De wetenschap beweert dat mannen even emotioneel zijn als vrouwen

Het is tijd om nog een gender stereotype te doorbreken: mannen kunnen even emotioneel zijn als vrouwen. Het probleem ligt in de maatschappij, die hen meer straft voor het uiten van hun gevoelens en het tonen van kwetsbaarheid.

Gevoelig, empathisch, kwetsbaar, en zelfs sentimenteel. In feite zijn mannen even emotioneel als vrouwen; maar lange tijd werd aangenomen dat emotionaliteit uitsluitend vrouwelijk terrein was. Inderdaad, emoties en hun expressiviteit waren tot voor kort een ondubbelzinnig symbool van zwakte, en zelfs van ‘hysterie’.

Seksestereotypen zijn altijd traditionele drijfveren van discriminatie geweest, en plaveiden de weg voor bepaalde ideeën die later vaak moeilijk te weerleggen zijn.

Zo zijn we er eeuwenlang van uitgegaan dat mannelijkheid synoniem is met kracht, terughoudendheid, vastberadenheid en moed. Vrouwelijkheid daarentegen is geassocieerd met breekbaarheid die voortkomt uit een huiddiepe emotionaliteit. Het is iets geweest dat vrouwen ongeldig heeft gemaakt en instabiliteit heeft gesuggereerd.

Gelukkig staat de wetenschap tegenwoordig aan onze kant en levert ons bewijs hoe achterhaald en foutief deze benaderingen zijn. Een in het tijdschrift Nature gepubliceerde studie (Engelse link) levert enkele interessante gegevens over dit onderwerp. Laten we eens een kijkje nemen.

Voorbij de hormonen: mannen zijn even emotioneel als vrouwen

Dit idee kwam aan de orde in een studie van de Universiteit van Michigan en de Purdue Universiteit in de Verenigde Staten. Onderzoekers volgden en analyseerden de emoties van 142 mannen en 142 vrouwen gedurende 75 dagen. Ze kregen online vragenlijsten om, privé, bij te houden hoe ze zich gedurende elke dag voelden.

Deze dagelijkse monitoring waarbij ieder zijn stemming noteerde maakte het gemakkelijker gegevens te verkrijgen over de emotionele balans en schommelingen van beide seksen. De resultaten die ze verkregen waren uiterst onthullend.

Wat gebeurt er met vrouwelijke hormonen en emoties?

Dit was de eerste factor van belang. Voor het onderzoek kozen de onderzoekers een groep vrouwen en verdeelden ze naar het al of niet gebruiken van orale voorbehoedsmiddelen. Ze stelden vast dat ovariële hormonen geen significante invloed hebben op de amplitude van de oscillaties die in de stemming kunnen optreden.

Premenstrueel syndroom of menstruatie leidden niet systematisch tot een toename van de emotionele variabiliteit. In de regel is er een zekere emotionaliteit die onder controle is. Dit feit is belangrijker dan het op het eerste gezicht lijkt. In de loop van de 20e eeuw werden vrouwen namelijk vaak van onderzoeksprocessen uitgesloten om redenen die in het licht van deze studie ongegrond zijn.

Hun uitsluiting was gebaseerd op het idee dat schommelingen in hormonen hen onvoorspelbaar maakten. Mannelijke experimentele modellen kregen de voorkeur omdat ze veiliger en biologisch betrouwbaarder geacht werden. Nu zou dit kunnen veranderen.

Mannen zijn even emotioneel als vrouwen (soms zelfs meer)

Tot nu toe is er geen biologische basis gevonden voor de mythe dat het vrouwelijk geslacht gevoeliger en emotioneler is dan het mannelijk. In feite zijn mannen, volgens de studie die in het tijdschrift Nature gepubliceerd werd en geleid werd door Dr. Adriene Beltz, even emotioneel als vrouwen. Er zijn geen significante verschillen.

Bovendien beweert onderzoek (Engelse link) van de Universiteit van Lancaster dat mannen gemiddeld veel slechter met scheidingen omgaan dan vrouwen, en zelfs grotere gevoelens van angst en verdriet uiten. Deze diepere emotionaliteit vertaalt zich vaak in een slechtere omgang met hun emotionele toestand en een groter risico om aan angst, depressie, enz. te lijden.

Patriarchale samenlevingen en emotionele onderdrukking bij mannen

Jongens huilen niet. Deze boodschap is een mentale echo voor veel mannen. Vooral die generaties vóór de millennials. Hun werd verteld dat tranen en emotie toebehoren aan het ‘zwakkere geslacht’, dat mocht uiten wat het voelt, zonder voor soft of zelfs hysterisch uitgemaakt te worden.

Inderdaad hebben de vooroordelen die met sekse te maken hebben, zo geworteld in de patriarchale samenleving, van oudsher het mannelijk geslacht op vele manieren veto’s opgelegd. Een daarvan, de meest klassieke, is in de onmogelijkheid uit te drukken wat ze voelen. Handelingen als huilen, kwetsbaar zijn, en passie of gevoeligheid tonen zijn oefeningen die altijd beheersing hebben vereist.

Het soort socialisatie dat gericht is op het onderdrukken van emoties, vertaalt zich, in veel gevallen, in een gebrekkige geletterdheid op dit gebied. Het is echter duidelijk dat mannen verdriet, geluk, angst, hoop en vreugde op dezelfde manier ervaren als vrouwen.

Niettemin zijn ze verplicht zich in te houden, te verbergen wat pijn doet, en te bedwingen wat ze voelen. Om binnen te laten wat buiten tot uitdrukking moet komen.

Laten we de expressie van emoties normaliseren voorbij het geslacht

Emotionele stabiliteit is niet meer een eigenschap van mannen dan schommelingen dat zijn in de emoties van vrouwen. We zijn allemaal emotionele wezens met af en toe ups en downs. We verwerken allemaal de werkelijkheid door een emotioneel filter, en we reageren op prikkels via dit kanaal. Sommigen zijn daar gewoon beter in dan anderen.

Geen van beide seksen is emotioneler dan het andere. Het probleem ligt in de verdringing, in het disfunctionele onderwijs, en in de seksestereotypen die ons volledig blijven vormen.

Het is hoog tijd dat we veel van deze verouderde ideeën ontmantelen. Alleen dan kunnen we allemaal een betere bekwaamheid in emotionaliteit verwerven. Want wie bekwaam is in de kunst van emoties is bekwaam in het leven.