Edward Deci: het verband tussen beloningen en intrinsieke motivatie
Edward Deci voerde een experiment uit om het verband tussen beloningen en intrinsieke motivatie (niet gekoppeld aan externe bekrachtiging) te bestuderen. Met andere woorden, wanneer een individu iets doet omdat hij er plezier in heeft en er zin in heeft.
De vraag die Deci in zijn experiment stelde was: wat gebeurt er als een individu er plezier in heeft iets te doen en er een beloning voor krijgt, maar die dan wordt weggenomen? Wat hij wilde ontdekken was of de intrinsieke motivatie (Spaanse link) werd beïnvloed wanneer een beloning werd ingevoerd en daarna weer werd ingetrokken. De resultaten waren buitengewoon interessant.
Deci’s experiment werd uitgevoerd in 1971 en gepubliceerd in het Journal of Personality and Social Psychology. Zijn conclusies (Engelse link) worden onder meer van toepassing geacht op het gebied van opvoeding, onderwijs, werk en sport. Laten we eens kijken.
“De hoogste beloning voor het zwoegen van de mens is niet wat hij ervoor krijgt, maar wat hij erdoor wordt .”
.
Achtergrond
Voordat Edward Deci de mogelijkheid overwoog om het verband tussen intrinsieke motivatie en beloning te bestuderen, waren soortgelijke vragen al opgeworpen door andere auteurs. Sommigen, zoals Festinger en De Charms, suggereerden dat het ertoe zou kunnen leiden dat de persoon meer belang hecht aan de beloning dan aan het plezier van iets doen.
Andere auteurs dachten dat een beloning de functie zou vervullen van het versterken van de reeds aanwezige motivatie. Dit alles was giswerk. Er was een test nodig, en het experiment van Deci ging die doen.
Deci veronderstelde dat materiële beloningen voor het doen van iets dat we leuk vinden, ons tot verandering zouden aanzetten. Op de een of andere manier zouden we gaan denken dat we deze activiteit uitvoeren voor de compensatie die we krijgen en niet omdat we het leuk vinden.
Daarom zou onze intrinsieke motivatie afnemen. Als je hobby bijvoorbeeld het verzamelen van postzegels was en je kreeg er plotseling een materiële beloning voor, dan zou na verloop van tijd je plezier in de activiteit afnemen. Je zou je dan meer richten op de beloningen die je ervoor krijgt.
Het experiment van Deci
Het experiment van Deci was een laboratoriumstudie waarin deelnemers drie sessies van een uur ondernamen om puzzels op te lossen. De experimentele en controlegroep moesten allebei vier puzzels oplossen. Het enige verschil was dat de experimentele groep een dollar per puzzel kreeg betaald om die correct op te lossen.
Tijdens elk van de drie sessies werden de deelnemers acht minuten alleen gelaten in de kamer. Ze kregen van de onderzoeker te horen dat ze in deze periode alles mochten doen wat ze wilden.
De hypothese was dat als de deelnemers van de experimentele groep ervoor kozen om aan de puzzels te werken terwijl ze niet werden beloond, ze intrinsiek gemotiveerd moesten zijn om die activiteit uit te voeren.
De resultaten toonden aan dat de experimentele groep minder van hun vrije-keuzetijd besteedde aan het werken aan de puzzels. Dat kwam omdat ze die eerder hadden uitgevoerd voor beloningen. Met andere woorden, ze hadden hun intrinsieke motivatie verloren.
Resultaten
Edward Deci concludeerde het volgende. Bij de deelnemers die meer gemotiveerd waren voor de activiteit, verhoogden hun interesse om die te doen als ze een beloning kregen. Wanneer deze echter werd ingetrokken, nam hun motivatie duidelijk af.
Geld bleek dus een negatieve invloed te hebben op de motivatie. Het leidde ertoe dat de deelnemers het plezier in het werk op de achtergrond zetten. Daarom werd geconcludeerd dat het aanbieden van materiële beloningen niet altijd een goed idee is.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Deci, E. L. (1971). Effects of externally mediated rewards on intrinsic motivation. Journal of Personality and Social Psychology, 18(1), 105–115. https://doi.org/10.1037/h0030644
