Fractured, wanneer de realiteit niet strookt met de waarheid

Fractured is een van de beste psychologische thrillers van de afgelopen jaren. Intriges, mysterie en verwarring zijn de belangrijkste ingrediënten.

Onze geest heeft het potentieel om ons leven rechtstreeks te beïnvloeden, in die mate dat onze dagelijkse handelingen of zelfs bewuste handelingen worden beïnvloed. Om de kracht uit te leggen die onze geest kan uitoefenen, kunnen we de film Fractured als referentie nemen. Het gaat om het soort omstandigheden waarin de werkelijkheid niet overeenkomt met de waarheid.

Deze Netflix-productie heeft veel stof doen opwaaien. Hij heeft inderdaad zowel positieve als negatieve kritiek gekregen. Wat echter onmiskenbaar is, is dat het een productie is die ons, de kijker, rechtstreeks bij de zaken betrekt, waardoor we diep nadenken over alles wat er op het scherm gebeurt. We gaan het verhaal van dichtbij bekijken vanuit een psychologisch oogpunt.

Fractured, een thriller met spanning, actie en spanning

Het verhaal speelt zich af in de Verenigde Staten. Een familie reist om Thanksgiving te vieren met hun familie. Ze stoppen bij een tankstation. Op een gegeven moment heeft de hoofdpersoon, Ray Monroe, gespeeld door Sam Worthington, geen aandacht voor zijn dochter. Ze valt in een put op een verlaten bouwterrein en breekt haar arm.

Joanne Monroe (de moeder), gespeeld door Lily Rabe, ziet het ongeluk en samen helpen ze hun dochter. Vervolgens brengen ze haar naar het ziekenhuis, een plek waar zowel moeder als dochter verdwijnen. Het ziekenhuis beweert zelfs geen dossier van hen te hebben.

De film valt onder het genre psychologische thriller. In grote lijnen probeert het bij de kijker een staat van voortdurende spanning op te wekken. In feite brengt hij dezelfde bezorgdheid op ons over die de hoofdpersoon ervaart wanneer hij niet weet wat er gebeurt.

Wanneer de werkelijkheid niet overeenkomt met de waarheid

De hoofdpersoon probeert aanwijzingen te vinden om aan te tonen dat zijn vrouw en dochter zijn opgenomen op de eerste hulp van het ziekenhuis. Als kijkers gaan we met hem mee in het proces.

• Op de ziekenhuisvideo is duidelijk te zien hoe moeder en dochter het ziekenhuis binnenkomen en de noodzakelijke procedures voor de opname van het kind uitvoeren. De vader begint hen te zoeken. Op deze manier worden we aangemoedigd om in de schoenen van de hoofdpersoon te kruipen en de gebeurtenissen te interpreteren.
• De scènes zijn realistisch. We weten dat er iets vreemds aan de hand is. Verder denken we dat de vader wel eens gelijk zou kunnen hebben. Dit ondanks het feit dat hij wordt beschuldigd van onevenwichtigheid en dat hij voelt dat er een samenzwering tegen hem is.
• Door de hele film heen zien we hoe de vader op bepaalde punten de controle verliest. Maar uiteindelijk weet hij zijn vrouw en dochter op een ontoegankelijke afdeling op begane grond te vinden. Hier wordt het verhaal opgelost. In feite heeft hij ze niet echt gevonden. Het is een verzinsel die zijn geest heeft gecreëerd.

Fractured daagt ons uit om te beslissen welk deel van wat we hebben gezien waar is en wat slechts een verzinsel van de verbeelding van de vader is. Met andere woorden, we moeten beslissen of alles een samenzwering is tegen de hoofdpersoon of dat het allemaal tussen de oren zit. Beide opties zouden kunnen dus we twijfelen, en dat is precies de emotie die de regisseur ons wil laten voelen.

Het resultaat van Fractured

We raden aan dat als je de film nog niet hebt gezien, je dat doet en dan op dit punt terugkeert naar het artikel.

Ten slotte ontdekken we dat alles de vrucht was van de verbeelding van de hoofdpersoon. In feite had hij zijn vrouw en dochter vermoord, maar hij had een alternatieve realiteit gecreëerd die niet waar was.

Hij overtuigde zichzelf er zelfs van dat de gebeurtenissen echt hadden plaatsgevonden en dat wij als kijker er ook direct bij betrokken waren. Ten slotte krijgt hij een psychotische uitbraak en veroorzaakt hij een moord. Dit is iets dat hij niet wil erkennen en het zorgt ervoor dat hij gaat hallucineren.

Volgens de psycholoog Cristina Blanco kan een psychotische stoornis (Spaanse link) cognitieve stoornissen en wanen veroorzaken en een parallelle realiteit creëren. In dezelfde lijn certificeert Dr. Pedro Sánchez Escobedo, van de Autonome Universiteit van Yucatán, het soort realisme dat een psychotische reactie in de geest van een persoon kan brengen, waardoor deze wordt vervormd.

Dit komt terug in de film. Het is een geweldige psychologische thriller, zowel voor het verhaal zelf als voor de interpretatie van de personages. Bovendien is het minutieus gefilmd en sluit het perfect aan bij de emoties die we voelen als toeschouwers van de gebeurtenissen.