Een partner is leuk, maar niet noodzakelijk

Sinds Aristoteles heeft gezegd dat liefde een ziel is in twee lichamen, lijkt het wel alsof de behoefte aan een partner steeds meer geworteld is in de samenleving. We denken er meestal niet aan dat hij ook heeft gezegd dat de machtigste man degene is die de baas is over zichzelf.

Ik ben me ervan bewust dat beide citaten uit hun context zijn gehaald en ik weet niet in welke mate Aristoteles het echt heeft gezegd, maar ze helpen bij de introductie van het onderwerp van dit artikel: romantische liefde kan verrijkend zijn, maar het is goed om te weten dat het niet noodzakelijk is.

Relaties zijn niet noodzakelijk, maar ze kunnen ons beter maken

Denk na over de volgende situatie: je hebt een belangrijk evenement waar je naartoe moet en je moet je daarvoor op een bepaalde manier kleden. Je denkt lang na over welke accessoires het beste bij je outfit passen.

Als je erachter komt welke accessoires je wil dragen, verbeteren ze wat je al draagt. Met relaties gebeurt ongeveer hetzelfde, maar dan beter, want wat er wordt verbeterd, is de persoon onder de kleding.

Aanvullingen (zoals het hebben van een partner) zijn niet noodzakelijk, maar als je besluit om ze te hebben, kunnen ze dingen bijdragen die je eerder nog niet had. Het is als een bonus: een partner kan bonuslevenservaringen delen, evenals steun bieden en je lessen leren die je beter maken, omdat je ervan leert zelfs als het slecht gaat.

Relaties met onafhankelijkheid en ruimte

Het hebben van een partner is een zegen zolang beiden elkaars emotionele onafhankelijkheid en ruimte respecteren, want dit is de enige manier waarop beiden kunnen groeien en tevreden kunnen zijn. Dat wil zeggen, binnen de relatie zijn er twee onafhankelijke levens die beiden individuele aandacht aandacht nodig hebben, zodat ze samen voor progressie kunnen zorgen.

Als je je realiseert dat je gelukkig bent als vrijgezel en dat je niemand nodig hebt om gelukkig te zijn, begrijp je het belang van deze ideeën. Voor de meesten van ons geldt dat we wegvluchten als iemand toenadering zoekt, omdat we ons geremd en lastiggevallen voelen.

Met andere woorden: liefde is irrationeel, maar je hebt wat ratio nodig als je wilt dat de relatie blijvend is. Samen willen zijn met iemand betekent dat je begrijpt dat die persoon misschien op een dag zal vertrekken en dat jij dan verder moet, gekwetst maar heel.

Liefde is een besluit, geen verslaving

Een romantische relatie zou geen verslaving of obsessie moeten zijn, hoewel de eerste paar maanden meestal wel zo zijn. In het begin is alles wazig en tijd en ruimte doen er niet meer toe. Je blijft maar redenen vinden om dingen met de ander te delen. Maar obsessies zijn niet gezond en ze kunnen leiden tot giftige relaties waarin je jezelf niet meer waardeert omdat je liever in een nepwereld leeft, onbewust van de waarheid, geblindoekt voor de realiteit.

Als je besluit om een relatie aan te gaan, moet je er klaar voor zijn om verliefd te worden op een ander terwijl je ook nog steeds je eigenliefde laat groeien. Je kunt beslissen om eraan te beginnen en je kunt beslissen om ermee te stoppen, omdat je geen eigendom bent van iemand anders en niemand eigendom van jou is, hoewel je misschien ooit wel dat gevoel hebt gehad.