Drie manieren waarop ouderlijke controle schadelijk kan zijn

Het doel van een goede opvoeding is het overbrengen van de beste waarden en normen op het kind terwijl hij/zij volwassen wordt en zich voorbereidt op zijn/haar autonomie. Ouders moeten nooit vergeten dat dit het ultieme doel is en dat het proces langzaam moet zijn.

Sommige ouders zijn bang van het gevaar dat ze in de wereld zien en misbruiken hun ouderlijke overwicht om hun kinderen te beschermen en ze weg te houden van mogelijke bedreigingen, of ze nu echt of fictief zijn. Deze angsten, en de manier waarop ze ermee omgaan, zijn vaak een resultaat van de manier waarop ze zelf zijn opgevoed.

Er is geen twijfel over mogelijk dat het controleren van je kinderen erg verleidelijk is. Het is veel makkelijker om op die manier iedere dag te overleven. Mensen zeggen niet voor niets dat voorkomen beter is dan genezen. Maar niemand heeft gezegd dat het opvoeden van kinderen makkelijk was. Het wordt zelfs steeds moeilijker. Ouders moeten concurreren met oneindig veel externe factoren waar ze geen controle over hebben, maar het ontwikkelen van een obsessie met controle is niet de beste manier om hiermee om te gaan.

Hoewel een beetje controle goed is, een obsessie hiermee is niet alleen schadelijk voor kinderen, maar ook voor ouders, die veel gewicht en verantwoordelijk op hun schouders meedragen. En nog erger, ze dragen ook veel schuldgevoelens met zich mee.

Je kind zal zich verzetten

Verzet is bijna natuurlijk, want het maakt deel uit van het vormen van autonomie. Maar er zijn veel verschillende manieren om in opstand te komen. In opstand komen tegen de wereld is niet hetzelfde als in opstand komen tegen je ouders. In opstand komen tegen de gevestigde orde is niet hetzelfde als in opstand komen tegen de huisregels.

Kinderen hebben een bepaalde mate van vrijheid nodig. Als je controle probeert uit te oefenen over ieder aspect van hun leven, zullen ze hun autonomie steeds meer gaan opeisen en steeds minder redelijk worden. Als ouders aandringen op het uitoefenen van controle over waarmee hun kinderen spelen, welke kleding ze aan moeten, welke boeken ze lezen en andere aspecten van hun leven, zal het kind zich vroeg of laat gaan verzetten.

Natuurlijk moet je als ouder toezicht houden op bepaalde dingen en je kinderen leiden, waarbij je ervoor zorgt dat ze de juiste keuzes maken. Maar er is een verschil tussen het leiden van je kind en hem of haar jouw wil opleggen. Laat ze hun eigen keuzes maken en als je het er niet mee eens bent, vraag je ze of ze hun beslissing willen uitleggen. Als je denkt dat hun beslissing verkeerd is, leidt ze dan in de goede richting, help ze een betere beslissing te nemen en laat ze nadenken over de consequenties van hun beslissingen. Laat ze deze consequenties aan den lijve ondervinden, zolang het niet schadelijk is voor de gezondheid en veiligheid van het kind.

Je zal hun creativiteit ontmoedigen

Als je continu controle uitoefent op wat je kind doet en ze in je schaduw verandert, zullen ze hierdoor waarschijnlijk minder creatief zijn. Als mensen die zo belangrijk voor ze zijn als hun ouders hun beslissingen al niet valideren, zullen ze zich onzeker voelen als ze een beslissing zelf moeten nemen en zullen ze er altijd voor kiezen om iemand anders die beslissing te laten nemen als niemand ze aanmoedigt om zelf een keuze te maken.

Als dit niet belangrijk lijkt, is dat misschien omdat je denkt dat creativiteit waardeloos is of dat je het alleen nodig hebt om te tekenen, verhalen te schrijven of een huis leuk in te richten. Maar creativiteit is veel meer dan dat. Creativiteit is de vaardigheid om problemen op verschillende manieren op te lossen, om deze problemen te herzien, om dingen van verschillende kanten te bekijken. Als je creatief bent, kun je niet alleen goede dingen doen, maar kun je ook geweldig worden, een groots persoon. Je kunt tegenslag overwinnen en zijn wat je waar wil zijn. Waarom zou je dat je kind ontzeggen?

Vertel ze niet hoe ze dingen goed moeten doen. Geef ze een kans om een oplossing te vinden. Laat ze verschillende manieren zoeken om zich op te richten en problemen op te lossen. En als ze het probleem oplossen, wat maakt het dan uit hoe ze het gedaan hebben? Wat belangrijk is, is dat ze hun eigen manier hebben gevonden. Begrijp dat ze soms gelijk hebben en dat ze het soms zelfs beter kunnen bekijken dan jij dat kan.

Je kind wordt een nerveus persoon

Te veel controle zal hun geest opsluiten in een kleine kooi, waarin hij zich niet kan bewegen. Stel je voor dat je zelf opgesloten zit, zonder dat je weet waarom, in een kleine kamer waar je niet uit kunt ontsnappen.

Hoe lang zou het duren voordat jij rusteloos rond ging lopen, wil proberen te ontsnappen? Dit is het soort angst dat je kind zal ervaren als je probeert iedere minuut van de dag controle uit te oefenen, als je ieder moment probeert te regelen, als je ze geen enkele ruimte geeft.

Alleen omdat jij denkt dat je alles onder controle hebt, wil dat niet zeggen dat dat ook echt zo is. Als de deur van de kamer open gaat staan omdat je kind niet meer in het kooitje past, als hij of zij eruit breekt en het weg gooit, zal je beseffen dat je nooit ergens controle over had. Je zal zien dat er een nerveuze persoon uit de kooi tevoorschijn komt, die precies het tegenovergestelde doet van wat jij zegt, maar geen beslissingen durft te nemen.