De waarde van jouw positieve herinneringen
Positieve herinneringen verschaffen stabiliteit. Ze zijn ook veilige havens en hebben het bijzondere vermogen om ons te beschermen.
De hersenen zijn in staat om al jouw herinneringen op te slaan, te organiseren en voorrang te geven. Psychologen hebben eigenlijk gedurende vele jaren de metafoor van de computer gebruikt om te verklaren hoe de hersenen werken.
Dat doen ze nu niet langer. Het kan echter wel handig zijn om jouw geheugen met een computer te vergelijken. Je geheugen is de stad van herinneringen.
Psychologen geloven dat je geheugen nauw verbonden is met je emoties. Dat is de reden waarom je de oorspronkelijke gevoelens van een ervaring terug kan brengen als je focust op je herinneringen aan deze ervaring.
Positieve herinneringen kunnen je rust brengen en je gekwetste eigenwaarde helen. De keerzijde is echter dat als een herinnering onaangenaam is, het laatste wat je wil doen, is je die gebeurtenis herinneren.
“Soms zal je nooit de waarde van een moment kennen tot het een herinnering wordt.”
-Dr. Seuss-
De waarde van positieve herinneringen
Een tijd geleden hoorde ik een mooi verhaal over de waarde van herinneringen. In mei 2017 was Patryk Lessman, een jongen van 14 jaar oud, bij het Jeziorakmeer in Polen op vakantie met zijn familie.
De jongeman amuseerde zich met kastelen bouwen en vissen in het meer. Op een dag vond hij twee oude metalen melkbussen die begraven waren in het bos. Onmiddellijk vertelde hij zij ouders wat hij gevonden had. Zij vertelden het aan de plaatselijke autoriteiten. Die gingen dan met metaaldetectoren terug naar de plek om naar meer voorwerpen te zoeken.
Zorgvuldig analyseerden ze wat ze vonden. Maanden laten was er een persconferentie over de ontdekking. De twee melkbussen bevatten persoonlijke voorwerpen en familie-aandenkens van graaf Hans Joachim von Finckenstein die ooit de eigenaar van de boerderij was.
Graaf Hans Joachim von Finckenstein
In de oude melkbussen vonden ze vele documenten, onder andere ook de laatste wil en het testament van de graaf. De autoriteiten vonden ook het zegel en het wapenschild van de von Finckensteins.
Ze waren namelijk een oude aristocratische Pruisische familie. Zelfs het paspoort en een dagboek uit Wereldoorlog I van Hans Joachim vonden ze er. In de twee houder troffen ze zijn uniform uit Wereldoorlog II en brieven en gedichten van zijn dochters.
Hans Joachim von Finckenstein werd geboren in 1879 en maakte twee grote oorlogen mee. In de zomer van 1944 zonden Hans Joachim en zijn vrouw Hildegard hun dochters naar Pomerania om hen te beschermen tegen het oprukkende Russische leger.
Pomerania was een gebied gelegen tussen Duitsland en Polen. Hans Joachim en zijn vrouw bleven in Polen en verborgen zich voor de Russen.
Verhalen terugbrengen van vele jaren geleden
De onderzoekers vonden Waldtraut, de jongste dochter van de graaf, in Duitsland. Ze is nu 81 jaar oud. Toen ze de voorwerpen zag die ze gevonden hadden, werd ze emotioneel. Ze raapte de pantoffels van haar vader op en hield ze stevig tegen zich aan. Ze huilde lange tijd.
Waldtraut vertelde de journalisten dat ze gewend was om op de pantoffels van haar vader te staan wanneer hij haar en haar zus naar bed bracht. Ze vertelde ook hoe ze dan lachten en speelden tot ze in slaap vielen.
Sommige gedichten die ze ontdekt hadden, kon ze nog steeds uit het hoofd opzeggen. Veel van die gedichten had ze zeventig jaar eerder geschreven.
Met tranen in de ogen vertelde ze dit aan de journalisten die haar interviewden: “Ik heb altijd willen schrijven. Mijn moeder moedigde mij aan om te leren naaien en borduren. Het was echter duidelijk dat boeken mijn ding waren.”
Waldtraut herinnert zich ook de stormen tijdens de zomers bij het Jeziorakmeer en de geur van natte aarde.
“Tijdens die eindeloze middagen wanneer we het huis wegens de regen niet konden verlaten, zei ik gedichten op terwijl mijn zus muziek speelde om de zonsondergang te verlevendigen. De hele familie hield ervan dit spektakel te aanschouwen. In mijn leven was het een prachtige tijd en nu heb ik het terug dankzij deze aandenkens,” vertelde ze aan de journalisten.
Jouw positieve herinneringen
Dit verhaal herinnert ons eraan hoe mooi het is om het leven ten volle te leven en gemotiveerd te zijn door echte en diepgaande verlangens. Het spoort ons aan om te stoppen met belangrijk dingen uit te stellen of te verbergen wat we voelen.
“Het geheugen is een manier om vast te houden aan de dingen waarvan je houdt, de dingen die je bent, de dingen die je nooit wil verliezen.”
-Kevin Arnold-
Het is eenvoudig. Elk moment is zo magisch als jij kiest om het te maken. Als je jouw positieve herinneringen kon ontwerpen, hoe zou je het dan doen? Hoe zouden ze eruitzien?