De lach van de vrouwelijke psychopaat
De lach van de vrouwelijke psychopaat is een mechanisme waarmee ze het vertrouwen van anderen winnen. Ze gebruiken het om te verblinden en op een slimme manier dichter bij de persoon in wie ze geïnteresseerd zijn te komen.
Bovendien maakt ze er het middelpunt van de aandacht mee en versterkt het hun gevoel van grandioosheid. Want als er één dimensie is die opvalt bij psychopathische vrouwen, dan is het narcisme.
Misschien ben je verbaasd te horen dat deze persoonlijkheidsstoornis bij vrouwen voorkomt. Onze populaire cultuur, hierboven versterkt door de wereld van film en literatuur, heeft ons immers bijna uitsluitend het psychopathische profiel doen associëren met het mannelijk geslacht. Dit is echter onjuist.
In feite. zijn sommige schrijvers beroemd geworden door het uitbeelden van de figuren van psychopathische vrouwen. Bijvoorbeeld Amy Dune uit het boek Gone Girl van Gillian Flynn en Annie Wilkes, in Stephen King’s Misery. Maar, pasten deze huiveringwekkende profielen wel in het gedragspatroon dat de wetenschap beschrijft?
Een studie (Engelse link) van Dr. Caroline Logan, een forensisch psychologe aan de Universiteit van Manchester (Verenigd Koninkrijk), beweert dat er in werkelijkheid weinig wetenschappelijk onderzoek gedaan is naar het onderwerp psychopathie bij vrouwen. Blijkbaar komt dit omdat hun gedrag niet zo gemakkelijk vast te stellen is. Dit betekent echter niet dat psychopathische vrouwen niet schadelijk zijn.
Psychopathische vrouwen ondermijnen vaak het gevoel van eigenwaarde van anderen. Ze doen dat door geruchten te verspreiden, te intimideren en de omgeving van het slachtoffer tegen hen op te zetten.
De lach van de vrouwelijke psychopaat
Niet alle psychopaten plegen misdaden. Hoewel de films en boeken dat donkerder en dreigender beeld suggereren, is dat ver van de werkelijkheid. In feite wijst een studie (Engelse link) van de Universiteit van Tromsø (Noorwegen) uit dat slechts 17 procent van de vrouwelijke gevangenispopulatie psychopathie vertoont.
Om deze eigenschap te beoordelen wordt vaak de Robert de Hare-psychopathietest gebruikt. Hoewel we weten dat de prevalentie van deze stoornis bij vrouwen veel lager is dan bij mannen, heeft ze toch haar eigen specifieke kenmerken. Bovendien is er de laatste jaren meer wetenschappelijke documentatie verschenen. Een merkwaardig kenmerk dat de aandacht verdient is het lachen van de vrouwelijke psychopaat.
Verleidelijke histrioniek
Dr. Robert Hare is vermaard in de studie van psychopathie. Hij is een deskundige in de criminele psychologie en schreef boeken als Psychopathy: Theory and Research (1984) en het meest opmerkelijke van allemaal, Without Conscience (1993). In deze publicaties wijst hij op het grote vermogen van de psychopaat om welsprekend en ingenieus te zijn in hun dialogen.
De vrouw met dit profiel is niet alleen een goede gesprekspartner, maar grenst vaak aan histrionisme. Het is echter een zeer innemend soort histrioniek waarmee ze het vertrouwen en de aandacht winnen van wie ze maar willen. In feite is een van hun vele manipulatieve trucs hun zorgvuldig geplande lach.
Dit gebaar heeft verschillende doelen. Het eerste is om een scenario van ontspanning en emotionele openheid te scheppen. Het tweede is om te verleiden, nabijheid over te brengen, en zelfs vriendelijkheid. Een derde doel is om hun leugens waarheid te geven. Een leugen die met een glimlach wordt afgeleverd lijkt inderdaad altijd veel waarachtiger en overtuigender.
