Egoïstische en vrijgevige gedragingen veranderen de manier waarop de hersenen werken

Onderzoek van de Yale Universiteit toonde aan hoe de hersenen van een groep primaten veranderden, afhankelijk van de vraag of ze egoïstisch of vrijgevig gedrag uitvoerden.

Een van de studiegebieden in de neurowetenschap betreft de veranderingen in de manier waarop de hersenen werken als functie van gedrag. In feite wijst een recente studie in dit verband erop dat er verschillen zijn in de manier van de hersenen werken naargelang mensen een egoïstische of een altruïstische daad begaan.

Olga del Monte en andere onderzoekers van de Yale Universiteit voerden dit onderzoek uit (Engelse link). Het werd gepubliceerd in het bekende tijdschrift Nature Neuroscience. Het onderzoeksteam kon nagaan wat de hersenen verandert in termen van functioneren, zowel wanneer je alleen aan jezelf denkt, als wanneer je met anderen deelt.

Dit is een baanbrekende studie. Ze werd niet uitgevoerd met mensen, maar met primaten. Het is in feite de eerste fase van onderzoek dat tot nu toe uiterst interessante gegevens heeft opgeleverd over hoe de hersenen veranderen, afhankelijk van sociaal gedrag. Laten we eens kijken naar wat deze interessante studie ons vertelt.

Hoe veranderen de manier waarop hersenen werken bij egoïsme?

De onderzoekers concludeerden dat de twee hersengebieden die betrokken zijn bij egoïstisch of altruïstisch gedrag de amygdala en de prefrontale cortex zijn. Deze beide gebieden werken, naast andere, met elkaar samen als het gaat om sociaal gedrag.

Er is al bewijs dat deze twee hersengebieden verbonden zijn met sociale cognitie. In dit geval zochten de onderzoekers naar een manier om te zien hoe ze werkten in specifieke gevallen die te maken hadden met egoïsme of vrijgevigheid. Meer specifiek wilden ze observeren hoe de hersenen veranderen als ze prosociale of antisociale beslissingen nemen.

Op lange termijn is het doel van het onderzoek, dat nog niet is afgerond, het begrijpen van de mechanismen die betrokken zijn bij stoornissen als autisme, psychopathie, enz.

Primatenonderzoek

Om de studie uit te voeren, voerden de onderzoekers verschillende experimenten uit met apen. Ze werden in verschillende situaties geplaatst. In feite moesten ze kiezen tussen een sapje opdrinken of weggooien, en het alleen drinken of het delen. Terwijl ze deze handelingen uitvoerden, controleerden de onderzoekers hun hersenen op mogelijke veranderingen.

Wat het gedrag betreft, lieten de primaten zien dat ze er de voorkeur aan gaven het sap te drinken zonder het met anderen te delen. Wanneer het alternatief echter was om het drankje weg te gooien, kozen ze bijna allemaal om het met anderen te delen. Intussen konden neurowetenschappers nagaan dat er veranderingen op hersenniveau waren, afhankelijk van elke beslissing.

De onderzoekers ontdekten dat bij egoïstisch gedrag er vrijwel geen wisselwerking was tussen de amygdala en de prefrontale cortex. Anderzijds, als het gedrag vrijgevig of prosociaal was, werd er grote synchronie tussen deze twee hersengebieden ingesteld. Uiteindelijk wisten de onderzoekers, alleen al door naar de patronen van hersenactiviteit te kijken, al welk gedrag de aap aannam.

Complexer gedrag

De gegevens van deze nieuwe studie bevestigen dat er verschillende veranderingen in de hersenen zijn, afhankelijk van de vraag of egoïstisch gedrag of vrijgevig gedrag wordt uitgevoerd.

De aard van deze veranderingen bewijst ook dat altruïsme, solidariteit en samenwerking complexere en meer uitgewerkte gedragingen zijn dan egoïstische. Dit komt omdat er complexere hersenactiviteit mee gemoeid is.

Dit, op zijn beurt, bevestigt benaderingen die ook vanuit de psychologie zijn gemaakt. Ze houden het idee in dat de mens egoïstisch geboren wordt. Om te beginnen heeft dit gedrag niets met moraliteit te maken. In feite heeft het te maken met het overlevingsinstinct. Met andere woorden, het is een instinctief gedragspatroon.

Met opvoeding en intellectuele en sociale ontwikkeling kan iemand echter leren om vrijgevig, coöperatief en prosociaal te zijn. Dat is als ze op de juiste manier evolueren. Samenwerken is echter een complexer gedrag.

Het gaat namelijk om het vermogen om de gevolgen van acties op lange termijn te overzien. In die zin garandeert solidariteit beter het voortbestaan van zowel het individu als de soort.

Een onderzoek op lange termijn

Het onderzoek naar hersenverandering door egoïsme en altruïsme is slechts een eerste stap in een ambitieuzer project. In de toekomst willen de wetenschappers onderzoeken of er mensen zijn bij wie de wisselwerking tussen de amygdala en de prefrontale cortex om genetische of andere redenen beperkt is.

Met betrekking tot de huidige studie willen de onderzoekers nu ontdekken of het mogelijk is de beslissingen van de apen te manipuleren, door kunstmatig de synchronie tussen de twee hersengebieden te bevorderen.

Uiteindelijk zullen deze bevindingen naar het menselijk niveau worden overgebracht. Ze zouden een belangrijke vooruitgang kunnen betekenen bij de behandeling van autisme en sommige psychopathische stoornissen.