Een stoornis van de lichaamsbeleving, waarom?

De belangrijkste reden waarom mensen een stoornis van de lichaamsbeleving kunnen ervaren en niet gelukkig zijn met hun lichaam, heeft te maken met sociale druk. Iedereen denkt te moeten voldoen aan de schoonheidsnormen die door de mainstream media worden gesteld. Deze organisaties leren je om jezelf te onderwaarderen en te haten omdat je niet in een bepaald plaatje past en het is allemaal bedoeld om je dingen te verkopen die je niet nodig hebt.

Een van de gevolgen van het hebben van een bepaalde standaard voor schoonheid is dat mensen ongelukkig worden met zichzelf en een stoornis van de lichaamsbeleving ontwikkelen, ook bekend als morfodysforie.

Dit gebeurt wanneer een persoon zijn lichaam niet accepteert. Voornamelijk omdat de meeste mensen geloven in het gevaarlijke idee dat ze fysiek perfect moeten zijn om zich gewaardeerd en zeker over hun waarde te voelen. Helaas is het resultaat een van de meest nutteloze vormen van lijden in het leven.

Het is waar dat op dit moment veel mensen in de wereld anderen beoordelen op hoe ze eruit zien. En het is ook waar dat iemand die mooi is meer voordelen heeft in het leven. Denk bijvoorbeeld aan het hebben van meer liefdesopties tot betere aanbiedingen wat banen betreft. Het zou niet anders kunnen zijn in een wereld die is ingesteld op het opkloppen van wat we zien.

De beslissing die ieder van ons moet nemen is kiezen tussen twee opties: passief meegaan in deze logica of grenzen stellen. Iedereen heeft één of vele lichamelijke gebreken. Het probleem begint wanneer je het belang van deze gebreken vanuit een marketingperspectief begint te meten. In de regel is dit het punt waarop je ongelukkig begint te worden met je lichaam.

Een stoornis van de lichaamsbeleving en de behoefte om perfect te zijn

Eigenlijk moet je je niet afvragen waarom je perfect zou moeten zijn. In plaats daarvan moet je je afvragen waarom jouw schoonheid hetzelfde moet zijn als het schoonheidsmodel dat de marketingwereld je heeft opgelegd. Natuurlijk zijn er veel voordelen verbonden aan het voldoen aan dergelijke normen. Maar proberen ze te bereiken kan je veel kwaad doen.

Het komt echter vaak voor dat mensen hun lichaam niet accepteren, juist omdat ze het beoordelen vanuit het opgelegde model van perfectie.

Mensen zijn tegenwoordig erg visueel ingesteld en worden voortdurend blootgesteld aan beelden van mensen die het schoonheidsideaal vertegenwoordigen. Daarom is het niet ongewoon dat een bepaald individu in de spiegel kijkt en zich teleurgesteld voelt.

Dat fysieke ideaal wordt voortdurend in je hersenen gehamerd sinds je geboren bent. Daarom is het zo moeilijk te negeren. De meeste mensen denken uiteindelijk dat fysiek perfect zijn normaal is en dat iedereen die dat niet is een speling van de natuur is. De realiteit is echter net het tegenovergestelde. De meeste mensen zien er niet uit als de mensen in tijdschriften.

Mensen met een stoornis van de lichaamsbeleving

Als je je lichaam niet accepteert, krijg je de gewoonte om jezelf te bekritiseren, vooral als je voor de spiegel staat. Mensen hebben de gewoonte om naar hun gebreken te zoeken en die hard te beoordelen.

Misschien vinden ze dat ze een heel rond gezicht hebben, grote oren die uitsteken, te magere benen en een heel dikke kont. Of misschien is hun neus het probleem. Deze zelfkastijding laat mensen alleen maar gefrustreerd achter omdat het nooit genoeg is.

Iemand kan er ook voor kiezen zijn gebreken te aanvaarden, maar alleen zolang hij ze kan verbergen. Vrouwen trekken bijvoorbeeld hakken aan om langer te lijken. Of ze kopen een korset zodat anderen de gevolgen niet kunnen zien van de tien toetjes per week die ze eten. En als ze in de spiegel kijken, negeren ze die ‘kleine problemen’ die ze niet voor zichzelf kunnen verbergen.

Vaak accepteren mensen hun lichaam niet. Juist omdat ze niet in staat zijn diep te kijken naar het beeld dat de spiegel terugkaatst. Laat het duidelijk zijn dat hoe meer je een lichamelijk gebrek probeert te negeren of te verbergen, hoe meer belang je eraan hecht, althans diep van binnen.

Weet ook dat jezelf accepteren alleen maar betekent dat je de mooie en minder mooie eigenschappen die je hebt, erkent. Zo simpel is het.

Waarom kunnen mensen zichzelf en anderen niet accepteren zoals ze zijn?

Een algemeen antwoord op deze vraag is niet eenvoudig. Je zou echter kunnen zeggen dat je je lichaam niet accepteert omdat je een bedrieglijk zelfbeeld hebt opgebouwd. In plaats van jezelf door je eigen ogen te zien, doe je dat alsof je het jurylid bent van een of andere schoonheidswedstrijd.

De schoonheidsstandaard die de industrie verkoopt (Engelse link) verdient miljoenen euro’s dankzij jouw persoonlijke gevecht met de spiegel. Ook dankzij al diegenen die ook naar jou kijken met de ogen van een wedstrijdjury en besluiten te diskwalificeren wat zij zien.

Bedenk dat degenen die jou beoordelen ook tegenstrijdige ontmoetingen met de spiegel hebben. Zo wenden zij zich tot jou om zich te bevrijden van hun eigen zelfkritiek.

Het ergste van alles is dat je zelfs onbeleefd tegen jezelf kunt zijn en dingen kunt zeggen als: “Ik zie eruit als een koe” of als “een monster.” Dit is hoe slecht mensen met een stoornis van de lichaamsbeleving, of ingebeelde lelijkheid, zichzelf behandelen.

Tot slot, je moet je oh-zo-menselijke imperfectie accepteren en respecteren. Het maakt namelijk niet uit als je niet ‘mooi’ bent in de ogen van anderen.