Bokuden: een prachtig verhaal uit Japan
Dit prachtige verhaal gaat over Tsukahara Bokuden, een legendarische zwaardvechter uit het 16e-eeuwse Japan. Hij beoefende vechtsporten en stond bekend om zijn talent. Hij stond echter het meest bekend om zijn wijsheid.
Het verhaal gaat dat Bokuden drie kinderen had. Hij wilde ze testen om te zien hoe voorzichtig ze waren. Om dit te doen, legde hij een zware hoofdsteun op de bovenkant van de deur en liet deze gedeeltelijk open. Toen riep hij zijn oudste zoon, Hikoshiro.
Alleen een dwaas test de diepte van het water met beide voeten.
De oudste zoon van Bokuden was bij iedereen geliefd. Het was een lieve jongen. Het verhaal gaat dat toen zijn vader hem riep, hij naar de deur liep en deze voorzichtig openduwde. Hij merkte dat de deur zwaarder was dan normaal en dacht dat er iets was veranderd.
Hikoshiro voelde voorzichtig aan de bovenkant van de deur. Daar ontdekte hij de hoofdsteun en haalde deze er voorzichtig vanaf. Bokuden was tevreden over zijn zoon, maar hij liet dit niet zien. Later verliet zijn zoon de kamer en liet de hoofdsteun achter waar hij hem had gevonden.
Verschillende reacties van de andere zoons van Bokuden
Enkele dagen later wilde Bokuden zijn tweede zoon op dezelfde manier testen. Hikogoro was bekend om zijn lenigheid en behendigheid. Hij was niet behoedzaam of voorzichtig, zoals zijn oudere broer. Hij was echter erg zeker van zichzelf en zijn vaardigheden.
De vader riep zijn zoon de kamer in. Hikogoro stond snel op en liep naar de deur. Zonder er twee keer over na te denken, duwde hij de deur open. De hoofdsteun viel, maar de jongen was zo behendig dat hij hem in de lucht ving. Vervolgens legde hij het terug op zijn plaats. Bokuden keek peinzend toe.
Toen was de tijd gekomen om zijn jongste zoon, Hikoroku, te testen. Hij was de meest impulsieve van de drie, maar ook de gelukkigste en de meest liefdevolle. Bokuden hield veel van hem, maar maakte zich zorgen dat hij de test niet zou doorstaan. Hij had gelijk. Bokuden riep zijn zoon, net zoals hij met de andere twee had gedaan.
Hikoroku snelde zich naar de deur en duwde deze enthousiast open. De hoofdsteun viel en raakte zijn chonmage (een traditioneel Japans kapsel). Het verhaal gaat dat toen de jongen voelde dat de hoofdsteun zijn knot raakte, hij zijn zwaard trok en het object in tweeën sneed voordat het de grond raakte. Toen lachte hij en leek hij trots te zijn op zijn reactie.
Een waarschuwend verhaal
Volgens het verhaal maakte Bokuden zich zorgen over de reactie van zijn jongste zoon. Hij geloofde dat zo’n impulsief persoon alleen maar schande en ondergang in zijn huis zou brengen. Volgens de traditie zou Bokuden zich los moeten maken van zijn jongste zoon, omdat zijn gedrag een gebrek aan bewustzijn of wijsheid vertoonde.
Bokuden riep alle drie de zonen bij zich en vertelde hen een verhaal over iets dat hem jaren terug was overkomen. Hij had een student die sneller was dan iedereen, zowel mentaal als fysiek. Hij was gewend alle gevechten te winnen.
Op een dag liep hij door een van de straten van het dorp en liep hij dicht langs een heel nerveus paard. Het dier was zo van streek, dat toen hij de aanwezigheid van de student voelde, hij schopte. De jonge man was zo behendig dat hij de impact met een katachtige beweging wist te vermijden. Iedereen die zag wat er gebeurde, juichte zijn vaardigheden toe.
Een mooie les
Diezelfde dag zag de student Bokuden en vertelde hij hem trots wat er was gebeurd. Bokuden luisterde aandachtig, maar toen zijn stagiair zijn verhaal beëindigde, stuurde Bokuden hem weg. Hij zei dat hij hem nooit meer wilde zien. Iedereen was verbluft. Waarom waardeerde hun meester de behendigheid van zijn student niet?
De drie zonen van Bokuden luisterden aandachtig naar zijn verhaal. De oudste zoon bleef stil en leek na te denken over wat hij had gehoord. De middelste zoon leek geïntrigeerd, maar de jongste zoon leek verward en onrustig. “Waarom nam je afscheid van zo’n bekwame man? Maakte je je zorgen dat hij je plaats zou innemen? vroeg hij.
Het verhaal gaat dat Bokuden antwoordde: “Een man die niet in staat is om gevaar te voorspellen, die er alleen op reageert, verdient het niet om mijn volgeling te zijn. Als hij een wijs man was geweest, zou hij nooit zo dicht langs het paard gelopen zijn.” De drie zonen bleven stil.
De middelste en jongste zoon begrepen de boodschap zonder dat hun vader het hoefde uit te leggen, en ze verlieten de kamer met hun hoofden in schaamte naar beneden gebogen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Cleary, T. (Ed.). (1995). Antología Zen: Cien historias de iluminación (Vol. 17). Edaf.
