Elke dag ben ik meer menselijk en minder perfect

Elke dag ben ik meer menselijk en minder perfect, en toch ben ik gelukkiger. Ik ben het beste, belangrijkste medicijn geworden dat ik kon innemen. Misschien is het mijn leeftijd, maar ik ben eindelijk in staat te begrijpen dat we gemaakt zijn om te leven en te laten leven. Want het is het niet waard om jezelf te verliezen in anderen en te stoppen met jezelf te zijn. Mensen die willen dat ik anders ben, houden simpelweg niet van me.

Er wordt vaak gezegd dat er geen betere kennis is dan jezelf kennen. Dit is waar, maar het is nog wijzer voor diegenen die zichzelf kennen om een sterke alliantie met zichzelf te bewerkstelligen en zichzelf te begeleiden waar ze vredig besloten heen te gaan. Want kennis zonder actie slaat nergens op; het is niets meer dan een fantasie. Mensen die hun eigen verdriet kennen, zouden de moed moeten vinden om zich ervan te verlossen.

Ik ben zowel van binnen als van buiten wakker. Ik ben mijn eigen medicijn, mijn talisman, een rebellerend hart dat geen gevangen liefde meer wil. Ik ben menselijker, minder perfect en ik ben gelukkig. Ik ben dapper genoeg om elke dag van mezelf te houden, vrij van deze bekrompen geesten die zeggen dat mijn dromen te groot zijn.

Het klinkt misschien curieus, maar in de context van persoonlijke ontwikkeling zijn er vaak mensen die zeggen dat men twee keer geboren wordt. De eerste keer is wanneer we ter wereld komen en de tweede keer is wanneer we emotionele pijn, verlies en de afbrokkeling van onze fundamenten voor de eerste keer ontdekken.

Soms is lijden de voorloper van hergeboorte. Wanneer we lijden, zouden we onze eigen genezers moeten worden, goochelaars die onze ambachtelijke vingers gebruiken als verband en onze onzichtbare wonden wegnemen. En we zullen nooit de kennis vergeten die we hierbij hebben opgedaan, want het maakt ons tot de prachtige wezens die we op de dag van vandaag zijn.

Minder perfect, maar wijzer

Vrouwen zijn altijd onderhevig aan sociale normen die excellentie van ons eisen. We moeten goede dochters zijn, goede vrouwen en perfecte moeders. En, natuurlijk, moeten we ook een perfecte verschijning in stand houden, waar rimpels, striae, cellulite en extra gewicht verboden zijn. Alleen wanneer je weet dat je imperfect bent en je trots en rebellerend kunt opstaan tegen deze noties, dan pas zul je het ware geluk vinden.

Een interessant feitje dat vaak wordt verteld aan vrouwen is dat ondanks alles, we altijd een slecht beeld van onszelf hebben. Doe deze simpele test en typ ‘zelfvertrouwen en vrouwen’ in in je zoekbalk en je zult gelijk duizenden bronnen vinden die advies over dit onderwerp aanbieden.

We worden onmiddellijk gedefinieerd als ‘fragiel’ en dan als ‘strijdlustig’ en dan als ‘beïnvloed door het Wendy-syndroom‘ en vlak daarna als voorbeelden van dagelijkse strijd en peilers van onze families. De maatschappij houdt ervan met ons te spelen door ons te definiëren, terwijl in we in werkelijkheid heel goed weten wie we zijn, wat we willen en hoe we dit kunnen krijgen.

Onze eigen sociale omgeving vormt echter barrières tegen deze ambities.

De moeilijke strijd om geluk

Een interessant onderzoek uitgevoerd door de American Association of University Women onthulde dat veel meisjes een afname in het zelfvertrouwen ervaren wanneer ze in de adolescentiefase komen. Tot dat moment zijn pre-adolescenten uitzonderlijke wezens, met grote en interessante ideeën over de wereld en met een goed zelfbeeld.

Dit onderzoek laat echter zien dat rond de leeftijd van 15/16 veel meisjes de voorkeur geven om anderen te behagen om op die manier binnen hun respectievelijke sociale contexten te passen. Maar om te kunnen behagen moeten ze passen binnen een mal en bepaalde esthetische- en gedragspatronen volgen. En hun zelfvertrouwen is duidelijk rafelig gedurende deze periode. 

Het meest interessante gedeelte is dat veel jongens ook deze periode doorlopen, dat bestaat uit het zoeken, het verkennen van hun eigen identiteit en het in twijfel trekken van hun zelfbeeld. Maar, zoals psycholoog Jean Twenge uitlegt in haar werk, worden vrouwen vaak verkeerd beoordeeld voor het hebben van een ‘eeuwig laag zelfvertrouwen’, dat niet kan worden aangetoond en compleet onjuist is.

Vrouwen en hun persoonlijke kracht

Antropoloog en bioloog Helen Fisher legde in haar boek The First Sex uit dat vrouwen niet geboren worden, ze worden gemaakt. Wanneer iemand zichzelf waarneemt als minder perfect en opkomt voor haar recht om zo te zijn, zal hier als resultaat veel kracht uit voortkomen.

Het is mogelijk dat we tijdens de adolescentie onszelf verliezen door andermans verlangens. Maar we hebben ten slotte ook niet veel keuze wanneer we jong zijn; we nemen gewoon alles aan wat er voor onze neus verschijnt. Beetje bij beetje beginnen we onszelf te filteren en stellen we eisen aan onszelf. Zodoende wordt onze identiteit versterkt en weten we perfect wat we willen en wat niet.

De vrouw van vandaag is niet zoals Wendy, zorgend voor Peter Pan. De vrouw van vandaag gelooft niet in sprookjes of onvolwassen mannen die niet willen opgroeien. Ze houdt van zichzelf, vertrouwt op haar intuïtie en instincten en gelooft dat ze het verdient om haar dromen te verwezenlijken.

Terwijl het waar is dat vrouwen wellicht meer lijden aan angsten en depressies dan mannen, beschikken ze over betere persoonlijke en psychologische middelen om met deze situaties om te gaan en er sterker uit te komen. Want als ze iets begrijpen, is het wel veerkrachtigheid.

Eigenlijk weten veel mensen dit niet, maar vrouwen hebben geleerd om naar binnen te kijken, zoals ware tovenaressen van voorouderlijke wijsheden. Ze begrijpen cycli, wedergeboorte, verlies en verovering, het laten gaan en leren hoe te ontvangen. Ze zijn helemaal geen fragiele wezens. Elke vrouw is gemaakt van lichtgevende bladeren die in het licht van de zon baden en van wortels die gegroeid zijn tijdens de ergste stormen.