De koekjesdief: een verhaal over vooroordelen

Dit is een kort verhaal over een vrouw die veel heeft geleden. Ze voelde zich boos en liet haar boosheid over haar hart heersen. Hierdoor zag ze de dingen vaak op een zeer duistere manier.

Dit korte verhaal over vooroordelen gaat over een vrouw die boos was op de hele wereld. Ze voelde zich eenzaam en dacht dat niemand haar begreep. Hoewel ze de mensen niet vertrouwde en contact vermeed, klaagde ze toch over haar eenzaamheid.

Zo was het niet altijd geweest. Toen ze jong was, werd ze verliefd en trouwde ze met de man van haar dromen. Ze had twee prachtige kinderen, een jongen en een meisje. Ze was gelukkig. Haar man stierf echter jong en daarna veranderde ze. Ze glimlachte nooit en werd teruggetrokken, ze schuwde zelfs haar kinderen.

Haar kinderen verlieten het huis zodra ze ouder werden. Hoewel ze van hun moeder hielden, hadden ze moeite met haar eisen en constante kritiek. Ze kwamen vaak op bezoek, en dan deden ze hun best om met haar slechte humeur om te gaan.

Een onverwachte bezoeker

Haar dochter wilde niet dat haar moeder alleen en verbitterd zou leven. Daarom vroeg ze haar op een dag om de zomer met haar en haar familie door te brengen. Misschien zou een verandering van omgeving goed voor haar zijn en misschien zou ze zich beter voelen over haar leven en de mensen, al was het maar voor een tijdje.

In dit korte verhaal over vooroordelen zien we dat ze, na er lang over nagedacht te hebben, ermee instemde om haar dochter te bezoeken. Ze wilde niet dat mensen zouden denken dat ze een slechte moeder was. Toen de tijd rijp was, pakte ze dus haar tassen en ging ze naar het station. Ze leek echter niet gelukkig. Ze zag er gekweld uit.

Ze kocht haar kaartje en zat op een bankje te wachten op haar trein. Twee medewerkers vertelden haar echter dat haar trein te laat was en dat het een paar uur zou duren om te komen waar ze heen wilde. Ze was boos, maar er was niets dat ze kon doen. Het was warm, dus ze kocht een zakje koekjes en een fles water. Er bleef niets anders over dan wachten.

Een bijzondere metgezel

De vrouw stopte de zak met koekjes en de fles water in haar tas. Kort daarna zat er een lachende jongeman naast haar. Volgens ons korte verhaal over vooroordelen bleef ze, hoewel ze eigenlijk alleen wilde zijn, op het bankje  zitten, zodat de mensen haar niet onbeleefd zouden vinden.

Een paar minuten gingen voorbij. Na een tijdje begon de jongeman koekjes te eten uit een zak met koekjes. Ze keek naar haar tas en zag dat die een beetje open was. De jongeman bleef eten, terwijl ze boos werd, omdat ze dacht dat hij haar koekjes uit haar tas gepakt had.

De jongeman glimlachte. Daarna nam hij een slokje water. De vrouw kon het gewoon niet geloven. Dat betekende dat hij niet alleen haar koekjes, maar ook haar water had gestolen! Hij zat daar zonder schaamte haar spullen te eten en te drinken. Zodra de man de fles neerzette, pakte ze hem zelf op en nam een slokje. De man bleef gewoon lachen.

De moraal van het verhaal over vooroordelen

Toen haar trein op het station aankwam, bleef ze net zo veel eten als de man. Als hij een koekje nam, nam zij er ook één, terwijl ze hem uitdagend aan blijf kijken. Als hij dronk, dronk zij ook.

Minuten gingen voorbij en er was nog maar één koekje over. De vrouw staarde hem aan. Ze kon niet geloven dat hij het zou durven opeten. De jongeman keek haar aan, nam het koekje, brak het in tweeën en bood haar de helft aan. Ze nam het met tegenzin aan, terwijl ze hem in haar hoofd vervloekte. Toen deed hij hetzelfde met wat er van het water over was.

Eindelijk kwam haar trein aan. Ze stond op en stapte in, waarna ze ging zitten. Ze was erg boos. Ze werd zelfs overmand door woede. Op dat moment opende ze haar tas en zag ze daarin haar zak koekjes en haar fles water. Ze keek uit het raam en zag de jongeman naar haar lachen.