Concurreer niet en vergelijk jezelf niet met anderen

Concurreer niet en vergelijk jezelf niet met iemand anders. Bewonder anderen en leer van hen. Dat is mijn advies.

Er wordt gezegd dat in het jaar 1709 er een muzikaal toernooi tussen Georg Friedrich Händel en Domenico Scarlatti plaatsvond in het paleis van kardinaal Ottoboni. De twee gingen gelijk op, maar uiteindelijk raakte Händel in het voordeel door het gebruik van een orgel. De rivaliteit ging door, maar ze bleven elkaar bewonderen. Scarlatti zegende zichzelf als Händel ter sprake kwam als teken van respect.

Het verhaal van Händel en Scarlatti laat zien dat er een bepaalde vorm van rivaliteit tussen mensen kan zijn, maar dat dat niet betekent dat ze niet allebei uitstekend kunnen zijn in wat ze doen en wederkerige bewondering voor elkaar kunnen hebben. Het gaat erom dat je van jezelf houdt en dat je bescheiden genoeg bent om anderen te bewonderen als ze over bijzondere vaardigheden beschikken die erkenning waard zijn.

Concurreer met niemand, het is niet nodig

In de huidige maatschappij wordt ons al vroeg geleerd om te concurreren. Het lijkt erop dat het belangrijk is om beter te zijn dan iemand anders. Concurrentie komt op veel gebieden voor, niet alleen bij sport. We concurreren voor een baan, voor een promotie, het hebben van het meeste Facebookvrienden of het beste zijn in een bepaalde activiteit. Wedstrijden en competities worden altijd gemaakt om de beste op welk gebied dan ook te vinden.

Onderzoek heeft beargumenteerd dat een samenwerking beter werkt dan competitie, omdat een groep mensen die samenwerken hogere doelen kan bereiken dan één persoon alleen. Maar om samen te kunnen werken met een groep mensen, moeten we ons ego beheersen en dat is iets dat soms veel moeite kost en ook goed is voor de bescheidenheid.

Concurrentievermogen kan zelfs op zichzelf bestaan; dat wil zeggen, wij kunnen concurreren om te proberen onszelf te verbeteren en onze doelen te bereiken. Maar op deze manier moeten we ook voorzichtig zijn, omdat overmatig concurrentievermogen frustratie kan veroorzaken.

We hebben de verkeerde overtuiging dat we het nodig hebben om te worden erkend, om te worden bemind en om te denken dat als we het beste zijn in iets, we deze erkenning en liefde krijgen. Dit klopt echter niet, omdat winnen niet altijd betekent dat je ook liefde krijgt. Winnen is iets vluchtigs. Wat bij ons blijft, is wat we geleerd hebben terwijl we het deden.

Daarom moet je niet met iedereen concurreren, maar in plaats daarvan samenwerken met iemand. En pas op voor de concurrentie met jezelf, want overdrijven leidt tot het verlies aan zelfvertrouwen en frustratie.

Vergelijking en zelfvertrouwen

Op bepaalde momenten kan het goed zijn voor je zelfvertrouwen om met iemand te worden vergeleken, maar vaak zorgt de manier waarop het gebeurt voor bijwerkingen. Als je de gewoonte hebt om jezelf met anderen te vergelijken, zorgt dat ervoor dat je geen aandacht hebt voor de taak zelf, waardoor de motivatie ook minder wordt.

Als we ons bijvoorbeeld richten op het lezen van meer boeken dan onze collega en we houden van lezen, kan het aangaan van een wedstrijd en jezelf te verplichten om te lezen ertoe leiden dat je er een hekel aan krijgt om zelfs maar een boek te openen. Denk eraan, ga niet de competitie aan met iemand, ook al is het iets wat je leuk vindt, want misschien ga je het haten…

Het belangrijkste om schadelijke vergelijkingen te voorkomen, is om je zelfvertrouwen te verhogen en te begrijpen dat iedereen uniek is. We zijn allemaal verschillend omdat onze omstandigheden dat ook zijn. Als je het verschrikkelijk vindt dat iemand anders een mooier huis heeft dan jij of een betere baan, zorgt dat ervoor dat we ons perspectief kwijtraken. Ons leven heeft andere doelen dan dat van iemand anders, gebaseerd op wat we willen en niet op wat anderen hebben bereikt.

Als we ons zelfvertrouwen goed onderhouden, kunnen we de positieve kant van vergelijkingen zien en ze gebruiken als motivatie voor dingen die we moeten doen en die we niet leuk vinden. Maar wees voorzichtig, want het is een dunne lijn die het scheidt van de negatieve interpretatie van vergelijkingen. Voor je het weet, belandt je bij het perfectionisme.