De demonen van onze kindertijd

De kindertijd is de belangrijkste fase in het leven als het aankomt op het internaliseren van waarden, lessen en gedragingen. Veel psychologen die gespecialiseerd zijn in de kinder- en babytijd benadrukken hoe belangrijk het is om geleidelijk aan volwassen te worden en de verschillende fasen op een bevredigende manier te overwinnen om niet in een van deze fasen te blijven hangen.

Als we moesten aangeven welke mensen een kind het meest beïnvloeden, dan zouden dit de ouders of voogden van het kind zijn. De meerderheid van de ouders en voogden houden van ons, willen het beste voor ons en weten dat een kind grootbrengen niet makkelijk is. Willen is echter niet altijd hetzelfde als doen.

Ervaringen in de kindertijd beïnvloeden ons in de volwassenheid

Niet elke vorm van ouderschap vindt plaats binnen een ideale context. Er kan sprake zijn van een onevenwichtigheid in de verdeling van taken, een gebrek aan emotionele volwassenheid, een crisis binnen de relatie zelf. Of de nieuwe verantwoordelijkheid kan voor sommige mensen simpelweg te veel of te moeilijk blijken te zijn.

In dit artikel zullen we niemand veroordelen, noch willen we dat iemand denkt dat we dit doen. Maar er bestaat geen twijfel over dat sommige opvoedingsstijlen het leven van sommige kinderen die nu inmiddels volwassen zijn negatief hebben beïnvloed. We zullen enkele van deze stijlen benoemen en ze koppelen aan gedragingen die in de volwassenheid kunnen optreden, omdat kennis en introspectie soms het beste wapen zijn dat we tegen onze demonen kunnen hebben.

Ouderlijke gedragingen die hun kinderen gedurende de kindertijd beperken

In veel gevallen zijn onze ervaringen gedurende de kindertijd bepalende factoren voor ons volwassen leven. Er is een reeks van gedragingen die sommige ouders ten opzichte van hun kinderen hebben die hen ervan weerhouden om ten volle te kunnen leven in de toekomst:

• Overbescherming: Ouders willen altijd voorkomen dat er slechte dingen bij hun kinderen gebeuren en het beperken van hun vrijheid lijkt hiertoe de sleutel te zijn. De angst van deze ouders is zo intens dat ze hun kinderen onder toezicht willen houden in ‘veilig gebied’. De gevolgen hiervan voor de kinderen zijn mogelijk verlegenheid, een gebrek aan initiatief, pathologische twijfel bij het ondernemen van enige individuele activiteit en een voortdurende behoefte aan goedkeuring.

• Gebrek aan tekenen van affectie: Deze gedraging is vaak het meest vernietigend. Een kind heeft contact met zijn ouders nodig. Hij moet liefde ontvangen of voelen. Anders zal hij ervan uitgaan dat kil zijn een gedraging is die hij zelf ook moet aannemen. Het gevolg zal zijn dat hij wanhopig op zoek gaat naar liefde bij anderen en problemen ervaart met het balanceren en uiten van zijn emoties.

• Depressieve gedragingen door de ouder of een gevoel van waardeloosheid: Omringd zijn door mensen die voortdurend laten weten dat hun leven hen niet gelukkig maakt, veroorzaakt ernstig emotioneel leed bij een kind.

• Vergelijkingen met andere mensen of broers en zussen: Sommige ouders geloven dat hun opvoedingsstijl hetzelfde zou moeten zijn voor al hun kinderen en negeren zo de individuele verschillen tussen deze kinderen. De gevolgen hiervan zijn een gevoel van zinloosheid bij het kind, evenals een gebrek aan vertrouwen in zijn vermogens en vaardigheden.

• Familieconflicten, confrontaties of scheiding: Elke scheiding is moeilijk, maar wanneer er kinderen in het spel zijn, is het nog veel moeilijker. Veel stellen gebruiken ‘ouderlijke vervreemding’ in de strijd om hun kind, waarmee ze diens onschuldigheid volledig vernietigen en hem belasten met problemen. Het kind zal een sterk besef van verlating hebben en cognitieve en emotionele onrust ervaren.

Wanneer de problemen die we ervaren tijdens onze kindertijd nog altijd pijn doen

Hoewel er vele jaren voorbijgaan en alles wat je hebt doorgemaakt heel ver weg en vergeten lijkt te zijn, houd je soms hele duidelijke herinneringen over aan al die situaties die jou een slecht gevoel gaven en die je niet begreep. Nu begrijp je ze misschien wel, echter met enige spijt en veel berusting.

Een goede manier om jezelf van deze last te ontdoen is door jezelf samen met de mensen die de hele situatie met jou meemaakten, inclusief je ouders, ’emotioneel te zuiveren’. Dat wil zeggen, afrekenen met alles wat je in je draagt, jezelf uiten. Het belang van onszelf bevrijden van het negatieve, van die last, is dat het wat gewicht van onze schouders zal afnemen.

Je kunt de omstandigheden waar je ouders zich in verkeerden beter begrijpen als je deze vergelijkt met die van jou. En als de tijd daar is, herhaal ze dan niet bij jou kinderen. Omdat eens wel genoeg is, omdat dingen altijd beter kunnen worden gedaan en omdat het omslaan van de bladzijde het enige is wat we nog moeten doen.