De verrassende bevindingen bij mensen met slechts een half brein
Hoe verrassend het ook lijkt, onderzoek heeft aangetoond dat er mensen zijn die slechts een half brein hebben en toch een normaal leven kunnen leiden. Dit laat in principe zien dat we het complexe orgaan van de hersenen nog lang niet volledig begrijpen.
Het blijft ons verbazen. Het onderzoek in kwestie werd uitgevoerd door een team van het California Institute of Technology (Caltech), in de Verenigde Staten.
Er zijn verschillende redenen waarom mensen een half brein kunnen hebben. Soms komt het door ongelukken of geboorteafwijkingen. Op andere momenten kan het het gevolg zijn van chirurgische ingrepen. Er zijn zelfs bepaalde ziekten, zoals epilepsie, waarbij soms een deel van de hersenen moet worden verwijderd.
Een onderzoeksteam van het California Institute of Technology (Caltech) nam de taak op zich om zes mensen met slechts een half brein te onderzoeken (Spaanse link).
Het doel van de onderzoekers was om na te gaan in hoeverre deze aandoening hun mogelijkheden en capaciteiten beperkte. Om dit te verifiëren vergeleken ze hen met zes anderen van wie de hersenen volledig intact waren. De resultaten werden gepubliceerd in het tijdschrift Cell Reports.
“Denken dat je het menselijk bewustzijn kunt begrijpen door te kijken welke hersengebieden geactiveerd worden, is net zoiets als denken dat je het werk van een ministerie kunt begrijpen door te kijken voor welke ramen het licht brandt.”
-José Ramón Ayllón-
.
Mensen met slechts een half brein
Er zijn meer mensen die maar een half brein hebben dan je je waarschijnlijk realiseert. In het onderzoek waar we het eerder over hadden, waren de deelnemers mensen die tijdens hun kindertijd een van hun hersenhelften hadden verloren.
Het waren allemaal mensen die tijdens hun kindertijd dagelijks hevige aanvallen van ernstige epilepsie hadden gehad.
In dit soort gevallen is het gebruikelijk om voor een operatie te kiezen, omdat het probleem ontstaat door plaatselijke schade aan de hersenen. Meestal stoppen de aanvallen door de betreffende hersenhelft te verwijderen.
Natuurlijk veroorzaakt dit soort operaties ook ongewenste effecten. Zodra de operatie wordt uitgevoerd, verliest de persoon de beweeglijkheid van zijn hand tegenover de verwijderde hersenhelft.
Met andere woorden, als de rechterhersenhelft wordt verwijderd, gaat de beweeglijkheid van de linkerhand verloren. Het gezichtsvermogen in dat oog gaat ook verloren en soms treden er spraakbeperkingen op.
Californische onderzoeksresultaten
De onderzoekers wierven zes mensen aan met slechts een half brein om hun volledige prestaties te beoordelen. Ze deden dit vele jaren na hun operatie. Zo konden ze meteen verifiëren dat hun taalvaardigheid bij allemaal intact was.
Ze bevestigden ook dat de controle over hun gezichtsvermogen, beweging, redeneren en emoties perfect werkte. De resultaten waren niet zoals verwacht. De onderzoekers gingen er vooraf van uit dat de afwezigheid van een van de hersenhelften zich zou uiten in een of andere beperking of tekortkoming.
Tot hun verbazing gebeurde dit echter niet. In feite was een van de meest opvallende aspecten dat de hersengebieden van dezelfde hersenhelft meer en beter met elkaar verbonden waren bij deze zes mensen met slechts een half brein dan bij de mensen met intacte hersenen.
Dit wees erop dat ze ook een grotere cognitieve capaciteit hadden, meer sociale vaardigheden en betere prestaties in het algemeen vertoonden. Helaas onderzocht men maar zes mensen. Daardoor kunnen de resultaten niet worden gegeneraliseerd.
Een vooruitgang in de kennis over de hersenen
Wat dit onderzoek laat zien is dat de hersenen veel meer zijn dan een som der delen of een orgaan dat alleen maar werkt als een machine.
In feite ontkracht dit onderzoek het wijdverspreide idee dat er verschillende hersengebieden zijn die zich elk uitsluitend bezighouden met specifieke functies. Integendeel, het toont aan dat de hersenen op een flexibele en allesomvattende manier werken.
Dit betekent dat verschillende hersengebieden het vermogen hebben om meerdere functies uit te voeren. Bovendien, als een van de delen uitvalt of er niet meer is, zoals in dit geval, worden de andere gebieden aangepast en vinden ze een manier om dat gemis te compenseren.
Er moet rekening mee worden gehouden dat de onderzochte personen al vanaf hun kindertijd aan dit gebrek leden. Het onderzoek vond plaats toen ze volwassen waren. Gedurende die tijd zullen hun hersenen dus de kans hebben gehad om zich perfect aan te passen aan het gemis van één hersenhelft.
Hoewel dit een van de eerste onderzoeken is in dit verband, zijn er veel vergelijkbare gevallen gemeld. Zo was er onlangs een geval van een 24-jarige vrouw zonder kleine hersenen die een volledig normaal leven leidde. Dit herinnert ons eraan dat de hersenen een buitengewoon orgaan zijn, dat we nog maar net beginnen te begrijpen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
Rebolledo, F. A., Avanzada, A. C., & Núm, D. A. (2005). Razones biológicas de la plasticidad cerebral y la restauración neurológica. Plasticidad y restauración neurológica. 4(1-2), 5-6.
