Dappere liefde kent geen maat of vooroordelen. Het hart past zich aan
Onze harten en onze waarden passen zich aan de liefde aan. Wat echt belangrijk is, is dat een stel verliefd is en niet wat de wereld van hen denkt. Het gaat niemand aan hoelang we samen zijn, of dat jij uit Mali komt en ik uit Polen.
Het is ook van geen belang dat jij groot bent en ik klein, dat jij mager bent en ik niet… Want passie heeft niets te maken met maten en gewicht. Het heeft ook geen tijd voor de oordelen van mensen. Dappere liefde kent geen maat.
We moeten toegeven dat we in een sociale werkelijkheid leven waar anders-zijn mensen een ongemakkelijk gevoel geeft. Iedereen die de norm durft te doorbreken en af te wijken van de verwachtingen of van het normale, zal onmiddellijk met de vinger nagewezen worden.
We zijn gevormd door een maatschappij die nog steeds fluistert wanneer zij veel ouder is dan hem. In deze samenleving kijken we nog steeds op een bepaalde manier naar een gelukkige vrolijke vrouw aan de hand van een oudere man. We zien haar als iemand die geen liefde voelt maar bij wie alleen maar hebzucht in haar hart leeft.
“Liefde houdt niet in dat je naar elkaar staart, maar dat je samen naar buiten in dezelfde richting kijkt.”
-Antoine de Saint-Exúpery-
Niet iedereen is in staat te zeggen hoe die twee mensen die elkaars hand vasthouden, zich echt voelen. Mensen praten achter hun rug (want ze zijn meestal niet moedig genoeg om het hen in hun gezicht te zeggen). Maar in tegenstelling met die mensen voelt het stel alleen maar geluk.
Het maakt niet uit of de ene persoon lang en de andere kort is. Het is van geen enkel belang dat ze van hetzelfde geslacht zijn of dat één van hen 100 kg weegt en de andere persoon enorm mager is… Het paar zal door de straat lopen net als een ijsbreker door de Arctische Oceaan van normen en regels. Ze breken de ijsberg van vooroordelen in tweeën. Zo zou het tenminste moeten zijn.
Een dappere liefde, een liefde waar vooroordelen niet tellen
Mildred en Richard Loving werden hopeloos verliefd toen zij 11 en hij 17 jaar oud was. Ze waren heel jong. Dat betwist niemand. Maar dat was het minste van hun problemen. Want het waren de jaren ’50. Ze woonden in Virginia. Zij was was de dochter van een zwarte man en een vrouw van de Rappahannockstam.
Aan de andere kant had Richard Europese voorouders. In die tijd was er een afschuwelijke wet van kracht, de Racial Integrity Act. Het was een schandalige wet die een onderscheid maakte tussen blanke mensen en “gekleurde mensen.” De wet stelde ook dat zij niet met elkaar mochten trouwen. Deden ze dat wel, dan waren er slechts twee mogelijkheden: gevangenis of deportatie.
Dappere liefde geeft niet op
Maar geen enkele van deze belemmeringen doofde hun liefde uit. Toen Mildred in 1958 18 jaar werd, besloten ze te trouwen. Eén jaar later was ze zwanger. Een buurman gaf hen toen aan en ze werden van elkaar gescheiden. Richard Loving kwam in de gevangenis terecht.
Het was pas in 1964 dat Mildred Loving, uit wanhoop door de situatie, de beslissing nam om een emotionele en moedige brief aan Robert Kennedy te schrijven. Hij bracht haar in contact met de American Civil Liberties Union (ACLU).
Drie jaar later, in 1967, werd het geval van de Lovings een historische overwinning voor de burgerrechten. Het Hooggerechtshof stelde dat: “het ontkennen van deze fundamentele vrijheid op een zo onverdraagzame basis als de rassenklassen die in deze statuten belichaamd worden, zal stellig alle burgers van de Staat beroven van vrijheid.”
Er is één ding in dit verhaal dat ons absoluut schokt. Het gebeurde slechts 50 jaar geleden. Nog een ander schokkend feit is dat deze stappen in de juiste richting mijlpalen waren die zoveel tijd nodig hadden om verwezenlijkt te worden. Dat geldt ook voor de legalisering van het homohuwelijk. En achter deze mijlpalen bevinden zich echt dramatische, tragische verhalen.
Het is misschien moeilijk te geloven. Maar vele onderzoeken stellen vast dat gemengde paren en homokoppels nog steeds te lijden hebben onder al onze vooroordelen. Ze krijgen nog steeds te maken met de last van die zwijgende oordelende blikken.
Het hart maakt alle verschillen en kritiek onzichtbaar
De liefde gaat verder dan wat Antoine de Saint-Exúpery in De Kleine Prins zei. Het betekent niet alleen dat we beiden in dezelfde richting moeten kijken. We moeten elkaar ook elke dag in de ogen kijken zodat we ons “bewustzijn als koppel” kunnen versterken.
We moeten in de volgende vier aspecten investeren. Want ze zijn de kenmerken van een sterke en gelukkige relatie: verbintenis, samenwerking, communicatie en gemeenschap (of intimiteit).
De kracht van dappere liefde
Dit zijn de plaatsen waar het stel de kracht vindt om hun boot genoeg snelheid te geven om de sociale barrière van kritiek en vooroordelen te doorbreken. Want één ding is echt magisch. En je zal er spijt van hebben op je sterfbed als je het lef er niet voor gehad hebt. Je hebt dan niet liefgehad toen je kon en toen je moest. Je hebt niet geprofiteerd van die kans die geen tweede keer komt.
Het hart moet dapper zijn. Het moet de verschillen en de kritiek om je heen onzichtbaar maken. Je bent nooit te oud om opnieuw verliefd te worden, ook al zeggen je kinderen “dat het op jouw leeftijd zinloos is.” Je wil die jongen of dat meisje van de middelbare school of van de universiteit niet laten ontsnappen om wat je vrienden zeggen. “Ze zijn raar, ze zijn dik of ze zijn niet goed voor jou.”
Alleen wij weten wat bij ons hart past en wat ons een warm gevoel geeft. Wij weten wat onze ziel troost en wat ons aan het lachen maakt. Onze dappere liefde zal ons leiden.
We zullen hand in hand met onze geliefde door de maatschappij heen lopen net als ijsbrekers door de zee van schijnheiligheid. We zullen net als kleurrijke vliegers zijn die geen wind nodig hebben om te vliegen…