Denken over de dingen die je meemaakt
Negatieve gedachten kunnen heel schadelijk voor ons zijn. Traumatische gebeurtenissen zelf hebben minder invloed op ons dan de stress en angst die ze veroorzaken. Onze gedachten onder controle houden is dé manier om een voorsprong te krijgen en vooruit te gaan zonder de last die wordt veroorzaakt door schuldgevoel.
Een studie die in 2013 werd uitgevoerd en waar meer dan 30.000 mensen aan meededen toont aan dat de voortdurende fixatie op negatieve gebeurtenissen in je leven de voornaamste oorzaak kan zijn van de meest voorkomende gezondheidsproblemen waar de mensheid tegenwoordig mee te maken heeft. Vooral het schuldgevoel dat deze gebeurtenissen veroorzaken is een grote boosdoener.
Uit de resultaten van deze studie bleek dat het niet belangrijk is wat we in ons leven meemaken, maar dat juist de manier waarop we over deze dingen nadenken ons psychologische welzijn vormgeeft. In die zin kan handelen naar je gedachten helpen om schuldgevoelens waar we onszelf mee straffen te beperken.
“Hoewel we weten dat de genen en leefomstandigheden van een persoon bijdragen aan zijn/haar mentale gezondheidsproblemen, tonen de resultaten van deze studie aan dat traumatische gebeurtenissen in het leven de voornaamste reden zijn waarom mensen last hebben van angst en depressie. De manier waarop iemand over stressvolle gebeurtenissen nadenkt en hoe hij/zij ermee omgaat is echter een even sterke indicator van de stress en angst die hij/zij voelt,” zei de hoofdonderzoeker van deze studie, Peter Kinderman.
Hoewel zelfreflectie een van de belangrijkste ingrediënten kan zijn om een bewust en gelukkig leven te leiden, tonen deze nieuwe bevindingen aan dat het herkauwen van of jezelf doodstaren op negatieve aspecten in je leven en verleden niet goed voor je is.
Hoewel zelfbegrip dus een manier is om persoonlijke conflicten te overwinnen, is het ook belangrijk om genegenheid voor jezelf te ontwikkelen en jezelf niet tot vijand te maken.
In die zin zal het overwinnen van onze innerlijke criticus ons helpen om het schuldgevoel en de zelfspot die we voelen over de dingen die we hebben meegemaakt, hebben gedaan of waar we mee gestopt zijn uit te bannen, waardoor we de kans krijgen om op een positieve manier na te denken over de dingen die nog voor ons liggen en we onszelf overeind kunnen helpen met alle goede dingen die we hebben gedaan en de waarden en houdingen die ons sterker maken.
Om deze negatieve, zelfdestructieve gedachten te overwinnen, is het belangrijk om eerst te leren om deze gedachten te herkennen en te onderscheiden, alsook om de momenten waarop deze gedachten in je naar boven komen te kunnen identificeren. Wanneer we dit leren, zullen we steeds beter in staat zijn om deze gedachten te filteren, vermijden en zelfs om ze te confronteren met vastberaden opmerkingen en nul komma nul procent tolerantie.
Wanneer we daarentegen op een bepaald moment merken dat we toch weer negatief denken, wanneer we ons herinneren dat dit soort gedachten ons negatief beïnvloeden, is het altijd beter om hier niet te lang over in te zitten, om niet te lang te blijven peinzen over wat er gebeurd is. Het is veel effectiever om dit soort gedachten meteen af te kappen en ergens anders aan te denken.
Volgens de conclusies die uit meerdere studies naar voren zijn gekomen, kunnen cognitieve gedragsmatige interventies zeer effectief zijn om zorgen te verminderen. In die zin leveren meerdere studies bewijs dat behandelingen waarbij de deelnemers werden aangemoedigd om hun manier van denken of de manier waarop zij reageren op het herkauwen van gebeurtenissen, hun gepeins over bepaalde gedachten en de zorgen die ze hierover hebben te veranderen, zeer positieve resultaten kunnen leveren.
Andere studies tonen aan dat genegenheid voor jezelf geassocieerd kan worden met een groter vermogen om emotioneel te herstellen, waarbij je zorgzamer met jezelf omgaat, aangezien genegenheid voor jezelf gebaseerd is op het voelen van je eigen waardigheid als menselijk wezen.
De poging om negatieve gedachten te verbannen vereist dus een verhoogd bewustzijn om niet naar deze gedachten te luisteren, om gevoelens van genegenheid voor jezelf te ontwikkelen en om jezelf te verzetten tegen de instructies die onze innerlijke criticus ons geeft.