De therapeutische kracht van je innerlijke taal

Je gebruikt je innerlijke taal dagelijks. Inderdaad, het is de manier waarop je met jezelf communiceert. Lees er hier meer over.

Innerlijke taal is een vorm van communicatie die je dagelijks voert. Het bevat je gedachten die je niet onder woorden brengt. Je drukt tenslotte niet alles uit wat je denkt en wat in je opkomt bij anderen. Je filtert namelijk wat je communiceert, zowel in vorm als inhoud.

Laten we een eenvoudig voorbeeld bedenken. Je loopt over straat en iemand houdt je tegen en probeert je iets te verkopen. Je zegt beleefd: “Sorry, ik ben niet geïnteresseerd”. Maar van binnen denk je: “Ik wed dat hij het moet verdragen dat sommige mensen hem op een heel onbeleefde manier antwoorden.” Of: “Kijk eens hoe hij gekleed is!” Of: “Ik ga niet stoppen, ik glimlach gewoon naar hem en loop door.”

In feite is je innerlijke taal of aangewezen denken niet meer dan een gesprek dat je met jezelf hebt. Dat gesprek heeft echter een grote invloed op de manier waarop je je verhoudt tot de wereld om je heen. Bovendien zegt het boekdelen over hoe je met jezelf omgaat.

In feite bepaalt de dynamiek van deze interne dialoog hoe je met conflicten en obstakels omgaat. Stop gewoon en denk even na. Hoe spreek je jezelf aan, hoe evalueer je jezelf en hoe evalueer je anderen? Zijn de beoordelingen negatief of positief? In dit artikel zullen we het hebben over de therapeutische kracht van innerlijke taal en met welke factoren rekening moet worden gehouden.

Innerlijke taal

Lev Vygotsky zag, net als Mikhail Bajtin, innerlijke taal als een intern instrument. In feite zagen ze het allebei als een subjectieve relatie en communicatie met zichzelf. Deze taal heeft zijn fundamenten in de eerste levensfasen. Inderdaad, de taal van een baby is normaal gesproken extern en zonder al te veel filters. Dan wordt het geleidelijk een interne taal.

Volgens Vygotsky is externe taal het soort taal dat je gebruikt om anderen aan te spreken. Aan de andere kant is innerlijke taal aan jezelf gericht. Daarom is innerlijke taal de ervaring van innerlijk spreken in stilte. Vygotsky definieert het als taal zonder geluid, een verbale gedachte.

Definieert je innerlijke taal jou?

Luis Rojas, psychiater en auteur schreef het boek Somos Lo Que Hablamos (We zijn wat we zeggen). Hij beweert dat “Gedachten deel uitmaken van onze dagelijkse dynamiek, van wat we zeggen en hoe we onszelf beoordelen. Soms schenken we niet genoeg aandacht aan deze interne monologen, en toch kunnen ze even destructief als positief zijn.”

Om deze reden heeft de innerlijke dialoog die je onderhoudt invloed op hoe je waarneemt wat er om je heen gebeurt. Het heeft ook indirect invloed op de manier waarop je reageert.

Als je bijvoorbeeld denkt en tegen jezelf zegt dat al het slechte dat je overkomt te wijten is aan het feit dat je nutteloos en onhandig bent, zul je merken dat je meer moeilijkheden moet overwinnen. Deze obstakels ontstaan omdat je je innerlijke dialoog als stabiel en intern toeschrijft. Bovendien, aangezien het in je blijft, is het moeilijk voor iemand om het tegen te spreken.

De therapeutische kracht van je innerlijke taal

In navolging van de vorige paragraaf bepaalt hoe je tegen jezelf praat hoe je waarneemt wat je omringt. In dit opzicht voerde professor Ethan Kross een reeks experimenten uit aan de Universiteit van Michigan. Hij concludeerde dat mensen die op een positieve manier tegen zichzelf spraken, succesvoller waren, meer zekerheid toonden en zichzelf als gelukkiger beschouwden.

Daarom kan een interne dialoog zowel een helend als een schadelijk effect hebben, afhankelijk van het type taal dat je gebruikt. Om deze reden heeft therapie de neiging om te werken met interne communicatie, omdat dit van invloed is op hoe de therapie evolueert. Soms zorgt het aanbrengen van veranderingen in een interne dialoog zelfs voor meer persoonlijk welzijn. Daarom is het een doel van interventie in therapie.

Innerlijke taal is uiterst belangrijk omdat het grotendeels je welzijn bepaalt. Om deze reden moet je je manier van communiceren met jezelf onderzoeken en de effecten ervan observeren. Het zou wel eens de eerste stap kunnen zijn om te voorkomen dat je in veel gevallen je eigen ergste vijand bent.