De vier communicatieprincipes van het boeddhisme

De principes van communicatie zijn belangrijk in het boeddhisme, omdat het juiste gebruik van woorden en stilte grotendeels afhangt van de harmonie van een bepaalde sociale omgeving. Elk van deze principes verwijst naar communicatie met jezelf en met anderen.

Het boeddhisme beweert dat vier communicatieprincipes moeten worden gevolgd om harmonie tussen de mensen te bereiken.

Bij deze benadering gaat het niet per se over ‘geboden’, maar stelt in plaats daarvan enkele patronen om te volgen voor wanneer je een oprecht verlangen hebt om gezonde relaties met andere mensen te onderhouden. Het doel van de vier communicatieprincipes van het boeddhisme is om meer duidelijkheid en respect in je relaties te bereiken.

Mensen gebruiken spraak om hun eigen ideeën, gevoelens en emoties aan anderen te laten zien. Als je het goed doet, kunnen mensen je beter begrijpen en als gevolg daarvan verbetert je onderlinge relatie.

Voor boeddhisten zijn de vier communicatieprincipes:

• eerlijkheid
• vriendelijkheid
• bruikbaarheid
• vredigheid

1. Eerlijkheid

Het eerste communicatieprincipe is eerlijkheid. Het is een complexer concept dan het op het eerste gezicht lijkt. Eerlijk zijn betekent eigenlijk vasthouden aan de realiteit wanneer je spreekt. Het probleem is dat mensen niet altijd weten wat de waarheid is. Soms liegen ze misschien ook tegen zichzelf.

Daarom, om de waarheid te spreken, moet  je een eerlijkheidsoefening met jezelf doen. Als je namelijk niet kunt vertellen wat waar is en wat niet, kun je ook niet eerlijk zijn tegenover iemand anders.

Houd er bovendien rekening mee dat dit makkelijker is om te doen als je vanuit het hart spreekt, met de bedoeling je ideeën te uiten, zonder enige andere interesse in gedachten.

2. Vriendelijkheid, een van de communicatieprincipes van het boeddhisme

Er is een groot verschil tussen oprecht zijn en gemeen, onachtzaam of respectloos zijn. Respect en overweging zijn van fundamenteel belang voor een gezonde en verrijkende communicatie. Oneerbiedige uitdrukkingen kunnen oneindige moeilijkheden veroorzaken om een bevorderende uitwisseling te behouden.

Aan de andere kant zijn woede en angst uitingen van ego, die ertoe kunnen leiden dat je anderen op een harde manier behandelt. In deze gevallen spreekt het ego in plaats van het hart. Dit leidt vaak tot een kettingreactie van moeilijkheden en neemt vrede weg van je leven. Het is dus beter om ervoor te zorgen dat je in vrede bent met jezelf voordat je spreekt.

3. Bruikbaarheid

Boeddhisten benadrukken het belang van het leren om stilte te waarderen. Voor velen is stilte namelijk een leegte die ze meteen moeten opvullen. Maar het boeddhisme beschouwt het als een natuurlijke ruimte om naar jezelf en naar anderen te luisteren. Zonder te luisteren kan er geen communicatie zijn; het is tweerichtingsverkeer.

Alleen spreken ter wille van het spreken is een uitdrukking van angst die de waarde van de woorden wegneemt en goede communicatie voorkomt. De geest heeft hier echter onder te lijden en het schaadt relaties met anderen. Het zorgt er ook voor dat de meest triviale emoties groter lijken dan ze werkelijk zijn.

4. Vredigheid, een van de communicatieprincipes van het boeddhisme

Het laatste communicatieprincipe van het boeddhisme is vredigheid. Boeddhisten zeggen dat woorden alleen gerechtvaardigd zijn als ze de vrede tussen elkaar willen behouden. Elke boodschap met een ander doel draagt alleen maar bij aan het creëren van misverstanden of negatieve emoties bij anderen.

Vriendelijke communicatie kiest ook de duidelijkste en meest beknopte woorden om een boodschap uit te drukken. Ontwijkende zinnen, subtiliteiten en onnodige woorden creëren niets anders dan ruis.

Alle communicatieprincipes kunnen in de westerse cultuur wat vreemd lijken, omdat dit een cultuur is waar het steeds moeilijker wordt om te zwijgen. Er is een constante weergave van informatie wat de afwezigheid van geluid heel vreemd maakt.

Het meest verontrustende feit is dat we als samenleving een tijd doormaken waarin de meeste communicatie zich op volledig onbelangrijke zaken concentreert. Dit heeft niet alleen invloed op onze innerlijke vrede, maar beperkt ook ons denken als individu.

Het zorgt ervoor dat we minder in staat zijn onszelf uit te drukken en naar anderen te luisteren. Woorden hebben niet langer dezelfde waarde. Misschien is dat het wel wat de wereld zo hard heeft gemaakt.