3 dingen die ik leerde van mijn depressie
“Het was alsof ik door mijn depressie zo erg in elkaar kromp, dat ik mezelf uiteindelijk in de koude, donkere hoeken van een holle schaal bevond. Daar, vanuit de diepten van mijn eenzaamheid en mijn depressie, heb ik geluisterd naar de mompelen van de wereld. Ik hoorde zelfs het gefluister van degenen die mij veroordeelden voor mijn depressie, mijn ‘zwakte.’ Ze zeiden tegen me dat ik moest opvrolijken omdat het leven in een flits voorbijgaat. Mijn depressie duurde echter vijf jaar, genoeg tijd om er zoveel mogelijk van te leren. Hier is mijn persoonlijke getuigenis over de do’s en don’ts van het behandelen van depressie.”
Vaak worden degenen die een mentale of andere ernstige ziekte overwinnen, helden genoemd. En mensen juichen hen toe vanwege de moed die ze hadden om zo’n lastige situatie te overwinnen. Degenen die erdoorheen zijn gegaan, weten echter dat er momenten zijn waarop er geen andere optie is. Soms zit er niets anders op dan sterk zijn en er alles aan doen om niet het slachtoffer te worden van de grootste vijand van iedereen: overgave.
“Pijn is niet om je te laten lijden. Het is om je bewuster te maken. En wanneer je je bewust wordt, verdwijnt de ellende. “
-Osho-
En toch waarschuwen rapporten van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) ons herhaaldelijk dat het aantal depressieve stoornissen elk jaar toeneemt. Deze rapporten vertellen ons echter meestal niet hoeveel mensen erin slagen om uit de trieste put van depressie te komen.
Dit komt vooral door iets dat dit jaar op het WHO-congres werd benadrukt. Zeven van de tien mensen die lijden aan een depressieve stoornis, krijgen niet de behandeling die ze echt nodig hebben. Dat is de reden waarom de schaduw van depressie komt en gaat, en waarom mensen in de schaduw van depressie de neiging hebben om hun toevlucht te nemen tot de eenvoudigste behandeling: medicatie. De beste benadering zou een holistische benadering moeten zijn, waarbij er rekening wordt gehouden met een breed scala aan factoren.
Maar door het feit dat depressie vaak niet goed wordt behandeld, wordt het een ongewenste gast die ons leven verstikt en onze geest verpest. Het sluit de ramen en trekt de gordijnen van hoop keihard dicht, om datgene te bereiken waar het zoveel van houdt: ons gevangenen maken in ons eigen huis. Het is niet makkelijk om orde te scheppen in zo’n chaos. Het is ook niet makkelijk om het te laten vertrekken of de kracht en het vergif van depressie te verminderen.
Zelfs de ernstigste depressie kan echter worden overwonnen door middel van de juiste behandeling. En wanneer we er eenmaal in zijn geslaagd om onze depressie de baas te worden, blijven er vaak alleen nog maar waardevolle levenslessen achter.
3 dingen die ik leerde van mijn depressie
1. Het stigma van depressie verwijderen
Depressie blijft een stigma. Het maakt niet uit dat we in een technologisch tijdperk leven, dat we toegang hebben tot zoveel informatie. Dat is allemaal niet belangrijk. Depressie is namelijk iets waar mensen meestal niet over praten. Het is geen gemakkelijk of comfortabel gespreksonderwerp en soms kan het zelfs een echt taboe zijn. Een van deze taboes is wanneer de moeder van een pasgeboren baby aan postnatale depressie lijdt en niet weet hoe ze hier mee om moet gaan, omdat ze totaal niet in staat is om voor haar kindje te zorgen.
Hoe kunnen de mensen om haar heen dit lijden begrijpen, terwijl het moederschap voor de meeste mensen iets is dat vrouwen gelukkiger dan ooit moet maken? Als we daarnaast een enquête zouden houden om uit te zoeken hoe het algemene publiek denkt over depressie, dan is het zeer waarschijnlijk dat de meesten zullen zeggen dat depressie een teken van zwakte is en betekent dat iemand gewoon heeft opgegeven.