De lach van de vrouwelijke psychopaat: heimelijke bespotting
Onderzoekers van de Universiteit van Zürich (Zwitserland) deden een studie (Engelse link) bij 233 volwassenen, 143 vrouwen en 90 mannen. Ze ontdekten dat een psychopaat lachen niet op dezelfde manier gebruikt als wij dat doen.
Voor psychopaten duidt lachen niet altijd op vreugde, emotionele verbondenheid met anderen, of empathie, en is het evenmin een weerspiegeling van ontspanning op een plezierig moment.
De lach van de vrouwelijke psychopaat is een middel om te controleren, te misleiden en te vernederen. Hoewel beide seksen glimlachen en lachen gebruiken als opvallende sociale maskers om te integreren, aardig gevonden te worden, en aandacht te trekken, gaan vrouwen nog iets verder. Ze zijn berekenender en laten zich minder meeslepen door impulsiviteit dan mannen.
Vrouwelijke psychopaten zijn de ingenieurs van de vraatzuchtigste roddel en verspreiden schadelijke geruchten om wie ze maar willen kapot te maken. Ze doen dat met zorgvuldige gevatheid en goedmoedige charme. De lach van de vrouwelijke psychopaat kan echter, behalve manipulatief, ook kil en spottend zijn. Ze zijn inderdaad buitengewoon goed in een minachtende grijns.
Terwijl mannen met psychopathische trekken gekenmerkt worden door impulsiviteit en gebrek aan planning, zijn vrouwen met deze eigenschap meer machiavellistisch en hebben ze de neiging hun doelen beter te berekenen.
Wat verbergt zich achter de glimlach?
Winifred Rule is de auteur van Born to Destroy, Psychopathy in Females: A Life Story (2013), het eerste boek dat de vrouwelijke psychopaat uitvoerig profileert. Ze wijst erop dat deze mensen, behalve dat ze niet in staat zijn tot liefde, niet eens van zichzelf houden. Hun geest wordt beheerst door afgunst, ongelukkigheid, en het voortdurende gevoel van gebrek. Iedereen lijkt hen iets schuldig te zijn.
Deze vrouwen zijn schadelijk, vooral voor degenen die het dichtst bij hen staan, zoals hun familie en zelfs hun kinderen. Hun agressiviteit is echter niet gedragsmatig, zoals bij mannen vaak het geval is.
Ze nemen altijd hun toevlucht tot een echt duidelijke list, zoals psychologische slijtage en overheersing. Achter die glimlach die als waardevol werktuig dient, gaan echter vaak angst, stress en depressie schuil.
Vrouwelijke psychopaten hebben de neiging aan meer emotionele stoornissen te lijden dan mannelijke psychopaten. In feite is het opvallend dat de klinische geschiedenis van velen van hen vaak een verleden van misbruik en mishandeling laat zien. Het lijkt erop dat psychische stoornissen, net als bepaalde persoonlijkheidskenmerken, kleine eigenaardigheden tussen de seksen vertonen.
Tenslotte is het duidelijk dat vrouwelijke psychopathie een onderwerp is dat nog veel verder onderzoek vergt.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Hare, Robert D. (1990). Without Conscience: The Disturbing World of the Psychopaths Among Us (New York: The Guilford Press). 34.
- Logan, C. (2011). La femme fatale: The female psychopath in fiction and clinical practice. Mental Health Review Journal, 16(3), 118–127. https://doi.org/10.1108/13619321111178078
- Monhonval, P., Linkowski, P., & Leistedt, S. (2011). [The female psychopath: a review]. Rev Med Brux, 32(3), 158–168.
- Proyer, Rene T., Flisch, Rahel, Tschupp, Stefanie, Platt, Tracey, Ruch, Willibald. (2012). How does psychopathy relate to humor and laughter? Dispositions toward ridicule and being laughed at, the sense of humor, and psychopathic personality traits. University of Zurich Open Repository. https://doi.org/10.5167/uzh-62966. 5.