De Cherokee legende over de twee wolven
De Cherokee legende van de twee wolven vertelt een verhaal over een doorlopend gevecht tussen twee krachten binnenin onszelf. Het is een conflict tussen onze donkere kant (de zwarte wolf) en onze meer verlichte, nobelere kant (de witte wolf). De tweestrijd tussen goed en kwaad, geluk en trots, schuld en nederigheid definieert ons in grote mate.
Misschien heb je het verhaal weleens eerder gehoord. Terwijl er twijfel bestaat over of dit daadwerkelijk een Cherokee legende is, bevat deze wel bepaalde referenties die aan de Cherokee Indianen doet denken. De orale traditie van sommige sociale groepen van de Zuidelijke Appalachen is er één van.
Lees verder voor het verhaal — en een interessante variatie hierop.
De Cherokee legende over de twee wolven: de innerlijke tweestrijd
De Cherokee waren één van de zogenaamd ‘Vijf geciviliseerde stammen.’ Ze stonden bekend om hun culturele rijkdom, hun taal en tradities. Hierdoor waren ze in de ogen van de westerse samenleving zonder twijfel één van de meest invloedrijke inheemse groepen. We kennen al veel van hun verhalen, rituelen en hun mysticisme. Deze zijn gebundeld in interessante boeken zoals Cherokee Clans van Professor Panther-Yates.
Van hun gehele immense nalatenschap is de Cherokee legende over de twee wolven één van de meest populaire. Het verhaal wordt verteld als een wijze les van grootvader aan zijn kleinzoon. Hierbij legt de oude uit dat er elke dag een intens gevecht woedt in de harten van iedereen: een gevecht tussen twee wolven.
Deze twee dieren symboliseren twee tegengestelde krachten. Eén is kwaadaardig, legt de oudere man uit. Het is woede, jaloezie, hebzucht, arrogantie en zelfs verdriet. Het is het gevoel van inferioriteit en ego. De andere kracht daarentegen is vriendelijkheid, geluk, liefde, hoop, kalmte, nederigheid, compassie en natuurlijk vrede.
Toen de jonge Cherokee aan zijn grootvader vroeg welke wolf het gevecht zou winnen, reageert de oude man in de meeste versies van het verhaal als volgt: “Degene die we voeren, zal winnen.” Maar er bestaat nog een andere versie — en deze is misschien nog wel interessanter.
Dit is er een waar de oude Cherokee zijn kleinzoon vertelt dat eigenlijk beide wolven moeten winnen. Het gevecht draait niet om kracht, maar om balans. “We moeten beide wolven voeren omdat we ze allebei nodig hebben. We moeten ze langs het juiste pad leiden…”
Voer de twee wolven allebei, want we hebben ze beide nodig
Er zijn momenten in ons leven wanneer we het gevoel hebben in een achtbaan te zitten. Alles gaat op en neer. Er zijn momenten waar we immens van kunnen genieten en momenten waar — zonder dat we weten waarom — we geconfronteerd worden met tegenslagen, verdriet, woede en wanhoop.
Het leven kan een gelukkige of verdrietige en vrijgevige of wrede wending aannemen. Mensen creëeren gecompliceerde verhalen van liefde en haat en kalmte en verlies. We zijn ons ervan bewust dat er binnenin onszelf in feite altijd een tweestrijd plaatsvindt. Daar hebben wij zelf weinig controle over. We hebben dit soort gevechten simpelweg te verduren binnenin onszelf.
Deze Cherokee legende over de twee wolven leert ons dat het er niet om gaat dat we de ene wolf boven de andere verkiezen. Mensen bestaan in feite uit een ying en een yang. Het is een dualiteit waarbij we rekening moeten houden met alle delen van onszelf — in plaats van delen proberen te verbergen. Maak ze zichtbaar en houd ze onder controle om in balans te blijven.
Innerlijke harmonie vinden
De oude krijger vertelt zijn kleinzoon dat als hij ervoor kiest om alleen de witte wolf te voeren, de zwarte wolf zich in elk mogelijke hoek zal verbergen. Hij zal hem achtervolgen en zijn kans pakken wanneer hij een moment van zwakte ziet. De krijger zegt dat we het dier, dat zo donker als de nacht is, niet moeten kleineren of onderschatten.
Want of we het nou geloven of niet, de zwarte wolf heeft zo ook zijn goede kanten: vastberadenheid, doorzettingsvermogen, moed, een vermogen tot strategisch nadenken… Sommigen zijn deugden die de witte wolf niet bezit. Door de twee wolven allebei te voeren kunnen we de beste kwaliteiten van beiden benutten. Daardoor worden ze de beste versies van zichzelf, kunnen ze hun eigen behoeften aanduiden en ons aanleren om in harmonie te leven.
Laten we onze angsten niet uithongeren. Het is altijd beter om ze te erkennen, ze te begrijpen en ze te transformeren. Laten we onze boosheid, wrok of verdriet niet uithongeren. Laten we ze niet in een hoek drijven maar in plaats daarvan luisteren naar wat ze te zeggen hebben. Want zo kunnen ze ons waardevolle lessen leren over hoe we het elke dag een beetje beter kunnen doen.
Zoals we kunnen zien is de Cherokee legende over de twee wolven een waardevolle les over balans en het omgaan met emoties. We leren dat het verspreiden van kracht op een intelligente manier, dus het voeren van beide wolven, ons leven zal verbeteren.
