactiveerd wordt en dat ze besluiten in actie te komen en een risico te nemen.
Gevoeligheid voor beloning en gevoeligheid voor straf: welke is bij jou meer gemarkeerd?
Nu we een schets van deze twee soorten kenmerken gegeven hebben, weet je nu welke bij jou meer gemarkeerd is? Hier zijn wat tekenen om je te helpen het uit te zoeken.
Hoge beloningsgevoeligheid
(en lage strafgevoeligheid)
- Je neemt gemakkelijker kansen waar.
- Je voelt minder risico-aversie.
- In de regel ben je goed gehumeurd en heb je weinig zorgen.
- Je staat echt open voor ontmoetingen met nieuwe mensen en plaatsen.
- Je voelt je vaak optimistisch, hoopvol, of opgewonden over uitdagingen.
- Jij staat graag in het middelpunt van de belangstelling en ontvangt graag lof en bewondering.
- Je hebt de neiging gericht te zijn op genieten. Verder heb je de neiging om bij moeilijkheden de mentaliteit aan te nemen van ‘you’ll cross that bridge when you come to it’.
Hoge strafgevoeligheid (en lage beloningsgevoeligheid)
- Je hebt de neiging om risico’s, mogelijke tegenslagen, en mogelijke verliezen gemakkelijk waar te nemen.
- Als je voor een uitdaging staat, ben je vooruitziend en voorzichtig. Je moet weten dat je in staat zult zijn de uitdaging te vervullen voor je het risico neemt.
- Je hebt de neiging je besluiteloos en bezorgd te voelen over belangrijke beslissingen en projecten. In feite analyseer je ze verschillende keren diepgaand en twijfel je vaak aan je vermogen ze tot een goed einde te brengen.
- Je verkiest mensen, plaatsen en dynamieken die je bekend en vertrouwd zijn, die waar je je in controle voelt en weet wat je kunt verwachten.
- In de regel kies je ervoor onopgemerkt te blijven of op de achtergrond te blijven in plaats van het risico te lopen door anderen beoordeeld te worden .
- Je voelt je vaak rusteloos, bezorgd en angstig.
- Als je er niet zeker van bent dat iets zal lukken, kies je ervoor geen actie te ondernemen.
Het moet gezegd worden dat deze situaties ongewone uitersten vormen. De meesten van ons zullen ergens tussen de twee in vallen. Maar een idee krijgen van je gevoeligheid voor beloning en straf kan je helpen om jezelf beter te leren kennen, te begrijpen waarom je je op bepaalde manieren voelt en gedraagt, en of je het nodig vindt om wat veranderingen aan te brengen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Gray, J. A. (1970). The psychophysiological basis of introversion-extraversion. Behaviour research and therapy, 8(3), 249-266.
- Gray, J. A. (1982). The neuropsychology of anxiety: An enquiry into the functions of the septo-hippocampal system. Behavioral and brain sciences, 5(3), 469-484.
- Pascual Nicolás, D., Pascual Nicolás, T., Redondo Delgado, M., & Pérez Nieto, M. Á. (2014). Sensibilidad a la recompensa y al castigo, personalidad, impulsividad y aprendizaje: un estudio en un contexto de violencia de pareja. Clínica y Salud, 25(3), 167-174.
