De hersenen van kinderen zijn als sponzen: klopt dat?

De hersenen van een kind worden beperkt door hun niveau van biologische ontwikkeling. Daarom, als ze gedwongen worden om bepaalde vaardigheden te ontwikkelen waar ze gewoon nog niet toe in staat zijn, zal hun jeugd gevuld zijn met frustratie.

De hersenen van kinderen zijn als sponzen. Hoe vaak heb je deze uitdrukking al gehoord? In feite is dit idee zo ingebakken in ons collectieve sociale onbewuste dat je het waarschijnlijk niet eens in twijfel zou trekken.

De verklaring suggereert dat er niets beters is dan te proberen de maximale hoeveelheid informatie zo vroeg mogelijk naar de hersenen van een kind te sturen.

Is dit echter echt waar? Zijn de hersenen van een kind tot vijf jaar echt zo ongelooflijk als we denken? Onderwijsprofessionals weten dat dit idee met bepaalde nuances in de realiteit wordt weerspiegeld. Zeker, er is één ding dat niet kan worden ontkend. Het feit dat een spons niet meer water kan opnemen dan hij kan opnemen.

De geest van een kind is geen leeg vat. Het is geen kast die je kunt vullen met allerlei voorwerpen. Bovendien slokt het menselijk brein niet alleen de informatie op die het van de omgeving ontvangt. Het verwerkt het, breekt het af en moet er betekenis aan geven. Leren is in feite een actief proces dat rechtstreeks verband houdt met emotie.

Kinderen hebben een goede basis nodig om hun kennis op te bouwen. Deze fundamenten moeten gebaseerd zijn op genegenheid en veiligheid. Kinderen moeten ook worden aangemoedigd om nieuwsgierig te zijn, te spelen en vreugdevol om te gaan met alles om hen heen.

De hersenen van kinderen zijn als sponzen: een idee dat moet worden geherformuleerd

Bovenal willen ouders dat hun kinderen gelukkig zijn. Tegenwoordig willen ze echter ook dat hun kinderen voorbereid zijn op de eisen van de toekomst. Daarom willen ze misschien dat hun kinderen zo snel mogelijk bepaalde vaardigheden leren. Dit kunnen onder meer lezen, schrijven en het leren van vreemde talen zijn.

Als gevolg daarvan, bijna zonder het te beseffen, leidt hun verlangen naar onderwijs voor hun kinderen ertoe dat ze overprikkeld raken. Bovendien kunnen ze zelfs hogere angstniveaus hebben dan hun ouders. Dit gebeurt omdat ouders jarenlang hebben gehoord dat de hersenen van kinderen als sponzen zijn.

Daarom hebben ze de neiging om fasen in de ontwikkeling van hun kinderen te versnellen. Ze houden echter geen rekening met het feit dat de hersenen ook verschillende ontwikkelingsstadia hebben. Bovenal heeft het behoeften.

De hersenen van kinderen hebben potentieel, maar zijn gevoelig voor overmatige stimulatie

Het is waar dat de hersenen van een kind een groot potentieel hebben. In feite zullen na de geboorte en tot de leeftijd van zeven maanden duizenden neuronen zich verplaatsen van het binnenste van de hersenen naar de frontale kwab. Later, wanneer het kind de leeftijd van drie jaar bereikt, bereiken de hersenen het maximale niveau van plasticiteit.

• Arthur Toga van de Universiteit van Texas voerde studies uit die werden gepubliceerd in het tijdschrift Cell. Ze toonden het in kaart brengen van de hersenen van een kind tijdens het rijpingsproces.
• Magnetische resonantie beeldvorming toonde aan dat tot de leeftijd van tien jaar het glucoseverbruik van de hersenen van een kind het dubbele is van dat van volwassenen. Dit komt door de energie die wordt gebruikt door de hoge neurale verbindingen in het eerste decennium van het leven.
• Dr. Arnold Scheibel, die directeur was van het Brain Research Institute van de UCLA, legde uit dat het leren van een kind “een banket, een feest” zou moeten zijn. Het mag geen stressvolle ervaring zijn. Als de stimulatie overmatig is, geven de hersenen zelfs cortisol, het stresshormoon, af. Dit is zeer contraproductief voor de ontwikkeling van kinderen.

Haast je niet om te leren, laat kinderen spelen en moedig hun emoties aan

In een samenleving die gebaseerd is op directheid en concurrentievermogen, willen veel ouders dat hun kinderen zo vroeg mogelijk bepaalde vaardigheden leren. Om deze reden hebben kinderen vaak drukkere agenda’s dan hun ouders.

Het lijkt erop dat de zaken nogal vervormd zijn geraakt. Als games niet educatief zijn, worden ze nu vaak genegeerd en als nutteloos beschouwd. Het hele doel van games in de kindertijd is echter altijd plezier en plezier geweest.

Deze vervorming wordt verder weerspiegeld in hoe gemakkelijk actieve kinderen tegenwoordig als hyperactief worden bestempeld. Deze nutteloze kijk maakt een kind niet noodzakelijk de slimste, en het maakt hem zeker niet het gelukkigst op de speelplaats.

Hoewel het waar is dat de hersenen van kinderen een groot potentieel hebben, gaan ze, net als elk ander rijpend orgaan, door bepaalde stadia.

Het is bijvoorbeeld onmogelijk om een kind te leren lezen of schrijven als het de visuele processen waarmee het zich kan concentreren, interpreteren en onderscheid kan maken tussen symbolen nog niet onder de knie heeft. Of wanneer ze de hand-oogcoördinatie nog niet hebben bereikt.

Kinderen hebben een goede basis nodig

In Finland geven experts geen prioriteit aan leesvaardigheid voor de leeftijd van zes jaar. In plaats daarvan werken ze aan andere vaardigheden. Vaardigheden om een kind te helpen een goede basis in de hersenen te leggen die later het leren bevordert. Deze vaardigheden zijn:

• Toneelstukken.
• Beweging en grove en fijne motoriek.
• Sociale interactie.
• Ontwikkeling en verfijning van de zintuigen.
• Emotionele intelligentie.

Tot slot, hoewel het waar is dat het eerste decennium van het leven van een kind cruciaal is voor hun ontwikkeling, mogen ze niet overprikkeld worden. Bovendien mag symbolisch spel nooit worden genegeerd.

Het versterkt de creativiteit van een kind en bevordert een goede emotionele intelligentie. Daarnaast bevordert het onder andere beweging, interactie met de omgeving, nieuwsgierigheid en het plezier van ontdekken.

Om deze reden moet het idee dat kinderen als sponzen zijn, geherformuleerd worden. Kinderen zijn kleine mensen. Ze verdienen maximale leermogelijkheden, evenals liefde en genegenheid en de kans om van de beste soort jeugd te genieten. Wat ze niet nodig hebben, is druk om te voldoen aan onrealistische idealen.