De witteboordencrimineel: kenmerken en psychologische eigenschappen
Het was de socioloog Edwin Sutherland die in 1939 voor het eerst het begrip witteboordencrimineel en witteboordencriminaliteit bedacht. Hij definieerde het als“een misdaad gepleegd door een persoon van aanzien en hoge sociale status tijdens de uitoefening van zijn beroep”.
Het is niet eenvoudig om te begrijpen waarom iemand in een rijke positie economische misdaden zou plegen die uiteindelijk veel mensen schaden. Ze hebben niets nodig.
Waarom doen ze het dan? Maar het is ook moeilijk om de reactie van een groot deel van de samenleving op dit soort misdaden te begrijpen. In feite hebben mensen de neiging om het te classificeren als een simpel geval van overambitie.
In de meeste samenlevingen worden dit soort misdaden al sinds de oudheid gepleegd. Er zijn verschillende onderzoeken gedaan naar dit onderwerp. Met dit onderzoek hebben ze vastgesteld dat het profiel dat de witteboordencrimineel kenmerkt, in de meeste gevallen overeenkomt met dat van een psychopaat.
“Wie de misdaad niet voorkomt, steunt hem.”
Antisociale persoonlijkheidsstoornis
Antisociale persoonlijkheidsstoornis (Spaanse link) of APD is een aandoening die voorkomt bij zowel sociopathie als psychopathie.
Wat de sociopaat onderscheidt van de psychopaat is dat de eerste de mogelijkheid heeft om spijt te voelen en banden aan te gaan met naaste mensen. Aan de andere kant is de psychopaat niet in staat om schuld te voelen en gebruikt hij anderen om zijn doelen te bereiken.
Antisociale persoonlijkheidsstoornis wordt gekenmerkt door een aanhoudende aanleg voor antisociaal gedrag. Een voorbeeld hiervan is het voortdurend overtreden van sociale en wettelijke normen binnen de gemeenschap.
Mensen met dit type stoornis liegen, bedriegen en bedriegen anderen. Ze doen dit voor hun eigen voordeel of gewoon voor de lol of het plezier. Dit mondt uit in crimineel gedrag en vormt de kern van de witteboordencrimineel.
Het profiel van de witteboordencrimineel
De witteboordencrimineel is meestal iemand die vaardigheden of op zijn minst kennis bezit. Ze hebben meestal een goede reputatie. Ze zijn succesvol, verfijnd en vaak charmant en charismatisch. Dit is echter allemaal schijn. In feite is het een vooropgezet en berekend plan van hun kant.
Psychopaten zien mensen als stukken op een schaakbord. Ze kunnen ze verplaatsen zoals en wanneer ze willen om hun eigen doelen te bereiken.
Psychopaten reageren niet op situaties zoals de meeste mensen dat zouden doen. In feite zijn ze niet in staat om goed van kwaad te onderscheiden. Daarom begrijpen ze eenvoudigweg niet waarom bedriegen of liegen verwerpelijk is .
Onderzoek (Spaanse link) suggereert dat psychopathie het resultaat is van een wisselwerking tussen biologische, sociale en psychologische factoren. In feite is het alleen de samenvloeiing van deze drie factoren die tot deze aandoening kan leiden.
Eigenschappen van de witteboordencrimineel
Een van de overheersende eigenschappen van de psychopaat is het aangaan van lege, oppervlakkige en kunstmatige relaties. Bovendien moeten ze anderen observeren om hun gedrag te ontcijferen, zodat ze het soort emoties kunnen imiteren dat ze gewoon niet bezitten.
Hun onvermogen om lief te hebben, te huilen of te lachen leidt ertoe dat ze deze emoties faken. De enige vorm van “empathie” die ze ervaren is utilitair. Ze “inleven” om zichzelf in de maatschappij te camoufleren en zo onopgemerkt te blijven.
Hoewel je perfect weet wat de sociale normen en wetten zijn, ben je alleen geneigd ze te gebruiken als het je uitkomt. De psychopaat bepaalt echter niet alleen zijn eigen regels, maar probeert ook het leven van anderen te beheersen.
In de meeste gevallen lijken ze charmante mensen, zelfs charismatisch. Toch zijn het diep van binnen manipulators. Bovendien zijn ze behoorlijk intelligent en gebruiken ze vaak leugens om potentiële slachtoffers te verleiden en in de val te lokken.
Ze hebben echter de neiging om te doen alsof ze een heel normaal leven leiden. Ze zijn ook erg voorzichtig en strategisch bij het inschatten van de risico’s van hun criminele activiteiten. Daarom is het vrij moeilijk om ze te ontmaskeren. Dit met uitzondering wanneer ze een opmerkelijke fout maken of een gewelddadige misdaad begaan.
Promotie van psychopathie
Helaas geniet de psychopaat in sommige professionele omgevingen enige erkenning, zelfs bewondering. Het lijkt er zelfs op dat de maatschappij het vermogen van deze mensen om de zwakheden van het systeem in hun voordeel uit te buiten, waardeert.
Aspecten zoals risicovol gedrag, het onvermogen om wroeging te voelen, het vermogen om te manipuleren en het koste wat het kost nastreven van succes worden positief gewaardeerd. Op de korte termijn kan de psychopaat of witteboordencrimineel dus succes boeken in zijn criminele carrière.
Bovendien neigt het rampzalige “succes”-model dat in sommige samenlevingen wordt toegepast ernaar om de kenmerken van de psychopaat te verheerlijken. Dit komt omdat mensen zich over het algemeen niet bewust zijn van de werkelijke gevolgen van hun daden.
In feite hebben ze de neiging om zich hun fouten pas te realiseren als het te laat is en ze slachtoffer zijn geworden van machtsmisbruik. Het typische voorbeeld zijn dictators.
Een permissieve wetgeving
Het is de moeite waard om op te merken dat in de meeste landen witteboordencriminelen een speciale behandeling krijgen als ze gestraft worden voor hun misdaden. De wetgeving maakt een onderscheid tussen de gewone crimineel en de witteboordencrimineel. Daarbij wordt de laatste in een gunstige positie geplaatst.
In veel gevallen leidt de corruptie van de betrokken instellingen, in combinatie met lakse wetten, ertoe dat de dader van deze misdaden geen voorbeeldige straf krijgt. Daarom beschouwen veel deskundigen deze criminelen als de gevaarlijkste.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Burgos, Á. (2015). Cuello blanco y delito. Revista de Ciencias Jurídicas, (138).
- Holguín Mendoza, Tomás Efrén, & Palacios Casados, Juan Jorge. (2014). La genética del trastorno antisocial de la personalidad: Una revisión de la bibliografía. Salud mental, 37(1), 83-91. Recuperado en 25 de julio de 2021, de http://www.scielo.org.mx/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0185-33252014000100010&lng=es&tlng=es.
- Muñoz Vicente, José Manuel (2011). La Psicopatía y su Repercusión Criminológica: Un modelo Comprehensivo de la Dinámica de Personalidad Psicopática. Anuario de Psicología Jurídica, 21 (), 57-68. [Fecha de Consulta 26 de Julio de 2021]. ISSN: 1133-0740. Disponible en: https://www.redalyc.org/articulo.oa?id=315026314007