Fallin' Floyd: een video die je er doorheen sleept

Het bereiken van een dieptepunt is te vergelijken met jezelf in een doodlopende straat bevinden met de gedachte dat niets je nog zal kunnen redden. Je kent dat gevoel van ontmoediging en verdriet maar al te goed, dat gevoel dat ervoor zorgt dat je soms niet eens je bed uit wilt komen, omdat je bed je tenminste beschermt tegen de koude realiteit daarbuiten.

Op deze momenten van grote emotionele zwakte, mengt je angst zich met je frustratie en samen beginnen ze je visie te vervagen: je krijgt medelijden met jezelf omdat je zoveel pech hebt en het komt in je op om alles maar helemaal op te geven.

Vandaag bespreken we een korte animatiefilm die uitreikt naar iedereen die te maken heeft met de emotionele vijanden die het vertrouwen dat ze in zichzelf hebben ondermijnen: de film heet Fallin’ Floyd en leert ons, onder andere, hoe we verder kunnen gaan na het bereiken van een dieptepunt. We nodigen je uit de film te bekijken voordat je verder leest:

https://www.youtube.com/watch?v=QAyBXL9-7ow

Fallin’ Floyd: een leuke video die de realiteit van het leven weerspiegelt

Deze korte animatiefilm, gecreëerd in 2013 door het Utrechtse productiehuis ‘il Luster‘, vertelt een simpel verhaal waarin je je zeker zult kunnen herkennen, of het nu is door wat je op dit moment meemaakt of door wat je hebt meegemaakt in het verleden.

Ons personage is een jonge trompettist die op straat speelt en zo de mensen opvrolijkt die voorbijlopen. Alles lijkt goed te gaan in zijn leven tot hij op een dag iets ontdekt dat hem volledig onderuithaalt: zijn vriendin, op wie hij stapelverliefd is, heeft hem verlaten voor een ander.

Dan komen de muziek, de kleuren en de uitdrukking van de muzikant samen om een verdrietige en sombere atmosfeer te creëren die zijn huidige gevoelens weerspiegelt. Daarbovenop verschijnt er een soort zwart aardmannetje dat die innerlijke neerwaartse spiraal in zijn leven begint te simuleren: het aardmannetje beïnvloedt zijn perspectief en laat hem volledig ontsporen, het maakt zich meester van hem en vergezelt hem overal waar hij heen gaat als een grote last.

Maar wanneer de dingen een dieptepunt lijken te bereiken…

In het midden van de animatiefilm zie je hoe het eigenlijk niet slechter kan gaan met het personage, letterlijk niets gaat goed: hij heeft geen enthousiasme, geen energie, geen enkele wil om verder te gaan. Maar net als in het echte leven, zal iets hem helpen om zijn hoofd weer boven water te krijgen en door te gaan: de acceptatie van de strijd en de daaropvolgende overwinning.

En dus, na een periode waarin hij van de ene troosteloze en onherbergzame plek naar de andere gaat en mensen ontmoet die zich hetzelfde voelen als hij, realiseert hij zich dat opgeven hem nergens zal brengen: en ook al is zijn aardmannetje inmiddels groter dan hijzelf, confronteert hij zijn tegenslagen en begint hij weer die vrolijke trompettist te zijn die hij was op het begin.

De korte animatiefilm slaagt erin om, zonder woorden, een wel hele belangrijke boodschap op ons over te brengen: elke scheiding of elk traumatische moment vraagt om een natuurlijk proces van aanpassing gedurende welke er pijn zal zijn en waarna we opnieuw kunnen beginnen, en weer verder kunnen met het verwezenlijken van onze dromen, projecten en relaties … Het is bijna alsof we een dieptepunt moeten bereiken om met een grotere impuls weer omhoog te kunnen.

De visuele kracht van de video

Voor ons hebben we een korte animatiefilm vol gevoeligheid die ons oog in oog brengt met het leven in al zijn somberheid, maar ook met de waarheid: of de dingen nu goed of slecht gaan, we hebben altijd iets te zeggen, we kunnen er altijd voor kiezen om door te gaan, om tegen de stroom in te zwemmen en te overwinnen wat onze weg blokkeert.

In de video kunnen we tevens zien hoe waardevol die kleine aanrakingen zijn in het leven (zoals de glimlachen van de voorbijgangers die de muzikant met vrede vullen), we kunnen zien hoe belangrijk dat zelfvertrouwen en die moed is die we in ons dragen en die alleen wij kunnen ontdekken op het moment dat we met onze rug tegen de muur staan. Het is een animatiefilm vol met nostalgie, leegte, verdriet en, als laatste, grote moed die ons laat zien waar ieder van ons van gemaakt is.

Tot slot, als je genoten hebt van ‘Fallin’ FLoyd’ bekijk dan ook eens ‘Little Quentin’. De film is afkomstig van dezelfde makers, Paco Vink en Albert Hooft, werd uitgebracht in 2009, en is nog een animatiefilm vol contrasten, lichten en schaduwen, en net zo interessant als Fallin’ Floyd.