Deze volledig bevooroordeelde en oneerlijke opvattingen leiden er vaak toe dat mensen zichzelf liever opsluiten in de gevangenis van hun eigen stilte. Uit angst voor het oordeel van anderen en de blikken zonder begrip. Dit is hoe een isolement tot stand komt. Doordat mensen met een depressie zich buitengesloten voelen en vastzitten in de bubbel die ze hebben gecreëerd om zichzelf te beschermen.
We moeten weten dat depressie niet discrimineert. We kunnen er allemaal door getroffen worden. Het maakt geen onderscheid tussen geslacht, sociale klasse of levensstijl. En één ding dat we ons moeten realiseren, is dat het vaak juist de sterkste mensen zijn die het meest geneigd zijn om in deze diepe afgrond te vallen.
2. Depressie komt nooit alleen
Depressie brengt vaak nog meer ongewenste vrienden met zich mee: angst, paniekstoornissen of stress. Veel mensen beschrijven het bijna alsof ze zich in een vliegtuig bevinden dat op het punt staat om neer te storten.
De hartslag versnelt, de constante angst verandert hen in mensen die niet in staat zijn om de controle over hun leven te behouden. In mensen die ofwel nauwelijks slapen ofwel juist veel te slapen. Mensen die nauwelijks eten of integendeel juist mensen die een onverzadigbare eetlust hebben.
Elke persoon ervaart specifieke symptomen die beetje bij beetje vorm geven aan een donkere caleidoscoop van oneindige nuances en bitter lijden. En dan, bijna van de ene op de andere dag, begint iemand antidepressiva te slikken om zijn angst te behandelen. Of bètablokkers om zijn hartslag te vertragen. Misschien ook wel medicijnen om misselijkheid tegen te gaan. En ‘s nachts slaappillen om de nachtrust te bevorderen.
3. Het behandelen van depressie
Depressie kan niet binnen een maand of twee worden genezen. Soms zijn er jaren voor nodig. Ieder beleeft bovendien zijn herstel op zijn eigen manier. Ieder komt op zijn eigen tempo uit die donkere hoeken van zijn holle schaal gekropen. Het is alsof je de weg terug naar huis vindt na verdwaald te zijn in een woestijn, blindelings rond te hebben gelopen, zonder kaart, zonder kompas, zonder kracht…en zonder de hoop om ooit een uitweg te kunnen vinden.
- We leren van een depressie, maar we moeten het ook vergeten. Soms moeten we veel dingen achterlaten, gewoonten veranderen en bepaalde levensdoelen opnieuw evalueren. Maar bovenal het oude idee van ‘ik alles kan doen’, zien te vergeten.
- Het overwinnen van deze ziekte helpt ons om een veel lievere innerlijke stem te ontwikkelen. De stem die nu heeft geleerd om tegen ons te zeggen:
- “Stop, neem wat tijd voor jezelf.”
- “Stop met het denken van die gedachten.”
- “Het is niet nodig om zo veel van jezelf te eisen.”
“Ik wil niet vrij zijn van gevaar, ik wil gewoon de moed hebben om het onder ogen te zien.”
– Marcel Proust –
Conclusie over mijn depressie
Tot slot willen we je nog één ding meegeven. Dit mededogen stelt ons ook in staat om gemakkelijker in contact te komen met dat wat uit ons binnenste komt. Zodat we onze behoeften en onze beperkingen kunnen begrijpen. En, natuurlijk, om altijd de nodige hulpmiddelen tot onze beschikking te hebben om “de zwarte hond van depressie weg te houden,” zoals Winston Churchill ooit zei.
Ieder zal volharden in wat voor hem het beste werkt: schrijven, sporten, wandelen, lezen, gesprekken met vrienden. Dit zijn strategieën om dagelijkse, emotioneel positieve en genezende levensgewoonten te ontwikkelen. Ze helpen ons om ons hoofd boven water te houden, ons redden en ons dichter bij de persoon brengen die we vanbinnen werkelijk zijn: de persoon die weer in staat is om te glimlachen.
