Cocaïne: vormen en effecten

Cocaïne is een krachtig stimulerend middel. Het is extreem verslavend en wordt bijna uitsluitend gebruikt als een recreatieve drug. Het is afkomstig van cocabladeren en werd in de jaren 70 van de vorige eeuw populair als drug. In zijn natuurlijke vorm, het cocablad, wordt het al duizenden jaren geconsumeerd door de inheemse bevolking van Zuid-Amerika.

De pure chemische vorm is cocaïnehydrochloride, een stof die al meer dan honderd jaar in laboratoria wordt gemaakt. Aan het begin van de twintigste eeuw was het het hoofdingrediënt van veel elixers en tonics die voor medicinale doeleinden werden gebruikt. Zelfs vandaag wordt het nog steeds gebruikt als een verdovingsmiddel voor keel-, oor- en oogoperaties.

Cocaïne was ook te vinden in verschillende frisdranken. De bekendste hiervan is Coca Cola. De originele formule bevatte tot 8 milligram cocaïne per liter.

De drug verloor echter zijn populariteit vanwege de ernstige bijwerkingen en in 1903 trok Coca Cola het als ingrediënt terug. In 1914 werd het een illegale drug.

Het is nu moeilijk om cocaïne in zijn chemisch zuivere vorm te vinden. In plaats daarvan wordt het vaak versneden met zetmelen, talkpoeder, suiker of andere elementen. Op straat wordt cocaïne ook wel ‘sos’, ‘taf’, ‘sosa’ ‘sneeuw’ of ‘wit’ genoemd. In het Engels ‘blow’, ‘flake’, ‘coke’ of ‘snow’.

Cocaïnehydrochloride

Zoals we al zeiden, is de pure chemische vorm van cocaïne cocaïnehydrochloride. Hoewel de niveaus van zuiverheid variëren afhankelijk van hoe bewerkt het is, bereikt cocaïne van de hoogste kwaliteit 98% zuiverheid. Op de zwarte markt noemen dealers het ‘Yen’. Het is het duurst en ziet er witter en helderder uit dan andere vormen.

Hydrochloride komt in de vorm van poeder. Naar schatting is de verpoederde cocaïne die op straat wordt verkocht tussen de 5 en 40% zuiver. Soms wordt het gemengd met zeer gevaarlijke stoffen zoals amfetaminen of bepaalde anesthetica.

Cocaïnepoeder wordt meestal geïnhaleerd of ‘gesnoven’. Veel gebruikers injecteren het echter.

Er zijn verschillende soorten ‘witte cocaïne’ van gemiddelde of lage zuiverheid. De meest populaire soort wordt ‘krijt’ genoemd. Dit komt omdat het een grijs-witte kleur heeft en enigszins dof is. Deze variëteit is zeer euforisch.

Dan is er nog een categorie die ‘geelachtige cocaïne’ genoemd wordt. Het meest opvallende kenmerk is een sterke geur van benzine of kerosine. Het is de meest krachtige van allemaal.

Varianten van cocaïne

Cocaïne wordt ook wel gekookt met een base. Dit is wat in de volksmond bekend staat als ‘crack’. De consumptie van crack steeg toen de autoriteiten strenge beperkingen oplegden aan de chemicaliën die nodig zijn om cocaïnehydrochloride te maken.

Door deze actie steeg de prijs van cocaïne en bereikte het een niveau dat veel gebruikers niet konden betalen. Als reactie hierop werd de base-variant gecommercialiseerd, die vijftien keer goedkoper is.

Crack is een mix van cocaïnehydrochloride en andere chemicaliën zoals ammoniak, ether en natriumbicarbonaat. Het wordt normaal gesproken in een pijp gerookt en heeft veel sterkere effecten dan geraffineerde cocaïne.

Bovendien is het mogelijk nog verslavender en verhoogt het de kans op overlijden. Het wordt crack genoemd vanwege het knetterende geluid dat het maakt wanneer het wordt verpletterd.

Een ander bijproduct van cocaïne is cocaïnepasta (coca paste), ook wel ‘cocaïnesulfaat’ genoemd. In dit product bestaat tot 50% van de drug uit een sulfaat.

Tijdens de productie worden toxische chemicaliën zoals methanol en zwavelzuur gebruikt. Meestal mengen gebruikers het met marihuana of tabak en roken ze het.

