De verdrietige olifanten: een waargebeurd verhaal

De hoofdrolspelers in het verhaal van de verdrietige olifanten zijn Lawrence Anthony, een Afrikaanse natuurbeschermer, en een groep opstandige olifanten met wie hij samenleefde en sprak alsof het mensen waren.

Het verhaal van de verdrietige olifanten is een van die waargebeurde verhalen die fictie tarten. In feite zijn er bepaalde aspecten van wat er gebeurd is waar we nog steeds geen verklaring voor hebben. Ze zijn gewoon gebeurd en we hebben nog steeds geen idee waarom.

Het begint allemaal met een man genaamd Lawrence Anthony, die in 1950 in Zuid-Afrika is geboren. Hij was de zoon van een welvarende Schotse mijnwerker die zijn geboorteland verliet na verliefd te zijn geworden op Afrika. Lawrence erfde zowel het mijnbouwbedrijf als de liefde voor de natuur, wat een geweldig kenmerk van zijn vader was.

Lawrence Anthony werd bioloog en vervolgens natuurbeschermer. Uiteindelijk realiseerde hij zich dat hij een bijzondere zwakheid had voor olifanten, een van de meest bedreigde diersoorten ter wereld.

Daarom wijdde hij zijn werk aan het voeren van allerlei acties om ze te beschermen. Zo begint het verhaal van de verdrietige olifanten.

De verdrietige olifanten

Voordat we verder gaan met het verhaal van Lawrence Anthony, laten we het eerst even over olifanten hebben. Natuurlijk is deze soort meer bekend vanwege circusvoorstellingen dan de buitengewone vaardigheden die hij heeft. In werkelijkheid is hun evolutionaire intelligentie alleen vergelijkbaar met die van chimpansees en dolfijnen.

Olifanten hebben grote hersenen. Geen enkel ander landdier heeft zo’n groot brein. Het zijn dus zeer intelligente dieren. En hun intelligentie gaat verder dan hun indrukwekkende geheugen. Daarnaast vertonen ze ook zeer geavanceerd sociaal gedrag.

Een van de meest opvallende aspecten van olifanten is dat ze een van de weinige soorten zijn die rouwen om hun doden. Rouwende olifanten uiten hun verdriet door middel van kleine begrafenisrituelen wanneer een van hun soort sterft.

De overleden olifant hoeft niet eens uit hun eigen roedel te komen. Als ze een lijk of botten van andere olifanten vinden, blijven ze daar altijd een tijdje. Bovendien gaan ze eromheen staan, als een soort eerbetoon.

Olifanten in gevaar

Laten we nu teruggaan naar Lawrence Anthony. Zijn naam werd beroemd om iets dat in 1999 gebeurde. In een klein dorp, Zuzulanda genaamd, deed de regering een ongewoon voorstel. Ze zouden een bepaalde kudde olifanten geven aan iedereen die dat wilde.

Er was echter een probleem. De groep olifanten was zo vervelend dat de regering ze als wilde dieren beschouwde. Ze braken dingen, gehoorzaamden niemand en liepen weg wanneer ze konden.

Lawrence Anthony besloot deze uitdaging aan te gaan. Dus nam hij de kudde olifanten over en vertrok met hen naar het olifantenreservaat dat hij zelf had gebouwd. De naam van het reservaat is Thula Thula, wat ‘vrede en rust’ betekent.

Op een dag merkte hij dat Nana, de matriarch van de roedel, ook een van de meest opstandige olifanten van de roedel was. Ze had littekens van mishandeling en rende weg wanneer ze maar kon. Dus besloot Lawrence elke nacht met de roedel, zijn assistent David en zijn hond te slapen. Er stond ook een hek om het land heen.

Elke ochtend stond Nana in een rij met de andere olifanten. Haar bedoeling was om het hek af te breken. Echter, volgens het verhaal van de verdrietige olifanten, zou Lawrence met hen praten over de gevaren die ze zouden lopen als ze het reservaat zouden verlaten.

Eerst werd Nana nieuwsgierig naar deze man. Later zou die nieuwsgierigheid plaats maken voor liefde. Zo hielden ze op een kudde rebelse olifanten te zijn en ontstond er een ware vriendschap met hun verzorger.

Vreemde gebeurtenissen

Lawrence is erin geslaagd om deze zogenaamd wilde olifanten te temmen. Later heeft hij ook nog andere prestaties verricht. Zo redde hij tijdens de oorlog in Irak veel olifanten uit de dierentuin van Bagdad.

Ook redde hij andere olifanten tijdens de oorlog in de Congo. Later schreef hij verschillende boeken over zijn ervaringen. Hij was vooral geïnteresseerd in de manier waarop olifanten communiceren. Op 2 maart 2012 overleed Lawrence Anthony aan een hartaanval. Zo begon de meest verbazingwekkende gebeurtenis in het verhaal van de trieste olifanten.

Het blijkt dat twee dagen na zijn dood de wilde olifanten die hij had gered, naar zijn huis kwamen. Ze waren allemaal binnen een dag bij hem thuis. De matriarch begeleidde beide kuddes. In totaal liepen 31 olifanten meer dan 20 kilometer.

Ze liepen allemaal in een enkele rij, omsingelden het huis, en verbleven daar twee dagen lang zonder eten of drinken. Misschien was dit hun manier om hun verdriet te uiten, hun manier om afscheid te nemen van hun grote vriend.

Op de derde dag vertrokken ze met dezelfde plechtigheid als waarmee ze waren aangekomen. Niemand kan uitleggen hoe ze begrepen dat Lawrence Anthony was overleden.