Sommigen noemen het egoïsme, ik noem het eigenliefde

In ieders leven zal dat moment komen waarop hij eindelijk die belangrijke stap zet. Eindelijk bevrijden we onszelf uit bepaalde situaties, van bepaalde dingen en soms zelfs van mensen die, in plaats van ons goed te doen, ons juist kwaad doen. Deze daad van persoonlijke moed wordt door velen egoïstisch genoemd, maar ik noem het eigenliefde.

We moeten er rekening mee houden dat dit psychologische idee niet altijd volledig wordt begrepen. Traditioneel gezien, wordt het idee van eigenliefde vaak in verband gebracht met bepaalde narcistische ideeën en met dat individualistische egocentrisme dat alleen uit is op zijn eigen voordeel. Dit is echter niet helemaal waar.

Er is maar één vorm van liefde die een eeuwigheid moet duren, en dat is eigenliefde. Waardigheid heeft namelijk een zeer hoge prijs en we zouden geen ‘prijsverlagingen’ moeten accepteren…

Onder psychologen en andere deskundigen bestaat er aangaande emotionele kwesties een wijdverspreide mening die luidt dat mensen, in het algemeen, ‘geleerden zijn in rationele kwesties, maar analfabeten op het gebied van emotionele kwesties’. Onderdrukken wat je voelt of wilt is niet gezond. En het is ook niet gezond om geen respect en empathie op te kunnen brengen voor de behoeften van anderen.

Je bent niet egoïstisch als je eens een keer ‘nee’ zegt, niemand zou beoordeeld moeten worden als hij eindelijk de moed bij elkaar schraapt om te zeggen… ‘genoeg is genoeg’. Wij zouden erg graag willen dat je hier even over nadenkt!

Een gebrek aan eigenliefde is brandstof voor onze angsten

Een gebrek aan eigenliefde is als brandstof voor onze angsten en maakt ons kwetsbaar. Om dit idee iets beter te begrijpen, moeten we ons wenden tot de fascinerende wereld van de neurowetenschap.

Volgens een studie die werd uitgevoerd door de Universiteit van Dartmouth (New Hampshire, Verenigde Staten), wordt het deel van de hersenen dat verbonden is aan zelfvertrouwen en eigenliefde het frontostriatale circuit genoemd.

De grootste activiteit die in dit krachtige deel van de hersenen plaatsvindt is ons zelfvertrouwen. Een veelvoorkomende misvatting die mensen hebben over dit hersendeel is dat mensen die veel zelfvertrouwen hebben en een sterk gevoel van eigenliefde, bijna altijd intelligent en succesvol zijn.

Dit is echter niet waar, het een is in ieder geval niet verbonden aan het ander. Onderzoekers zijn zelfs juist zeer duidelijk over één aspect: de activiteit in het frontostriatale circuit is een weerspiegeling van onze emotionele gezondheid: wanneer er sprake is van weinig activiteit, dan is het risico op angsten, onzekerheden en op de lange termijn ook depressie, een stuk groter.

Vanuit emotioneel opzicht kun je zeggen dat mensen die niet om zichzelf geven en zichzelf niet de waardering geven die ze verdienen, op zoek gaan naar anderen om deze rol voor hen te vervullen, waardoor ze die tekortkomingen dus verhullen om zich ‘zelfverzekerd’ te voelen. Ze hebben op een zeer intense manier behoefte aan erkenning en genegenheid. Verre van zelfsufficiënt met een goede dosis eigenliefde, zijn deze mensen juist gevangenen van de wensen van anderen, waardoor ze langzaam aan hun eigen zelfvernietiging beginnen.

Het subtiele verband tussen zelfvertrouwen en eigenliefde

Soms worden we verleid door de subtiele gedachte dat het altijd beter is om in dienst te staan van de dingen die buiten ons liggen, dan om te luisteren naar de behoeften van ons innerlijk wezen. Dit gegeven wordt veroorzaakt door onze opvoedingspatronen, verschillende omgevingen of de mensen om ons heen, die allemaal ons zelfvertrouwen kunnen beschadigen.

Het ergste gebeurt wanneer deze externe conditionering ervoor zorgt dat we de acceptatie van anderen nodig hebben om onze eigen emotionele stabiliteit te behouden. Dit zal er allemaal voor zorgen dat we door het leven gaan als gebroken mensen, die in zo veel stukjes gebroken zijn dat ze de regels en overtuigingen van andere mensen nodig hebben om zichzelf weer aan elkaar te lijmen, maar uiteindelijk zullen ze toch weer afbrokkelen en leeg achterblijven.

Daarom leggen we nu uit hoe je dit kunt voorkomen.

Hoe je je eigenliefde kunt vergroten

Wanneer je geconfronteerd wordt met een gebroken zelfvertrouwen, dan is het vooral belangrijk om je bewust te zijn van de ‘wond’, de breuk die jou verwijderd heeft van jezelf.

• Beoefen emotionele compensatie: de geruststellingen voor al je angsten, de vragen voor al je leegheid en de verlichting van je leed, kunnen niet altijd buiten jou gevonden worden, of in de mensen die jou omringen. Je moet op zoek gaan naar je eigen emotionele compensatie. De liefde die jou in dit soort gevallen kan helpen is ongetwijfeld eigenliefde.
• Om je zelfvertrouwen te vergroten, moet je nadenken over het volgende: altijd iedereen proberen te behagen is vermoeiend, en om dit elke dag te doen voor de rest van je leven, kan zelfs vernietigend zijn. Het is niet echt, en het is niet gezond. Niemand zou egoïstisch of cynisch moeten worden genoemd omdat hij simpelweg zegt wat hij denkt, omdat hij oprechtheid die voortkomt uit respect in de praktijk brengt en omdat hij weet hoe hij zijn grenzen moet aangeven om zichzelf te beschermen.
• Om je zelfvertrouwen te vergroten en een goede dosis eigenliefde te ontwikkelen, zou je moeten leren om jezelf te zien als een waardevol persoon. En dit zou je moeten blijven doen, ondanks de fouten die je maakt of het aantal keren dat je faalt. Deze fouten bepalen namelijk niet wie jij bent, wie jij bent wordt bepaald door jouw vermogen om weer op te staan nadat je onderuit bent gegaan.

In plaats van jezelf dus voortdurend te vergelijken met anderen, of jezelf te laten raken door kwaadaardige kritiek, zou je altijd die band van liefde die je met jezelf hebt moeten onderhouden. Zoals Jiddu Krishnamurti namelijk ooit eens zei, religie zou simpelweg moeten zijn dat je in staat bent om van jezelf te houden.