De pijn van scheiding: samenzijn is een grondrecht
Een kind vergeet nooit dat het van zijn ouders gescheiden is geweest. Deze pijn van scheiding is zo hartverscheurend dat het een onherstelbaar litteken kan veroorzaken. Een kind kan er zijn hele leven lang onder lijden. Dit is wat de kleintjes die abrupt en gewelddadig gescheiden zijn (geweest) van hun ouders aan de Amerikaans-Mexicaanse grens voelen.
In juni 2018 publiceerden diverse kranten uit de hele wereld verschillende foto’s en video’s van de Rio Grande Valley in Zuid-Texas. De Amerikaanse overheid heeft een aantal faciliteiten opgericht om kinderen gescheiden van hun ouders te huisvesten.
In deze faciliteiten huilen en vragen tientallen kinderen om hun familie vanuit metalen kooien. Deze beelden tonen de meest onmenselijke en wrede kant van de mensheid.
Dit waren de kinderen van Centraal-Amerikaanse immigranten die illegaal het land waren binnengekomen. Hoewel deze kinderen onschuldig waren, kregen ze een zeer zware straf opgelegd. Ze werden met geweld van hun ouders gescheiden.
Feit is dat sinds mei 2018 meer dan 2.000 kinderen door de Amerikaanse regering van hun ouders zijn gescheiden. Deze scheiding maakt deel uit van het “zero tolerance” beleid van illegale immigratie, dat is opgesteld door president Donald Trump.
Hoewel de president het beleid van deze scheiding na veel sociale druk heeft teruggedraaid, zijn veel kinderen nog steeds niet herenigd met hun familie. Deskundigen in de kinderpsychologie zeggen dat het te laat is om de schade te beperken. De wonden die door zo’n traumatische ervaring zijn ontstaan, zijn in veel gevallen blijvend.
De pijn van scheiding: een blijvend litteken
De foto aan het begin van dit artikel is de hele wereld over gegaan. Het geeft goed weer hoe de pijn van scheiding eruit ziet. De angst en verbijstering in het gezicht van het kind spreken boekdelen.
Het is een tweejarig Hondurees meisje. De autoriteiten arresteerden haar samen met haar moeder op de grens. Gelukkig bleef dit kind bij haar moeder, maar ze voelde nog steeds de dreiging van de autoriteiten. Ze zag zeker de angst en paniek in het gezicht van haar moeder toen ze werden opgepakt.
Al meer dan 70 jaar onderzoeken psychologen de effecten die trauma’s hebben op de geest van kinderen. Het is een bekend feit dat niets de fysieke, neurologische en emotionele ontwikkeling van een kind meer beïnvloedt dan gescheiden te worden van hun ouders, of het nu tijdelijk of permanent is.
Veel van de 2.000 ontheemde kinderen werden met geweld van hun ouders gescheiden, wat de slechtst mogelijke manier is om dit te laten gebeuren.
Geweld versterkt de impact van het trauma. We weten dat de kinderen na deze scheidingen drie fasen doorlopen: protest, wanhoop en onthechting. Als ze eenmaal in het onthechtingsstadium zijn beland, kan het hun niet schelen of je ze al dan niet voedt of dat je aan hun fysieke behoeften voldoet.
De leegte die overblijft door de afwezigheid van die vertrouwde figuur die genegenheid, veiligheid en aandacht biedt, laat het kind in een staat van absolute hulpeloosheid achter.
Zielsangst: het begin van de pijn
De pijn van de scheiding komt van een onbetwistbare bron: zielsangst. De natuur heeft de mens geprogrammeerd om op deze manier te reageren. Wanneer we gescheiden worden van onze belangrijkste sociale kring, ervaren we veel verschillende emoties. Stress, angst en onzekerheid behoren tot de top drie.
Al deze gevoelens bepalen de emotionele zielsangst. Het maakt zelfs niet uit of het slechte ouders waren. De pijn van scheiding van deze personen, brengt kinderen toch in een staat van absolute wanhoop.
Beetje bij beetje verandert deze aanhoudende zielsangst de fysiologie van een kind. Stresshormonen zoals cortisol beginnen het onvolwassen organisme te verwoesten. Het brein van een groeiend kind is waar het trauma zich zal vastzetten in de geest.
Samenzijn is een menselijk grondrecht
Geen enkel kind mag een traumatische scheiding van zijn ouders ervaren. Gezien het constante migratiepatroon van mensen over de hele wereld, moeten we een essentieel beleid vaststellen: gezinsvorming.
We mogen niet vergeten wat deze kinderen al hebben meegemaakt. Ze verlieten hun huis en hun vertrouwde omgeving voor een reis die niet makkelijk en niet comfortabel is geweest.
Als we de pijn van scheiding toevoegen aan de mix, is de impact verwoestend. Kinderen met ernstige psychische stoornissen zullen uitgroeien tot volwassenen met dezelfde stoornissen. Een geestelijk onstabiele volwassene is veel gevaarlijker dan een kind.
Daarom is het noodzakelijk om van het samenzijn van het gezin een grondrecht te maken dat nooit mag worden geschonden tussen een kind en zijn ouders.
Zoals John Bowlby al zei, een jong kind weet nog niet wat de dood is, maar het weet wel wat de afwezigheid van een moeder of een vader is. Als de enige mensen die aan hun behoeften kunnen voldoen er niet zijn, zal de zielsangst die de scheiding met zich meebrengt traumatisch zijn.
Zo zal er een wond opengaan die moeilijk te genezen is, of misschien wel nooit zal genezen.