Zowel crack als cocaïnesulfaat produceren een effect dat omschreven wordt als een ‘flits’ (flash-effect). Dat wil zeggen, het heeft een snel, zeer krachtig effect. Daarom vinden verslaafden het nodig om meerdere doses achter elkaar te consumeren, om het effect te verlengen. Beide hebben een hoog risico op een overdosis.

Kortetermijneffecten van cocaïne

De effecten van cocaïne treden bijna onmiddellijk na consumptie op. Deze effecten kunnen tussen de vijf en negentig minuten aanhouden. De stof veroorzaakt gevoelens van euforie en vitaliteit. De gebruiker voelt zich mentaal alert en voelt het in zijn of haar zintuiglijke waarnemingen, met name zicht, gehoor en aanraking.

Het gebruik van cocaïne vermindert gewoonlijk de behoefte om te eten en te slapen. Sommige mensen gebruiken cocaïne zodat ze hun werk sneller kunnen afmaken. Aan de andere kant voelen sommige mensen dat het hen moe maakt.

De duur en intensiteit van het effect hangt af van het type cocaïne en hoe het werd geconsumeerd. Hoe sneller de opname in het lichaam, hoe intenser maar korter het effect. Soms ervaren gebruikers onrust, angst of prikkelbaarheid. Spasmen, paranoia en duizeligheid komen ook veel voor.

Vanuit een fysiologisch perspectief verstoort cocaïne het hartritme en kan het hoofdpijn, maagpijn en braken veroorzaken.

In het geval van een overdosis kan de gebruiker stuipen of beroertes krijgen of in coma raken. Onmiddellijke dood is zeldzaam, maar het kan leiden tot een hartstilstand. Dit kan mogelijk leiden tot de dood.

Langetermijneffecten

Het belangrijkste langetermijneffect van cocaïnegebruik is ernstige verslaving. Omdat het verslavingspotentieel zo hoog is, is het onmogelijk voor een persoon om te voorspellen in welke mate hij de drug nodig zal hebben na de eerste keer dat hij of zij de drug gebruikt.

Er is ook een hoog risico op terugval wanneer een gebruiker het niet langer gebruikt. Dit kan zelfs optreden na jaren van onthouding.

De hersenen passen zich aan de consumptie van cocaïne aan. Dit betekent dat de persoon zich na verloop van tijd steeds minder tevreden voelt. Om deze reden moet de verslaafde de dosis constant verhogen om hetzelfde euforische gevoel te bereiken.

Na verloop van tijd zullen de aangename sensaties veroorzaakt door de drug worden vervangen door angst, paranoia en explosieve woede.

In de meest ernstige gevallen kan langdurig gebruik van de drug ertoe leiden dat de gebruiker het contact met de werkelijkheid gedurende lange tijd verliest. Hallucinaties beginnen zich voor te doen, eerst auditief, en vervolgens treedt paranoïde psychose op.

Cocaïne breekt en vernietigt de persoonlijkheid. Het zorgt ervoor dat het leven van de gebruiker er volledig omheen draait.

MRI’s laten zien dat de hersenen van iemand die verslaafd is aan cocaïne minder dopaminereceptoren bevatten. Als gevolg hiervan kan de persoon bevredigende gevoelens niet langer op een normale manier ervaren.

De toekomst van een verslaafde

Het is erg moeilijk om het lot van een persoon die verslaafd is aan cocaïne te voorspellen. Dit komt omdat het van veel factoren afhangt en voor een deel ook van het toeval.

Zolang het gebruik wordt voortgezet, neemt het risico op overlijden geleidelijk toe. Hetzelfde geldt voor de verwoestende invloed op iemands persoonlijkheid en relaties met anderen.

Verslaving aan een dergelijke substantie leidt meestal tot criminaliteit of illegale acties om de drug te verkrijgen.

Op dit moment worden verschillende medicijnen getest om de verslaving te behandelen, maar geen van deze heeft alle tests doorstaan.

Steungroepen zijn altijd een uitstekende keuze. Meestal gaan ze gepaard met individuele therapie. Dit plus een gepast dieet, een consistent trainingsplan en een ondersteunend netwerk lijkt in de meeste gevallen goede resultaten te hebben.

Het is niet eenvoudig om van de verslaving af te komen. Daarom is de beste optie altijd preventie. Cocaïne is geen drug die je uit nieuwsgierigheid of gewoon zomaar moet uitproberen.

Slechts één enkel gebruik heeft al het potentieel om iets los te laten dat op de lange duur zou kunnen eindigen in een ernstig tragedie.